Χθες το βράδυ, ο Χαλίφα Χαφτάρ ανακοίνωσε πως πριν λίγες ημέρες.
Παρά τις όποιες «αψιμαχίες», η εξέλιξη αυτή δεν ανακαλείται, καθώς ο Χαφτάρ παρά τη στρατιωτική του επιτυχία δεν έχει τη δύναμη να συνεχίσει μόνος του την επέλαση προς τη θάλασσα.
Μάλιστα μετά την αρχική άρνηση του Χαφτάρ να συμφωνήσει στην εκεχειρία, ο διοικητής του ρωσικού σώματος εθελοντών Wagner Group, πήγε στον στρατηγό και του ανακοίνωσε την σταδιακή αποχώρησή των Ρώσων εθελοντών από τη Λιβύη. Για να παραμείνουν στη Λιβύη και να μη μείνει με τους... βεδουίνους και τους Σουδανούς, ο Χαλίφα Χαφτάρ αναγκάστηκε να δεχθεί την εκεχειρία.
Οι δύο κύριοι «παίκτες» στη Λιβύη (Ρωσία & Τουρκία) θέλουν να μείνει το μνημόνιο για τις ΑΟΖ. Η Τουρκία για του γνωστούς λόγους και η Ρωσία γιατί θέλει να υπάρξει μία σύγκρουση η οποία θα δυσκολέψει όσο το δυνατόν την έναρξη ερευνών και την άντληση φυσικού αερίου και η οποία, πολύ πιθανόν να φέρει θερμό επεισόδιο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, δηλαδή δυο χωρών του ΝΑΤΟ.
Επιπλέον οι Ρώσοι εφόσον διασφαλιστούν τα συμφέροντά τους στη Λιβύη (πετρέλαια, ίσως και βάσεις), δεν έχουν κανένα λόγο να συγκρουστούν με Ευρωπαίους και Τούρκους.
Οι Ευρωπαίοι (Γερμανοί & Ιταλοί) επίσης θέλουν τη διάσωση του καθεστώτος της Τρίπολης και κυβέρνηση εθνικής ενότητας ώστε να υπάρξει αναγνώριση των συμφωνιών που έχουν υπογράψει, καθώς ο Σάρατζ για να μείνει στην εξουσία τους έχει δώσει στην κυριολεξία ό,τι έχει και δεν έχει η Λιβύη από φυσικό πλούτο.
Με λίγα λόγια η Λιβύη είναι μία πίτα από την οποία θα «φάνε» όλοι, εκτός της Ελλάδας, η οποία θα χάσει κιόλας, τα κομμάτια που θα «φάει» ο καθένας θα τα συμφωνήσουν στο Βερολίνο (αν δεν τα έχουν ήδη συμφωνήσει).
Δυστυχώς, η Ελλάδα έμεινε εκτός «παιχνιδιού» αφού αρνήθηκε να εμπλακεί ώστε να έχει λόγο στις διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Λιβύης που τόσο πολύ την αφορούν, έτσι τώρα θα δει άλλους να αποφασίζουν γι' αυτή και βασικά θα δει την παγίωση της τουρκικής ΑΟΖ μέχρι την Κρήτη. Η ατολμία πληρώνεται.
