Το ημερολόγιο έγραφε 18 Νοεμβρίου 1441 όταν θα έπεφταν οι τίτλοι τέλους για τον Άγγλο συνωμότη μάντη: τον κρέμασαν, τον έσυραν πίσω από την άμαξα και τελικά τον διαμέλισαν.

Η τραγική μοίρα του Μπόλινγκμπροκ σφραγίστηκε όταν συνδέθηκε με το νοικοκυριό της δούκισσας του Γκλόστερ, σε μια ιστορική στιγμή που έμοιαζε μάλλον ιδανική για την εξόντωσή της. Ο περιβόητος αστρολόγος και μάγος τής προμήθευσε ένα ωροσκόπιο που προφήτευε τον άμεσο θάνατο του άκληρου μονάρχη Ερρίκου ΣΤ’, που θα άφηνε στον θρόνο της Αγγλίας τον σύζυγό της και θείο του, δούκα του Γκλόστερ, Χάμφρεϊ.

Ο ηγεμόνας δεν χάρηκε βέβαια καθόλου με τα υπερφυσικά μαντάτα που κόμισε ο διαβόητος μάγος και νεκρομάντης, καθώς τη βασιλοκτονία τη φοβόταν περισσότερο από καθετί άλλο.

Η ιστορία του Μπόλινγκμπροκ ανακατεύει μυστικισμό, νεκρομαντεία και πολιτικές φιλοδοξίες σε ένα από αυτά τα εκρηκτικά μείγματα που άνθησαν κατά τον ευρωπαϊκό Μεσαίωνα, όταν η αριστοκρατία αναλωνόταν σε δολοφονικές πλεκτάνες για ακόμα περισσότερη δύναμη και επιρροή.

Κι αν για την Ελεονόρα Κόμπχαμ, τη (δεύτερη) δούκισσα του Γκλόστερ, η αποκάλυψη της συνωμοσίας θα σήμαινε πτώση και ισόβια φυλακή, για τις δυνάμεις του σκότους και τον κήρυκά τους Μπόλινγκμπροκ θα ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη και δημόσιο εξευτελισμό.

Ο άγγλος μάντης συμβουλευόταν τα άστρα για τις συνωμοτικές του δράσεις σε μια εποχή που η αστρολογία μόνο αθώα και χωρίς επιρροή δεν ήταν. Πίσω στον 15ο αιώνα εξάλλου ο αστρολόγος είχε μεγάλη δύναμη στα χέρια του και ο Μπόλινγκμπροκ τα είχε καταφέρει εδώ και με το παραπάνω: ήταν πανίσχυρος μάντης και αστρολόγος φοβερός, έχοντας ταυτοχρόνως επιστημονικές γνώσεις και εκκλησιαστικές περγαμηνές.

Αλχημιστής, μαθηματικός και οξφορδιανός ιερέας ήταν οι επίσημοι τίτλοι του, αν και ήταν η σκανδαλοθηρική εμπλοκή του με τη νεκρομαντεία αυτή που θα τον έστελνε στα κατάστιχα της Ιστορίας, καθώς εκείνα τα χρόνια η Αγγλία ήταν προπύργιο του καθολικισμού και κάθε επαφή με το παραφυσικό θεωρούνταν αιρετική ενασχόληση.

Η ιστορία του Ρότζερ Μπόλινγκμπροκ συνοψίζει τη λαϊκή απήχηση των σκοτεινών τεχνών αλλά και τη βασιλεία της δεισιδαιμονίας κατά τον Μεσαίωνα…

Πρώτα χρόνια

Ο Ρότζερ Μπόλινγκμπροκ γεννιέται πιθανότατα στα τέλη του 14ου-αρχές του 15ου αιώνα. Η ακμή του θα σημειωθεί κατά το πρώτο μισό του 15ου αιώνα, όταν θα ξεπηδήσει κληρικός από την Οξφόρδη, αστρονόμος και μαθηματικός. Πριν ασχοληθεί μάλιστα με τις σκοτεινές τέχνες, απολάμβανε μεγάλη ακαδημαϊκή φήμη ως άνθρωπος των γραμμάτων και της μάθησης και δεν αποκλείεται καθόλου να δίδασκε και στο πανεπιστήμιο.

Η φήμη του θα εκτοξευόταν όμως όταν θα ασχολούνταν με την αλχημεία, την αστρολογία και το ταμπού της εποχής, τη νεκρομαντεία. Πολυμαθής και σπουδαγμένος καθώς ήταν, συνδύαζε την ακαδημαϊκή γνώση με τις σκοτεινές τέχνες και έπαιζε σε ένα τερέν χωρίς ουσιαστικό αντίπαλο.

