Πιστή στην τακτική των προκλήσεων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο παραμένει η Τουρκία, καθώς η πολιτική της στην περιοχή δείχνει να οδηγείται σε αδιέξοδο και να χάνει το ρόλο καταλύτη που επιθυμεί στο ενεργειακό πεδίο. Η Αγκυρα επιχειρεί να κερδίσει οφέλη στην περιοχή, δημιουργώντας μία εκρηκτική κατάσταση στην περιοχή, με εμπρηστική ρητορική σε μία προσπάθεια και εκβιασμού και του ΝΑΤΟ σε μία προσπάθεια να μη χάσει όσα θεωρεί «κεκτημένα». Μία περίοδος εξαιρετικά ευαίσθητη, που το θερμό επεισόδιο – ακόμα και ως ατύχημα, αν όχι ως επιδίωξη – δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Ο καθηγητής Γεωπολιτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιωάννης Μάζης, μιλώντας στα tanea.gr αναλύει τα όσα ανησυχητικά συμβαίνουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής με επίκεντρο την ιδιαίτερα κινητική Τουρκία σημειώνοντας: «Η Τουρκία μετά την κουρδική πρόσκληση των συριακών στρατευμάτων στην περιοχή του Μανμπίζ και την ειρηνική επανακατάληψη όλης της ζώνης βορείως, δυτικώς και νοτίως της συγκεκριμένης περιοχής αλλά και με την δήλωση παραμονής των αμερικανικών στρατευμάτων στο εσωτερικό της πόλεως αντιμετωπίζει οδυνηρό αδιέξοδο στα σχέδια της περί απομακρύνσεων των «τρομοκρατών» από την περιοχή. Επίσης οι κουρδο – γαλλικές επαφές μέσω αντιπροσώπων των κουρδικών πολιτοφυλάκων στο Παρίσι αλλά και οι αντίστοιχες ανακοινώσεις των Παρισίων περί αυξήσεως των γαλλικών δυνάμεων στη βορειο-ανατολική Συρία, στο πλαίσιο των ήδη υπαρχουσών γαλλικών βάσεων στην συγκεκριμένη περιοχή καθιστούν το αδιέξοδο της Τουρκίας έτι οδυνηρότερο».
Όπως υπογραμμίζει ο Ι. Μάζης: «η Τουρκία κατόπιν τούτων επιθυμεί να συνεχίσει την προσφιλή της τακτική παρενοχλήσεων στην Ανατολική Μεσόγειο (εστω και αν το «Τσεσμέ» βρίσκεται σε τουρκικά χωρικά ή σε διεθνή χωρικά ύδατα) ούτως ώστε σε συνδιασμό με αντίστοιχες παρενοχλήσεις στο Αιγαίο, να δημιουργήσει εγγραφές υποθηκών ανατολικώς του 25ου Μεσηβρινού και να υπογραμμίσει τις παράνομες διεκδικήσεις της εις βάρος της διεθνούς νομιμότητας και της Ελλάδας ειδικότερα. Οι τελευταίες προκλήσεις της στο Αιγαίο έχουν επίσης και τη διάσταση του εκβιασμού προς το ΝΑΤΟ και ιδιαίτερα εναντίον της Νοτιανατολικής του πτέρυγας η οποία αποτελείται από το δίπολο Ελλάδος – Τουρκίας».
Τονίζει ότι «υπό το καθεστώς αυτό ελπίζει η Άγκυρα να αποσπάσει παραχωρήσεις από την Ουάσιγκτον με την αναγκαστική συναίνεση της Αθήνας, η οποία ευρίσκεται σε παρατατεμένη προεκλογική περίοδο και θεωρεί ότι πρέπει να ικανοποιεί όχι μόνο τις δεδηλωμένες αμερικανικές απαιτήσεις αλλά και αυτές που θεωρεί ως πιθανές αμερικανικές βουλήσεις».
Σύμφωνα με τον Ι. Μάζη «υπό το κράτος αυτών των δεδομένων οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η κατάσταση στο ανατολικό Αιγαίο είναι εξαιρετικά ευαίσθητη και μπορεί να οδηγήσει σε θερμές ρήξεις που κατά τη δική μας αντίληψη αποκρύπτουν τον τελικό στρατηγικό στόχο του βαθέως αμερικανικού κράτους και του ΝΑΤΟ: Την ουδετεροποίηση του εμπορευματικού διαύλου Δαρδανελίων Αιγαίου (Μάζης 1997) και την τοποθέτηση του υπό τη Νατοϊκή επικυριαρχία» και καταλήγει επισημαίνοντας ότι «σε αυτό συνηγορεί έτι περισσότερο και η στρατιωτική τακτική συνεργασία Μόσχας – Αγκύρας».
