Με χρονική αφετηρία της το 2014, η θητεία του στην «κεφαλή» του ΝΑΤΟ έχει ήδη παραταθεί δύο φορές: μία σπάνια απόφαση στους κόλπους της Συμμαχίας.

Θεωρητικά, λοιπόν, λήγει το φθινόπωρο του 2022, οπότε ο μεν Νορβηγός πρώην πρωθυπουργός, Γενς Στόλτενμπεργκ, θα έχει συμπληρώσει οκτώ χρόνια στη θέση του Γενικού Γραμματέα του οργανισμού, το δε ΝΑΤΟ θα χαράσσει τη νεο-ψυχροπολεμική στρατηγική του, με το βλέμμα στραμμένο προς την Κίνα και τη Ρωσία.

Μοιραία, η συζήτηση για την διαδοχή στο «τιμόνι» της Συμμαχίας έχει ήδη «ανάψει». Διαδικασία, που αφορά κυρίως παρασκηνιακές διεργασίες και συζητήσεις πίσω από κλειστές πόρτες.

Το θέμα βρέθηκε στο επίκεντρο διμερών συζητήσεων, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της G7 στην Κορνουάλη. Και άρχισε ατύπως να εξετάζεται κατά τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες.

Ήδη, στον διεθνή Τύπο κυκλοφορούν ονόματα και φαβορί. Κάτι, που -τηρουμένων των ρευστών ισορροπιών μεταξύ των συμμάχων- μπορεί φυσικά να αλλάξει.

Κατά παράδοση, πάντως, αναμένεται να είναι από την Ευρώπη.

Φαβορί, γένους θηλυκού
Ένα καίριο ερώτημα που πλέον τίθεται είναι εάν η Συμμαχία είναι έτοιμη για να έχει ως επικεφαλής μία γυναίκα.

Μέχρι στιγμής, έχουν πράγματι ακουστεί διάφορα ονόματα, γένους θηλυκού.

Αρχικά της Γερμανίδας καγκελαρίου Μέρκελ, που τον Σεπτέμβριο αποχωρεί από την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά έχει δηλώσει ότι δεν επιθυμεί να αναλάβει κάποιο άλλο αξίωμα, τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον.

Της Γερμανίδας υπουργού Άμυνας Άνεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ (αν και αρκετοί αναλυτές χαρακτηρίζουν πλέον «εμπόδιο» σε μία τέτοια υποψηφιότητα τον προς ολοκλήρωση γερμανο-ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2).

Στο «τραπέζι» πέφτει τώρα το όνομα της Βρετανής πρώην πρωθυπουργού, Τερέζα Μέι, δύο χρόνια μετά την αντικατάστασή της στην Ντάουνινγκ Στριτ από τον «πρωθυπουργό του Brexit», Μπόρις Τζόνσον.

Υπέρ της υποψηφιότητάς της για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΝΑΤΟ τάχθηκε ανοιχτά ο Βρετανός υπουργός Άμυνας, Μπεν Γουάλας -επίσης ένας εκ των πιθανών υποψηφίων, που εξετάζει η Ντάουνινγκ Στριτ.

Η ίδια η Μέι δεν έχει πάρει ακόμη θέση δημόσια για το θέμα.

Παρά πάντως τη σκληρή κριτική που έχει ασκήσει στους κυβερνητικούς χειρισμούς στο Λονδίνο, φέρεται να είναι τώρα από τις κορυφαίες επιλογές του Τζόνσον, στο πλαίσιο των αγωνιωδών προσπαθειών του να επαναλανσάρει τη μετα-Brexit Βρετανία ως ηγέτιδα δύναμη στη διεθνή σκηνή.

Απέναντι της, ωστόσο, βρίσκεται άλλες χώρες, που προωθούν τις δικές τους υποψηφιότητες.

Με ιδιαίτερη, δε, ζέση η Ιταλία, όπου προ καιρού ακουγόταν έντονα το όνομα του πρώην πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι.

Τώρα, αναφέρει ο ιταλικός Τύπος, προβάδισμα φαίνεται να έχουν η Φεντερίκα Μογκερίνι -πρώην επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, νυν πρύτανης στο Κολέγιο της Ευρώπης, στη βελγική πόλη Μπριζ-, και ο Ενρίκο Λέτα, επικεφαλής του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργός.

«Μπρα ντε φερ» μεταξύ ευρωπαϊκού νότου και βορρά
Ορισμένοι Ευρωπαίοι σύμμαχοι, όπως η Γαλλία, φέρονται ήδη να αντιτίθενται στα σχέδια Τζόνσον, εκλαμβάνοντας τυχόν ευόδωσή τους ως «επιβράβευση» του Λονδίνου στη μετα-Brexit εποχή.

Στην παρασκηνιακή συζήτηση, εν τω μεταξύ, προστίθενται τώρα έτερες παράμετροι.

Υπάρχει για παράδειγμα δυσαρέσκεια για το γεγονός ότι, εδώ και πάνω από μία εικοσαετία, οι γενικοί γραμματείς του ΝΑΤΟ προέρχονται από τον ευρωπαϊκό βόρρα.

Ο τελευταίος από τον νότο ήταν ο Ισπανός Χαβιέ Σολάνα, την περίοδο 1995-99.

«Σήμερα, η Συμμαχία χρειάζεται έναν άνθρωπο που να έχει πλήρη γνώση των προβλημάτων στο νότο της Μεσογείου», υποστηρίζει ο Βιντσέτσο Καμπορίνι, Ιταλός αναλυτής του Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων και πρώην σύμβουλος του ιταλικού ΥΠΕΞ.

Οι προτεραιότητες του ΝΑΤΟ δείχνουν, ωστόσο, να αλλάζουν.

Κι όπως τόνισε χαρακτηριστικά, πλην ανώνυμα ανώτερος αξιωματούχος της Συμμαχίας στην βρετανική εφημερίδα The Sunday Telegraph, θα πρέπει μεν «να βρούμε κάποιον που θα είναι αποδεκτός και από τα 30 κράτη-μέλη».

Όμως «όλα» τελικά «εξαρτώνται από τους Αμερικανούς».