Ειδικώτερα, ο Σεβασμιώτατος, το Σάββατο 18 του μηνός Δεκεμβρίου ε.έ., ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Νέας Βύσσας, επί τη μνήμη του Ιερομάρτυρος Αγίου Μοδέστου Ιεροσολύμων, ο οποίος ιδιαιτέρως ετιμάτο από τους κτηνοτρόφους του χωριού και στον οποίο ήταν αφιερωμένος ο πρώτος ναός της ενορίας, όταν το 1923 εγκαταστάθηκαν εκεί οι πρόσφυγες κάτοικοι από το Μποσνοχώρι της Αδριανούπολης. Τα τελευταία χρόνια με πρωτοβουλία του οικείου Μητροπολίτη εδωρήθη στον Ενοριακό Ναό απότμημα ιερών λειψάνων του αγίου, χάριν αγιασμού και ευλογίας των πιστών.

Την επομένη, Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, ο Σεβασμιώτατος ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Γεωργίου Καστανεών και προέστη του ετησίου μνημοσύνου  προώρως και αιφνιδίως αποβιώσαντος αξιωματικού της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο Σεβασμιώτατος αναλύοντας το περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής της ημέρας, μεταξύ άλλων, τόνισε:.

«Οἱ  ἄνθρωποι  παραδίδουν  τή  σκυτάλη  τῆς ζωῆς  ἀπό  γενιά  σέ  γενιά  μέ  σκοπό  νά  δικαιώσουν  τήν  ὕπαρξή  τους.  Παλεύουν  γιά  τήν εὐδαιμονία  καί  τήν  ὁλοκλήρωση,  γιά  τή  δικαιοσύνη  καί  τήν  ἰσορροπία,  γιά  τήν  ἀληθινή ἀγάπη  καί  τήν  ἐσωτερική  πληρότητα  καί ἀγωνιοῦν  πῶς  θά  τά  κατακτήσουν  ὅλ ̓  αὐτά. Στό  μεγάλο  στίβο  τῆς  ζωῆς  ἐναλλάσσονται  οἱ γενιές,  γιά  νά  φθάσουν  στό  τέρμα  πού  ταυτόχρονα  εἶναι  καί  ἡ  ἀρχή,  δηλαδή  στό  Θεό.  Ὁ Θεός  εἶναι  ἡ  ἀρχή  καί  τό  τέλος  τοῦ  ἀνθρώπου. Αὐτό  μᾶς  διδάσκει  ξεκάθαρα  τό  σημερινό εὐαγγελικό  ἀνάγνωσμα, ἐν ὄψει τῆς ἐπικειμένης ἑορτῆς.

»Ὁ  κόσμος  σ ̓  αὐτή  τή  διαδρομή  γιά  τό ἀναπόφευκτο  τέλος  ἔχασε  πολλές  φορές  τό δρόμο  του  καί  ἐξακολουθεῖ  νά  τόν  χάνει.  Κάθε φορά  πού  λησμονεῖ  τό  Θεό,  λησμονεῖ  καί  τό σκοπό  του.  Κάθε  φορά  πού  χάνει  τό  Θεό,  χάνει  αὐτά  γιά  τά  ὁποῖα  ἀγωνιᾶ  καί  ἀγχώνεται. Κάθε  φορά  πού  διώχνει  τό  Θεό,  διώχνει  τήν ἀνθρωπιά  του  καί  γίνεται  σκληρός  καί ἀπάνθρωπος.  Σ ̓  ἕνα  τέτοιο  κόσμο  ζοῦμε  σήμερα.  Εἴμεθα  σέ  μία  φάση,  μέσα  στήν  αἰώνια σκυταλοδρομία  τῶν  γενεῶν,  πού ἀποτραβηχθήκαμε  μακριά  ἀπό  τόν  Πλάστη μας.  Ἀποξενωμένοι  ἀπό  Ἐκεῖνον  βιώνουμε  τό κακό,  πού  εἶναι  ἡ  ἀπουσία Του.  Πονᾶμε  ἀπό  τήν  ἀπανθρωπιά  πού  μᾶς περιβάλλει  καί  μᾶς  πληγώνει.  Ἀποροῦμε  ἀπό τήν  κενότητα  πού  ξεθωριάζει  τήν  ψυχή  μας  καί τή  σκοτώνει.  Ἀναλογιζόμεθα  γιά  τίς  λύσεις στά  προβλήματα  πού  ἐμεῖς  δημιουργοῦμε.