Κάποια στιγμή θα βρεθεί στον κύκλο της Ελεονόρας Κόμπχαμ, δεύτερης συζύγου του δούκα του Γκλόστερ, Χάμφρεϊ, θείου του άκληρου Ερρίκου ΣΤ’ και άμεσου διαδόχου του βρετανικού θρόνου. Ο Μπόλινγκμπροκ ήταν επισήμως ο εξομολόγος της δούκισσας του Γκλόστερ και ο ιερέας της αυλής του δούκα Χάμφρεϊ, που εκτελούσε εξάλλου χρέη αντιβασιλιά…

Η συνωμοσία για τη δολοφονία του μονάρχη

Η Ελεονόρα ζήτησε τον Οκτώβριο του 1440 από τον Μπόλινγκμπροκ και τον συνοδοιπόρο του στην αστρολογία, Τόμας Σάουθγουελ, να επιστρατεύσουν τις νεκρομαντικές τους δεξιότητες για να φτιάξουν τον αστρολογικό χάρτη του βασιλιά Ερρίκου ΣΤ’.

Αν της είπε αυτό ακριβώς που ήθελε εκείνη να ακούσει ή αν αντιθέτως έτσι προφήτευσε ο άλλος κόσμος, αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αυτό που ξέρουμε είναι πως το ωροσκόπιο του Ερρίκου ΣΤ’ που έφτιαξε ο διαπρεπής μάγος ήταν από μόνο του αρκετό να τον στείλει στην αγχόνη, ασχέτως προφητείας.

Ο Μπόλινγκμπροκ προφήτευσε λοιπόν πως ο θάνατος του άκληρου βασιλιά ήταν θέμα χρόνου, κάτι που θα άφηνε στον θρόνο της Αγγλίας τον σύζυγο της δούκισσας του Γκλόστερ. Η Ελεονόρα δεν κράτησε βέβαια το στόμα της κλειστό και σύντομα οι φήμες για την υπερφυσική επίθεση στον Ερρίκο έφτασαν ως τα αυτιά του, καθώς κανείς δεν πίστεψε ότι ο μάγος θα έμενε στην επίκληση των πνευμάτων αποκλειστικά για μελλοντολογικούς σκοπούς.

Ο βασιλιάς ήταν σίγουρος πως ο Μπόλινγκμπροκ χρησιμοποιούσε τις υπερφυσικές του δυνάμεις για να τον βλάψει, επιταχύνοντας την προαγωγή του δούκα -και τέταρτου γιου του Ερρίκου Δ’- σε μονάρχη της Βρετανίας. Κι έτσι τον συνέλαβε αμέσως. Όπως και τον βοηθό του, Σάουθγουελ. Οι δυο μάγοι μεταφέρθηκαν στον τρομακτικό Πύργο του Λονδίνου, όπου και βασανίστηκαν για να ομολογήσουν το έγκλημά τους.

Ο Μπόλινγκμπροκ έσπασε κάποια στιγμή και ενέπλεξε στην ιστορία τη δούκισσα, η οποία διέφυγε αρχικά τη σύλληψη καταφεύγοντας στο Αβαείο του Ουέστμινστερ. Η κίνησή της αυτή την έκανε να μοιάζει ακόμα πιο ένοχη, πόσο μάλλον που μέσα στον χαμό βγήκε μια γνωστή και σεσημασμένη μάγισσα της Αγγλίας και ισχυρίστηκε πως η Ελεονόρα της είχε ζητήσει ερωτικά φίλτρα όταν ήταν ακόμα απλή ερωμένη του δούκα Χάμφρεϊ, προκειμένου να την ερωτευτεί εκείνος σφόδρα.

Η μάγισσα Μάρτζορι δεν περίμενε βέβαια τις συνέπειες που θα είχε η αποκάλυψή της…

Η εκτέλεση του Μπόλινγκμπροκ και ο απόηχος

Η εξέλιξη της πλεκτάνης θα είχε τραγικότατες συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους. Η μάγισσα κάηκε αμέσως στην πυρά, ενώ ο γάμος της Κόμπχαμ με τον Χάμφρεϊ διαλύθηκε και εκείνη σύρθηκε ατιμωτικά στους δρόμους του Λονδίνου, πριν κλειστεί στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής της. Όσο για τον αντιβασιλιά και διάδοχο του θρόνου, δούκα του Γκλόστερ, κατηγορήθηκε κι αυτός για εσχάτη προδοσία και πέθανε μερικές μέρες αργότερα, πιθανότατα δολοφονημένος από τους άντρες του Ερρίκου ΣΤ’.

