Έχετε βαρεθεί να διαβάζετε για νησιά σε τούτη εδώ τη γωνιά; Έχετε κουραστεί να βλέπετε πηχυαίους τίτλους για νησιά που δεν πάνε πολλοί και τα τοιαύτα; Αν έχετε κουραστεί, το παρόν κείμενο ίσως να σας κουράσει περισσότερο.

Ίσως πάλι να σας γοητεύσει ή έστω να σας δημιουργήσει μια σπίθα. Γιατί το νησί που μπαίνει στο μικροσκόπιο είναι η Νίσυρος, ένα ατιθάσευτο, θα λέγαμε, νησί των Δωδεκανήσων, που βρίσκεται φάτσα φόρα με Τουρκία, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα αυτής της συστάδας.

Στα νότια του Αιγαίου, κοντά στα νότια παράλια της Μικράς Ασίας, ανάμεσα σε Κω και Τήλο, η Νίσυρος δεν δεσπόζει οπτικά, μα ηχητικά. Κι αυτό γιατί είναι ένα νησί που γεννήθηκε από ένα ηφαίστειο, έναν κρατήρα. Ο μύθος λέει ότι μετά από μια μάχη του Δία με τον Γίγαντα Πολυβώτη, ένα κομμάτι της Κω έφυγε από τα χέρια του θεού, κατέληξε στο κεφάλι του Γίγαντα και τον έπνιξε.

Καθώς τον βούλιαζε στα νερά, ακουγόταν η κραυγή του. Από τότε η κραυγή του έμεινε ζωντανή ανά τους αιώνες και πήρε τη μορφή ηφαιστειακού βρυχηθμού. Το ηφαίστειο είναι σε επαγρύπνηση, όχι εν ενεργεία, εδώ και 130 χρόνια, αλλά επειδή επιτρέπεται η μετάβαση στους 10 κρατήρες, είναι εύκολο να έρθεις σε επαφή με το χασμουρητό της γης.

Ο κρατήρας επηρεάζει το δίχως άλλο όλη τη μορφολογία της Νισύρου, τόσο σε επίπεδο γης, αλλά και σε επίπεδο στησίματος των οικισμών, της αρχιτεκτονικής και της ζωής συνολικά. Όχι μόνο τώρα. Από πάντοτε.

Πρόκειται για ένα νησί που λόγω της ταλαίπωρης πρόσβασης του, δεν βρίσκεται καν στο top-5 προορισμών στα Δωδεκάνησα. Ακόμα κι η Τήλος μοιάζει να αποκτά περισσότερη προτίμηση. Αυτό έχει την πρακτική του εξέλιξη στο ότι η ελάχιστη ύπαρξη τουρισμού, τα ελάχιστα ίχνη μη ντόπιων ορδών (οι μόνιμοι κάτοικοι είναι περίπου 1.000 και το καλοκαίρι ζήτημα να τριπλασιαστούν), δεν εξανάγκασαν το νησί να γίνει πλωτή τουριστική μονάδα.

Οι ξενοδοχειακές μονάδες είναι της μορφής απλών καταλυμάτων, οι παραλίες είναι όλες ανοργάνωτες, οι περισσότεροι δρόμοι δεν ενδείκνυνται για μικρά οχήματα και προσφέρεται περισσότερο για πεζοπορία.

Η Νίσυρος έχει ένα κακό που για εκείνη είναι καλό. Τα μεταφορικά πήγαινε-έλα είναι σίγουρα 100 ευρώ και ανάλογα τις μέρες διαμονής, μπορεί και να είναι το μεγαλύτερο έξοδο. Μπορεί να ξεπερνά και όσα θα χαλάσεις σε φαγητό, ποτό και βενζίνη αν έχεις αμάξι.

