Ο γιατρός του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, Λεοπόλδο Λούκε, απάντησε στην κατηγορία περί ιατρικής αμέλειας.

Η Εισαγγελία έψαξε εξονυχιστικά το σπίτι και το ιατρείο του Λεοπόλδο Λούκε, προσωπικού γιατρού του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, για τον οποίο υπάρχει η κατηγορία για ιατρική αμέλεια, η οποία και οδήγησε στον θάνατο του Αργεντινού θρύλου.

Με δάκρυα στα μάτια και ευρισκόμενος σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση, ο Λούκε δέχθηκε δημοσιογράφους στο σπίτι του και έδωσε την δική του εκδοχή για όσα συνέβησαν μέχρι την στιγμή της τραγικής απώλειας του Ντιεγκίτο.

«Ήρθε απρόσμενα η αστυνομία, δεν μου έχουν απαγγείλει κατηγορίες, δεν έχω τέτοια ενημέρωση. Είναι η δουλειά τους, τους καταλαβαίνω, τους δώσαμε κάθε πληροφορία που μας ζήτησαν. Πήραν τον ιατρικό φάκελο του Ντιέγκο από όλες τις επισκέψεις του Μαραντόνα και υλικό από τους υπολογιστές» εξήγησε αρχικά ο έντονα φορτισμένος Λούκε.

«Είμαι στην απόλυτη διάθεση της δικαιοσύνης, ξέρω τι έκανα, ξέρω πώς το έκανα, για τον Ντιέγκο, μέχρι την τελευταία στιγμή, είμαι απόλυτα σίγουρος ότι έκανα το καλύτερο δυνατό για τον Ντιέγκο» συνέχισε ο Λούκε.

«Για όσα λέγονται, πραγματικά δεν μπορώ ούτε να τα διαβάσω, γιατί εγώ είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση, γιατί πέθανε ο φίλος μου. Εγώ ήμουν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο μαζί του, ήμουν στην κηδεία, γιατί ήξερα ότι εκείνος το ήθελε αυτό» επισήμανε, με τρεμάμενη φωνή ο γιατρός, προσθέτοντας πως «εγώ είδα πολύ κόσμο που πραγματικά δεν είχα δει ποτέ. Και μετά να λένε ότι δεν ήμουν μαζί του, εγώ δεν μπορώ να το πιστέψω».

Στη συνέχεια, ο Λούκε εξήγησε πως ήταν η διαδικασία – απόπειρα φροντίδας του Μαραντόνα, υποστηρίζοντας ότι «ο Ντιέγκο μισούσε τους γιατρούς, μισούσε τους ψυχολόγους, μισούσε τους πάντες. Με εμένα ήταν διαφορετικά, γιατί εγώ ήμουν αυθεντικός, δεν έψαχνα τίποτα σε εκείνον. Ούτε μια φωτογραφία δεν έψαχνα μαζί του, την πρώτη την κάναμε τρία χρόνια αφότου γνωριστήκαμε. Ο Ντιέγκο ήταν φίλος μου, ήμουν συνεχώς μαζί του. Επειδή ο Ντιέγκο είχε πολά προβλήματα υγείας, πολύ πριν με γνωρίσει, χρειάζονταν βοήθεια. Δεν ήταν εύκολα προσβάσιμος. Είχε αυτονομία, εκείνος αποφάσιζε. Δεν υπήρξε ψυχιατρική απόφαση για παρέμβαση, εκείνος αποφάσιζε πάντα».

Ο Λούκε επισήμανε ακόμα ότι «ο Ντιέγκο με έδιωξε πάρα πολλές φορές από το σπίτι του. Με έδιωχνε και μετά μου τηλεφωνούσε. Αυτή ήταν η σχέση με τον Ντιέγκο. Αυτή ενός πατέρα με τον γιο. Ενός πατέρα επαναστάτη. Εγώ του έδινα συμβουλές, εκείνος τις αποδεχόταν ή όχι. Εγώ είμαι νευροχειρούργος, όχι γενικής ιατρικής. Τον έστελνα σε διάφορους γιατρούς, τον συνόδευα στον οδοντίατρο, γιατί χωρίς εμένα δεν έβγαζε ούτε ένα δόντι. Έτσι λειτουργούσε η σχέση μας. Και τώρα να λένε τις βλακείες που λένε, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να βλάπτουν τη μνήμη του Ντιέγκο».