Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, η αναμέτρηση στους αιθέρες ήταν η πιο άνιση για την ελληνική πλευρά. Η Ελληνική Βασιλική Αεροπορία υστερούσε δραματικά της Ιταλικής Αεροπορίας (Regia Aeronautica), τόσο σε ποιότητα όσο και σε αριθμούς. Ωστόσο, οι Έλληνες χειριστές αντιπαρέταξαν τόλμη και επινοητικότητα.
Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά φαίνεται ότι τα διέθετε και με το παραπάνω ο υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, που έκανε παράτολμες πτήσεις και χρησιμοποιούσε κάθε μέσο για να πλήξει τον εχθρό.
Στις 2 Νοεμβρίου 1940, έξι ελληνικά καταδιωκτικά PZL της 22ης Μοίρας Διώξεως, απογειώθηκαν για να αναχαιτίσουν 27 ιταλικά βομβαρδιστικά, τα οποία κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη, υπό την ισχυρή προστασία καταδιωκτικών. Οι Έλληνες χειριστές, αγνοώντας το αριθμητικό μειονέκτημα, συνεπλάκησαν με τον εχθρό πάνω από τον Λαγκαδά.
Ο Μητραλέξης κατέρριψε ένα ιταλικό βομβαρδιστικό και έστρεψε τα πυρά του σε ένα δεύτερο. Κατάφερε και του «πήρε την ουρά», όταν εξαντλήθηκαν τα πυρομαχικά του. Εν τω μεταξύ, ο πολυβολητής ουράς του ιταλικού βομβαρδιστικού έβαλλε συνεχώς εναντίον του.
Τότε, ο παράτολμος χειριστής επιχείρησε το αδύνατο! Με την έλικά του «ροκάνισε» το ουραίο πηδάλιο του εχθρικού βομβαρδιστικού, με αποτέλεσμα το τελευταίο να πέσει σε περιδίνηση και να συντριβεί στο έδαφος. Ο χειριστής του ιταλικού βομβαρδιστικού σκοτώθηκε, ενώ τα υπόλοιπα τέσσερα μέλη του πληρώματος εγκατέλειψαν με χρήση αλεξιπτώτων.
Αναγκαστική προσγείωση Ο Μητραλέξης, με στρεβλωμένη την έλικα του αεροσκάφους του, εκτέλεσε επιτυχή αναγκαστική προσγείωση σε ένα χωράφι, πολύ κοντά στο σημείο όπου είχε συντριβεί το εχθρικό αεροσκάφος. Στη συνέχεια, με το ατομικό του περίστροφο και τη βοήθεια μερικών χωρικών, συνέλαβε τους σοκαρισμένους Ιταλούς αεροπόρους.
Τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη ηθική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου. Το κατόρθωμά του απασχόλησε για πολλές ημέρες τον ελληνικό και διεθνή Τύπο.
Η εφημερίδα «Πρωία» μάλιστα, στο φύλλο της 17ης Νοεμβρίου 1940, δημοσίευσε συνέντευξη του ανθυποσμηναγού Μπρουσόλο Γκαριμπάλδο, ενός από τους διασωθέντες, ο οποίος επιβεβαίωσε την ενέργεια του Μητραλέξη, απορρίπτοντας τις όποιες εκδοχές ήθελαν τη σύγκρουση ως ατύχημα.
Το τέλος του Έλληνα άσου, με πέντε επιβεβαιωμένες καταρρίψεις και μια πιθανή, ωστόσο, ήταν πολύ άδοξο. Σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής πτήσης στη θαλάσσια περιοχή της Τήνου το 1948.