Σε όλο το νησί είναι ακόμα εμφανή τα στοιχεία της αρχαιότητας, αλλά και της μεσαιωνικής περιόδου. Θα δεις για παράδειγμα τις τεράστιες πέτρες που ο μύθος λέει πως τοποθετήθηκαν από γίγαντες, θα δεις και την λιμενική οχύρωση που θυμίζει πειρατεία.

Τα Νίκια, το Εμποριό και το Μανδράκι είναι οι πιο γνωστοί του οικισμοί, ενώ υπάρχει και το Λακκί, το μέρος στο οποίο καταλήγουν όλες οι πεζοπορικές διαδρομές, όλα τα μονοπάτια. Είναι το σημείο που μπορείς να δεις τους υδροθερμικούς κρατήρες. Στο Εμποριό υπάρχει και μια φυσική σάουνα στην είσοδο μιας σπηλιάς που αποτελεί must στο νησί.

Η Νίσυρος φημίζεται επίσης για τα πανηγύρια της. Τόσο του 15αύγουστου στο Μανδράκι και την Παναγιά τη Σπηλιανή που βρίσκεται σε υψόμετρο 700 μέτρων, όσο και νωρίτερα, όπως στο Αυλάκι όπου βρίσκεται το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα στις 27 Ιουλίου.

Οι παραλίες όπως είπαμε, είναι ανοργάνωτες. Οπότε τα αναλαμβάνεις όλα εσύ. Αυτές αναλαμβάνουν μόνο την απόλαυση του τοπίου. Λευκή Παραλία, Παχιά Άμμος, Πάλοι, Κατσούνι, Αυλάκι και Χοχλάκια είναι αυτές που πρέπει να βάλεις πάνω πάνω στη λίστα σου. Λόγω του κρατήρα, τα νερά στις περισσότερες είναι ρηχά στα πρώτα 5-6 βήματα και μετά βαθαίνουν απότομα, μεταβαίνοντας από το πράσινο στο σκούρο μπλε.

Νυχτερινή ζωή πέρα από τα μαγαζιά για φαγητό μην περιμένεις. Εδώ όλα είναι όσο πιο…primitive γίνεται. Θα πας για κρεατικά στο Μπαλκόνι Εμπορειού, για ψάρια και θαλασσινά στην Ειρήνη ή αν είσαι τυχερός στην θεωρούμενη ως κορυφαία ψαροταβέρνα της Αφροδίτης και αφού φας, πας για ποτό στο Εναλλάξ και το Αποσπέρι.

Στις ταβέρνες θα έχεις την ευκαιρία να δοκιμάσεις συνταγές που γεννήθηκαν στη Νίσυρο όπως το κατσικάκι καπαμά, τους ρεβυθοκεφτέδες που τους αποκαλούν πιττιές,  τις μπουκουνιές (χοιρινό μαγειρεμένο στο λίπος του), τη μυζήθρα και την τρύγια που είναι τυρί μέσα σε κρασί, τα ξεροτήγανα, τους λουκουμάδες και τις παστελαριές (ξερά σύκα με αμυγδαλόψυχα και σουσάμι). Αν η γιαγιά σου έχει επικρατήσει μέσα σου, ίσως σε εξιτάρει το γλυκό του κουταλιού ντοματάκι.

Στα σημαντικά της Νισύρου είναι τα ιαματικά λουτρά και το Ηφαιστειολογικό Μουσείο που μπορούν να σου προκαλέσουν το ενδιαφέρον ή η ευχέρεια για μονοήμερες στα νησιά Γυαλί, όπου γινόταν παλιά εμπόριο οψιδιανού, Στρογγυλή και Άγιο Αντώνιο.

Γενικώς, όσο κι αν δεν της φαίνεται στο άκουσμα, η Νίσυρος προσφέρει το δικό της πακέτο για διακοπές. Σίγουρα δεν είναι διακοπές απόλυτης ξεκούρασης, όπου θα έχεις όλα τα κομφόρ. Αλλά θα σε ικανοποιήσει πέρα ως πέρα.