«Ἐδοκίμασα ὀδυνηρή ἔκπληξη, διαβάζοντας σέ σοβαρή ἡμερήσια ἀθηναϊκή ἐφημερίδα, ὅτι “, μέ τό ὁποῖο ἔχει ἀπό χρόνια συμφωνία στρατιωτικῆς συνεργασίας. Αὐτό σημαίνει, ὅτι πολύ σύντομα μπορεῖ νά δοῦμε τουρκικό στόλο νά ἐξορμᾷ ἀπό ἐκεῖ καί νά ἐλέγχῃ τό Ἰόνιο. Δεδομένου μάλιστα ὅτι πλησιάζει τήν ὁλοκλήρωσή της ἡ ναυπήγησις τοῦ τουρκικοῦ ἀεροπλανοφόρου “ANADOLU”, μπορεῖ καί αὐτό νά τό δοῦμε νά ναυλοχῇ στόν Αὐλῶνα καί νά συντονίζῃ ἀπό ἐκεῖ κινήσεις τῶν ἄλλων τουρκικῶν πολεμικῶν” («ΕΣΤΙΑ», 27.5.2020).

Σ’ αὐτή τήν πληροφορία μέ ἀνησυχοῦν σφόδρα δύο πράγματα:

α) Ἡ Ἀλβανία ἔχει, μέχρι πρόσφατα, προβῇ σέ διάφορες ἐνέργειες εἰς βάρος τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Καί μάλιστα, ἐνῷ ζητάει ἐνταξιακές διαπραγματεύσεις μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Ἀλλά ὅμως, ὅπως ἡ Ἑλλάδα δέν ἔχει ἀσκήσει τήν ἐπιρροή πού μπορεῖ γιά νά ὑποχρεώσῃ τήν Ἀλβανία νά ἀναστείλῃ τά σχεδιά της γιά τόν τουρκικό Ναύσταθμο στόν Αὐλῶνα, ἔτσι συμβαίνει καί μέ τήν ἔνταξη τῆς γείτονος στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι μέλος τῆς Ε.Ε. καί ἔχει τό δικαίωμα νά ἀσκήσῃ βέτο, ὥστε νά σταματήσῃ τήν πορεία τῆς Ἀλβανίας στήν Ε.Ε., ἐφ’ ὅσον δέν σέβεται καθόλου τά δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Ἐν τούτοις, αὐτό τό δικαίωμά της ἡ Χώρα μας οὔτε κἄν τό ἔχει ἐπικαλεσθῇ. Ἀντίθετα, ἀφήνει τήν Ἀλβανία νά γίνεται ἐνεργούμενο τῆς Τουρκίας καί τοῦ νεοσουλτάνου Ἐρντογάν, χωρίς νά ἀντιδρᾷ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Δυστυχῶς, μέχρι τώρα, ἡ Ἀθήνα ἀδιαφόρησε γιά τά δεινά τῶν Βορειοηπειρωτῶν, ὅπως ἀδιαφόρησε γιά τήν ἐν ψυχρῷ δολοφονία ἀπό τήν ἀλβανική Ἀστυνομία τοῦ νεαροῦ, γενναίου Ἕλληνα Κωνσταντίνου Κατσίφα, στίς 28 Ὀκτωβρίου 2018. Δυστυχῶς !

β) Ὁ Ναύσταθμος στόν Αὐλῶνα, πού παραχωρεῖ ὁ Ἀλβανός πρωθυπουργός Ἔντι Ράμα στόν κ. Ἐρντογάν, μπορεῖ πολύ σύντομα νά γίνῃ τόπος ἐξορμήσεως τοῦ τουρκικοῦ στόλου στό Ἰόνιο καί νά τό ἐλέγχῃ. Ἔτσι, ἡ Τουρκία θά περισφίγγῃ τήν Ἑλλάδα ἀπό τό Αἰγαῖο καί ἀπό τό Ἰόνιο.

Κι’ αὐτό μέν τό ζήτημα καλεῖται νά τό λύσῃ ἡ ὑπεύθυνη πολιτική καί στρατιωτική Ἡγεσία τῆς Χώρας μας.

Διερωτῶμαι, ὅμως, ἐναγωνίως: Γιατί ἔχουμε ἐπιτρέψει νά συμβαίνῃ αὐτή ἡ κλιμάκωση τῶν ἐχθρικῶν ἐνεργειῶν, χωρίς, μάλιστα, νά ἀντιδροῦμε; Γιατί δέν ἀγωνιοῦμε γιά τήν τύχη τῶν Βορειοηπειρωτῶν, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται συνεχῶς στό στόχαστρο τοῦ ἀλβανικοῦ μισελληνισμοῦ; Βέβαια, κανένας δέν ἀγνοεῖ τά προβλήματα πού ἔχει στό ἐσωτερικό της ἡ Ἑλλάδα. Καλόν, ὅμως, εἶναι ἡ Ἀθήνα νά μήν ἐπικεντρώνεται μόνο στά τρέχοντα προβλήματα καί νά ἀφήνῃ ἄλλα ζητήματα - ὅπως τό Βορειοηπειρωτικό – νά παραμελοῦνται. “Καί ταῦτα ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μή ἀφιέναι” (Ματθ. κγ΄ 23). Δέν ἀμφισβητῶ τόν πατριωτισμό οὐδενός. Ὄχι ! Ἀλλά εἶναι ἀλήθεια περίτρανη, ὅτι “θέλει ἀρετήν καί τόλμην ἡ ἐλευθερία”. Προσεύχομαι ἐκτενῶς, ὁ Χριστός νά φωτίζῃ τόν πολιτικό κόσμο τῆς Χώρας μας, ὥστε νά ἀποτραποῦν τυχόν δυσάρεστες ἐξελίξεις».