Θόρυβος ασυνήθιστος, επευφημίες, εκδηλώσεις λατρείας σε υπέρμετρους τόνους συνοδεύουν την είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Τον ταπεινό διδάσκαλο από την Ναζαρέτ, που έρχεται καθισμένος σ’ ένα μικρό όνο, υποδέχεται πλήθος λαού, κάτοικοι της αγίας πόλεως αλλά και πολυάριθμοι προσκυνητές που συνέρευσαν για τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα. Άλλοι κρατούν κλάδους από φοίνικες, άλλοι στρώνουν στο δρόμο τα ρούχα τους για να περάσει ο Μεσσίας και όλοι φωνάζουν, με μια φωνή: “Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ”.
Το γεγονός της ανάστασης του Λαζάρου είναι νωπό, έχει κυκλοφορήσει στο λαό, είναι ένα ισχυρό κίνητρο για την πρωτοφανή υποδοχή του Χριστού. Όταν είχε πολλαπλασιάσει τους πέντε άρτους και χόρτασε πέντε χιλιάδες άνδρες, θέλησαν να Τον κάνουν βασιλέα τους. Τώρα όλοι Τον αναγνωρίζουν ως βασιλέα του Ισραήλ. Τότε ο Ιησούς απέκρουσε το αίτημά τους, τώρα αποδέχεται τις τιμές που Του προσφέρουν. Γιατί θέλει να τους αποδείξει δύο τινά: ότι είναι όντως ο απεσταλμένος του Θεού και ότι αυτός ο λαός που σήμερα ενθουσιώδης τον επευφημεί, σύντομα παθιασμένος θα φωνάζει: “άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν”…
Γιατί αυτό που κατά βάθος επιθυμεί ετούτη η παραληρούσα λαοθάλασσα δεν είναι οι λόγοι του Διδασκάλου ούτε η ζωή της αγάπης και της ταπεινώσεως που ήλθε να κηρύξει, αλλά η αυτόματη λύση των προβλημάτων του, το χόρτασμά τους με τον άρτο, η απαλλαγή τους από τις αρρώστιες, τις δυστυχίες και τον θάνατο, η απελευθέρωσή τους από την ρωμαϊκή κυριαρχία. Τέτοιο βασιλιά επιθυμούν και ως τέτοιο υποδέχονται τον Χριστό.
Αυτές τους οι προσδοκίες από αύριο κιόλας θα διαψευστούν, που ο Ιησούς θ’ αρχίσει να καυτηριάζει την υποκρισία, την φιλαυτία, την αδιαλλαξία, την αδιαφορία τους για τον πλησίον, την έλλειψη επιμέλειας για τον έσω άνθρωπο, και θα τους προτρέψει να κοπιάσουν για να γίνουν κληρονόμοι της επουράνιας Βασιλείας του Θεού. Θα λησμονηθεί το “ωσαννά” και ο ενθουσιασμός σταδιακά θα μεταστραφεί σε αποτρόπαια καταδίκη Εκείνου που τώρα υποδέχονται ως απεσταλμένο του Θεού, ως βασιλέα τους και σωτήρα τους!
Δυστυχώς, αυτό το πνεύμα της αναζήτησης ενός “εύκολου” θεού, που θα μας παρέχει αυτόματες λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα, που θα μας γλιτώνει από τις δυσκολίες και τις κακοτοπιές και θα μας ανεβάζει την ψυχολογία, επικρατεί και σήμερα σε πολλούς. Νομίζουμε ότι ένας “καλός” θεός είναι ικανός να εξαλείψει κάθε κακό, ακόμα και τον πόλεμο που ταλαιπωρεί τους λαούς… ξεχνάμε όμως ότι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της δύναμης του Θεού, αλλά της δικής μας ελευθερίας, που έχει την ευκαιρία ανά πάσα στιγμή να επιλέγει ανάμεσα σε δύο δρόμους, της αρετής και της κακίας, της αγάπης και του εγωισμού.
Μητροπολίτης Κερκύρας: Ο Ελκόμενος επί Σταυρού Κύριος - "Πόσο διαφέρουμε από τους σταυρωτές Του;"
Τρέχουμε όπου ακούσουμε κάποιο “θαύμα”, ξοδεύουμε χρόνο και χρήμα για να επισκεφτούμε άγιους γεροντάδες, χωρίς να επικεντρώνουμε την προσοχή μας στο εσωτερικό της καρδιάς μας, χωρίς πραγματικά να αγωνιζόμαστε για την πνευματική μας ειρήνευση και αποκατάσταση “εις το αρχαίον κάλλος”.
Ο Χριστός δεν μας υποσχέθηκε επίγειες χαρές και απολαύσεις ούτε λύση των προβλημάτων ούτε απαλλαγή από τις θλίψεις. Μας υποσχέθηκε την αιώνια Βασιλεία Του, που κατορθώνεται με κόπο, με αγώνα, με αυτοθυσία, με ταπείνωση, με αγάπη. Αν θέλουμε να μη γίνουμε σαν τον λαό που σήμερα Τον επευφημεί και αύριο θα Τον απορρίψει, οφείλουμε να στρέψουμε το βλέμμα μας επάνω μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας, να πάρουμε τις αποφάσεις μας, να Τον ακολουθήσουμε ως γνήσιοι μαθητές και όχι σαν παρασυρόμενοι θαυμαστές…