Η τύχη του Μπόλινγκμπροκ, που τα μητρώα του 15ου αιώνα που τον αφορούν τον χαρακτηρίζουν από «περιβόητο σε ολόκληρο τον κόσμο» μέχρι και «τσαρλατάνο της αστρολογίας», σφραγίστηκε από το Βασιλικό Συμβούλιο του Ερρίκου ΣΤ’. Σε μια γρήγορη δίκη, ο διαπρεπής μάγος και οι δύο βοηθοί του (οι έρευνες αποκάλυψαν εντωμεταξύ και τρίτο συνωμότη) ομολόγησαν πως απεργάζονταν μαύρη μαγεία και νεκρομαντεία για να εξοντώσουν τον βασιλιά και να στέψουν μονάρχη τον θείο του Χάμφρεϊ.

Μόνο η μάγισσα Μάρτζορι και ο μάγος Μπόλινγκμπροκ θα εκτελούνταν ωστόσο για την υπερφυσική προδοσία. Όταν έγινε πάντως γνωστή η πλεκτάνη στις αρχές του 1441, η μεσαιωνική Αγγλία συγκλονίστηκε από το σκάνδαλο, καθώς τόσο ο Μπόλινγκμπροκ όσο και οι βοηθοί του ήταν ταυτοχρόνως γνωστότατοι κληρικοί και επιστήμονες!

Η προσωπική και μακρόβια μάλιστα σχέση Μπόλινγκμπροκ και Ελεονόρας ήδη από το 1436 έφερε πολλά ακόμα στην επιφάνεια, πέρα από τα φίλτρα αγάπης της μάγισσας με τα οποία προάχθηκε η κόρη του ιππότη από κυρία των τιμών της πρώτης συζύγου του Χάμφρεϊ, Ζακλίν (κόρης του Γουλιέλμου ΣΤ’), σε δεύτερη σύζυγό του.

Η αγγλική κοινωνία σκανδαλίστηκε με τη δημόσια απολογία του Μπόλινγκμπροκ στις 23 Ιουλίου 1441 μπροστά στις εκκλησιαστικές αρχές της χώρας, όταν παραδέχτηκε ακόμα και συμφωνία με τον Εωσφόρο για την ανατροπή του Ερρίκου. Όταν μάλιστα στο σπιτικό του δούκα του Γκλόστερ εντοπίστηκε ένα κέρινο ομοίωμα του βασιλιά, όλοι σιγουρεύτηκαν ότι η ανίερη παρέα απεργαζόταν μεταφυσικά σχέδια για τον θάνατο του εργένη και άτεκνου βασιλιά.

Η σφοδρή καταιγίδα που έπληξε την Αγγλία τη βραδιά της σύλληψης του Μπόλινγκμπροκ έπεισε άπαντες για τις σκοτεινές δυνάμεις του μάγου. Ο ένας του βοηθός αθωώθηκε και ο άλλος πέθανε στη φυλακή κάτω από μυστηριώδεις και εν πολλοίς αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Ο νεκρομάντης κατηγορήθηκε τελικά για προδοσία, μαγεία και συνωμοσία κατά του βασιλιά, μέσα σε φήμες ότι διατηρούσε κρυφή ερωτική σχέση με την ίδια τη δούκισσα. Η καταδικαστική ετυμηγορία ήρθε στις 18 Νοεμβρίου 1441, όταν το Βασιλικό Συμβούλιο τον έκρινε ένοχο για όλα και τον έστειλε στις δημόσιες αγχόνες.

Εκεί τον κρέμασαν, περιέφεραν μετά τη σορό του δεμένη πίσω από μια άμαξα σε όλη την πόλη και τον διαμέλισαν κατόπιν. Το κεφάλι του παλουκώθηκε στη Γέφυρα του Λονδίνου και τα μέλη του σώματός του στάλθηκαν στις τέσσερις γωνιές της Αγγλίας ως προειδοποίηση για κάθε επίδοξο δολοφόνο του βασιλιά.

Τέτοια ήταν η σκανδαλοθηρική απήχηση της ιστορίας του μάγου Μπόλινγκμπροκ στη βρετανική κοινωνία που κάπου 150 χρόνια αργότερα, ένας άγγλος θεατρικός συγγραφέας ονόματι Ουίλιαμ Σαίξπηρ δεν θα παρέλειπε να τον περιλάβει στους χαρακτήρες του δεύτερου μέρους του «Ερρίκου ΣΤ’»…