»Ἡ  ἀπάντηση  σ ̓  ὅλη  αὐτή  τή  δραματική ἐναλλαγή  τῆς  ἀποτυχίας  εἶναι  ἁπλῆ  καί  προσωπική.  Στήν  ἱστορία  πρωταγωνιστοῦν  πρόσωπα  καί  ὄχι  ἀπρόσωπες  μάζες.  Οἱ  γενιές  πού ἔφεραν  τό  Χριστό  στή  γῆ  ἀποτελοῦντο  ἀπό συγκεκριμένα  πρόσωπα.  Αὐτά  τά  πρόσωπα  μέ τίς  πτώσεις  καί  τίς  ἀναστάσεις  τους ἀξιώθηκαν  νά  γίνουν  πρόγονοι  καί  συγγενεῖς τοῦ  Θεοῦ.  Αὐτό  εἶναι  ἡ  λύση  καί  ἡ ἀπάντηση στά  μεγάλα  θέματα  τῆς  ἐποχῆς  μας.  Ὁ  καθένας  καί  ἡ  καθεμιά  ἀπό  ἐμᾶς  εἴμεθα  ἕνα  πρόσωπο  πού  περπατάει  στό  σύντομο  μονοπάτι τῆς  ζωῆς  μέ  ἕνα  σκοπό.  Ὁ  σκοπός  αὐτός  εἶναι νά  γίνουμε  συγγενεῖς  κατά  σάρκα  καί  κατά πνεῦμα  μέ  τό  Θεό.  Μόνον  μέσα  ἀπό  τή  συγγένεια  καί  τήν  οἰκειότητα  μέ  τό  Χριστό μποροῦμε  νά  ἔχουμε  οὐσιαστική  συμβολή  στή θετική  ἐξέλιξη  τοῦ  κόσμου.

»Ὁ  κόσμος  βέβαια, ἀγαπητοί, θά  συνεχίσει  νά  ταλαιπωρεῖται ἀπό  τίς  πτώσεις  του.  Οἱ  χριστιανοί ὅμως μέ  τήν εἰλικρίνεια  καί  τήν  αὐθεντικότητά  τους  θά  παραμείνουν  τά  μοναδικά  ἀναχώματα  στόν  κατήφορο  τοῦ  κόσμου.  Ἡ  ἀληθινή  μετάνοια  τοῦ πιστοῦ,  ἡ  ἄδολη  ἀγάπη  πρός  ὅλους,  ἡ  θυσιαστική  προσφορά,  ἡ  ἀνεπιτήδευτη  εὐγένεια,  ἡ πραγματική  σοφία,  ἡ ἄκτιστη  Χάρη  τῆς προσευχῆς  καί  τῶν  μυστηρίων  ἱκανώνουν  τόν πιστό  νά  δείξει  πώς  ἡ  Ἐνανθρώπιση  τοῦ  Θεοῦ δέν  εἶναι  ἕνα  γεγονός  μόνο.  Εἶναι  ὁλόκληρος  ὁ σκοπός  τῆς  ἀνθρωπότητας.  Ἡ  Ἐνανθρώπιση  τοῦ Θεοῦ  εἶναι  ἡ  ζωή  της.

»Ἡ πορεία πρός τόν ἐν Βηθλεέμ Νηπιάσαντα Χριστό δέν εἶναι μία μηχανική ὑπόθεση. Δέν εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση. Εἶναι μία μυστηριακή πορεία πού δέν διδάσκεται, δέν ἐπιβάλλεται, παρά μόνο βιώνεται ὅταν ὑπάρχει ταπεινή βούληση, πίστη, ὑπομονή καί πρό παντός ἡ Θεία Χάρις.

»Ὅταν  ὁ  κόσμος  ντυθεῖ  μέ  τό  Σαρκωμένο Χριστό,  τότε  θά  ἔλθει  τό  πλήρωμά  του,  θά ὁλοκληρώσει  τήν  ἱστορία  του  καί  θά  φθάσει στόν  εὐλογημένο  σκοπό  του,  πού  θά  εἶναι  ἡ ἀρχή  τῆς  δόξας  του.  Μακάρι  σ ̓  αὐτή  τή  δόξα νά    ἀξιωθοῦμε νά συμβάλουμε  ὅλοι  μέ  τήν  προσωπική μας  προσπάθεια.  Ἀμήν».

Την Θεία Λειτουργία στις Καστανιές παρακολούθησαν ο Δήμαρχος Ορεστιάδος Βασίλειος Μαυρίδης, ο Διοικητής της XVI Μεραρχίας Στρατηγός Αναστάσιος Αλεξιάδης, ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Ανατ. Μακεδονίας Θράκης Στρατηγός Πασχάλης Συριτούδης και  ο Διοικητής της 3ης Ταξιαρχίας Ταξίαρχος Αναστάσιος Κολέζας.