Κατά την διάρκεια του κηρύγματός του ο Σεβασμιώτατος αρχικά αναφέρθηκε για μία ακόμη φορά, με συγκίνηση, στο ιστορικώς καταγεγραμμένο γεγονός της σωματικής παρουσίας της Παναγίας στον Ναό της Ευαγγελίστριας Πειραιώς στις 24 Μαρτίου 1925, όπου «καθαγίασε όλη την Πειραϊκή χερσόνησο με την παρουσία της», όπως χαρακτηριστικά είπε.
Σημειώνοντας πως «σήμερα έχουμε την μεγάλη Ευλογία να τιμούμε την Ενθρόνιση της Κυρίας Θεοτόκου», «της Παναγίας Βηματαρίσσης ή Κτητορίσσης» η οποία έγινε με την δωρεά του Ηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου γέροντος Εφραίμ στις 28 Νοεμβρίου 2019, εξέφρασε την μεγάλη του χαρά για αυτό το γεγονός και αναφέρθηκε στην Θαυμαστή ιστορία της Ιεράς αυτής Εικόνος, επισημαίνοντας πως εμείς εδώ στον Πειραιά «χαιρόμαστε την προστασία και την σκέπη της σε αυτόν τον Παναγιοσκέπαστο Ναό όπου θαυματουργικά εμφανίστηκε για να Ευλογήσει το λαό του Θεού».
Στη συνέχεια, αναφερόμενος στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή, τόνισε πως ο Κύριος ήρθε στον κόσμο «για να μας δείξει διέξοδο στα αδιέξοδα. Να μας χαρίσει ειρήνη και αισιοδοξία. Ελευθερία και χαρίτωση», ενώ κάνοντας λόγο για τον νέο του Ευαγγελίου ο οποίος, όπως είπε ο Σεβασμιώτατος, «πλησίασε τον Κύριο με τρόπο ευγενικό, αλλά όχι ουσιαστικό και αληθινό», υπογράμμισε: «Νόμιζε πως, όπως όλα πωλούνται και αγοράζονται στη ζωή αυτή, μπορεί να κάνει το ίδιο και με την Βασιλεία του Θεού. Νόμιζε ότι επειδή είναι ‘’κατέχων’’ και ‘’έχων’’ μπορεί να διαπραγματευθεί και την Βασιλεία των Ουρανών που είναι ο ίδιος ο Χριστός». «Νόμιζε ότι μπορεί να αγοράσει με πράγματα ενδοκοσμικά την Βασιλεία των Ουρανών», συμπλήρωσε.
«Θεωρούσε τον Χριστό έναν Ραβίνο, έναν διδάσκαλο που απλώς φωτισμένος από το Θεό μιλούσε και δίδασκε», είπε στη συνέχεια για τον νέο του Ευαγγελίου ο Σεβασμιώτατος επισημαίνοντας πως ακολούθως «αποδείχθηκε η αλήθεια των λόγων του Χριστού», αφού ο Κύριος έθεσε τον πλούσιο «στο μεγάλο δίλημμα, το κομβικό σημείο της υπάρξεως».
«Γέμισε λύπη, πικράθηκε, φοβήθηκε. Έκανε το τραγικό βήμα: γύρισε την πλάτη και χάθηκε στην ανωνυμία του πλήθους, στην ανωνυμία και στην λήθη των αιώνων και έχασε τον έναν και μοναδικό θησαυρό. Χάθηκε μέσα στα χρήματα και στα κτήματα και έχασε τον θησαυρό της ζωής, τον Χριστό. Και Τον έχασε όχι για κάποια γήινα χρόνια, αλλά για πάντα. Του δόθηκε μία ευκαιρία στη ζωή του μοναδική: να κερδίσει για την αιωνιότητα τον Δημιουργό του σύμπαντος» και εκείνος «τα έχασε γιατί δεν είχε συνειδητοποιήσει ποιος ήταν Αυτός που του μιλούσε και δεν είχε ανοιχτή την καρδιά του στη χάρη και την έλαμψη για να μπει μέσα το φως και να τον πλημμυρίσει σοφία, επάρκεια, φωτισμό, διάκριση και σύνεση», είπε στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος.
«Πολλοί από εμάς σήμερα νομίζουν ότι η ζωή είναι τα λίγα αυτά που βλέπουν, που πιάνουν, που γεύονται, που οσφραίνονται, που ακουμπούν» τόνισε, ενώ επισημαίνοντας ότι «ζούμε σε μία δύσκολη περίσταση μιας μεγάλης δοκιμασίας πνευματικής και ηθικής», σημείωσε ότι «καλούμαστε να στραφούμε στον Κύριο δια της Θεοτόκου. Να απολαύσουμε τα δώρα της χάριτος».
Τέλος, ευχήθηκε ο Κύριος «να μας χαρίσει διάκριση, σύνεση ευγένεια αλλά προπάντων σωστό βηματισμό και όραμα. Να γνωρίζουμε την αληθινή στοχοθεσία μας». «Τότε τα πάντα μπροστά μας θα φανούν όπως είναι: αληθινά και πραγματικά», είπε.
Προ της Απολύσεως ο Σεβασμιώτατος με συγκίνηση και υιική αγάπη προς το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου κατέθεσε στην Ιερά Εικόνα της Παναγίας Βηματάρισσας ένα Αρχιερατικό του εγκόλπιο «εις Ευλογία και Αγιασμό όλων», «για την μητρική της σκέπη και Ευλογία» «ίνα η Κυρία Θεοτόκος δέεται υπέρ πάντων ημών».
