Ἀδελφοί μου,
Στίς δύσκολες αὐτές ἡμέρες πού περνᾶμε ὅλοι μας, θεωροῦμε ὅτι εἶναι σημαντικά τά παρακάτω, πού ἀποσπασματικά λαμβάνουμε ἀπό πρόσφατη Ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Συμεών.
«Ἡ προσωρινή ὅμως ἀπουσία μας ἀπό τόν Ναό δέν θά πρέπει καί νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τήν προσευχή, τήν νήψη καί τήν ἡσυχία. Οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές εἶναι ἕνα καλό παράδειγμα γιά μᾶς. Ὅποτε δέν ἔχουν Ἱερέα γιά τις Ἀκολουθίες τους, τίς «τελοῦν» μέ τό «Δι΄ εὐχῶν» καί μέ τό κομποσχοίνι λέγοντας τήν «εὐχή» τοῦ Ἰησοῦ, δηλαδή τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν» και ἄλλες προσευχές καί ἰκεσίες, ὅπως την Παράκληση, τό Ἀπόδειπνο, τούς Χαιρετισμούς, τό Ψαλτῆρι καί ἄλλα. Εὐκαιρία λοιπόν, γιά ὅσους δέν θά προσέλθουν στούς Ναούς, γιά ἐσωτερική ἡσυχία καί ἐπιστροφή στό «ταμεῖον» μας, στό κελλάκι μας.
Ἄς ἀνάψουμε τό καντηλάκι μας, τό θυμίαμά μας καί ἄς προσευχηθοῦμε. Καί ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό σύντομα νά βρεθοῦμε καί πάλι στό Ναό, γιά να προσευχηθοῦμε ὅλοι μαζί.
Εἶναι εὐκαιρία νά ρίξουμε καί κανένα δάκρυ μετανοίας γιά τίς φορές, πού ἐνῶ ἤμασταν ὑγιεῖς καί ὅλα ἔβαιναν καλῶς δέν πηγαίναμε στήν Ἐκκλησία, ἐνῶ μπορούσαμε. Καιρός μετανοίας.
Ἀδελφοί μου,
Γιά τίς ἁμαρτίες μας, γιά τά λάθη μας, γιά τίς ἀστοχίες μας, γιά τις φορές, πού μεταλάβαμε ἀναξίως τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τούτη την ὥρα δοκιμάζουμε τήν ὁδύνη τῆς προσωρινῆς στερήσεως τῆς κοινῆς λατρείας καί μυστηριακῆς ζωῆς.
Εὐκαιρία, λοιπόν, καθώς εἴμαστε ἔγκλειστοι στά σπίτια μας, νά ξαναδοῦμε λίγο τήν ζωή μας, νά ἐπαναπροσδιορίσουμε τόν βίο μας καί νά προσευχηθοῦμε ὡς οἱ Τρεῖς Παῖδες, οἱ ἐν καμίνῳ: «ἡμάρτομεν καί ἠνομήσαμεν ἀποστάντες ἀπό σοῦ, καί ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσιν καί τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἠκούσαμεν, οὐδέ συνετηρήσαμεν οὐδέ ἐποιήσαμεν, καθώς ἐνετείλω ἡμῖν ἵνα εὖ ἡμῖν γένηται...»
(Δανιήλ Γ΄, Προσευχή Ἀζαρίου 5-6).
Δέν εἶναι καιρός γιά ἐχθροπάθειες, γιά πόλωση, γιά διχασμούς. Εἶναι καιρός μετανοίας, ἐγρηγόρσεως καί ἀνανήψεως. Ἡ ἀκοινωνησία, πού μᾶς ἐπεβλήθη κατ᾿ οἰκονομίαν ἕνεκα ἀνωτέρας βίας, ἄς ἀποτελέσει ἕνα ἰσχυρό μάθημα γιά την νέα πορεία τῆς ζωῆς μας, μετά τό τέλος τῆς μεγάλης δοκιμασίας, πού διανύουμε.
Ἀδελφοί μου,
«Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς.
Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη.
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ μεθ΄ ὑμῶν· ἀμήν.» (Α΄ Θεσσ. 16-18, 23, 28).
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
