Με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση του 1821, ο Δήμος Λαμιέων φωταγώγησε το άγαλμα του Αθανάσιου Διάκου.
Οι εικόνες του lamiareport από την φωταγώγηση του αγάλματος αλλά και του κενοτάφιου του αγωνιστή της Επανάστασης είναι εντυπωσιακές.
Το μήνυμα του Δημάρχου Λαμιέων Θύμιου Καραΐσκου:
«Αγώνας τότε, αγώνας και τώρα.
Νικηφόρος τότε, νικηφόρος και τώρα.
25η Μαρτίου, μια σπουδαία ημέρα. 200 χρόνια πριν ξεπήδησε η σπίθα της ελευθερίας, που φούντωσε και έγραψε μια λαμπρή σελίδα ιστορίας για τον Ελληνισμό.
Ο τόπος μας, η Ρούμελη, πρωτοστάτησε στον αγώνα για την αποτίναξη της σκλαβιάς και οι Ρουμελιώτες οπλαρχηγοί συντάχθηκαν από τους πρώτους στον ιερό αγώνα.
Από τότε, ένας τόπος όμορφος, ευλογημένος και βασανισμένος, πήρε την τύχη στα χέρια του και άλλαξε τον Ευρωπαϊκό χάρτη και τη μοίρα του για πάντα.
Τιμή λοιπόν στους αγωνιστές μας, ανώνυμους και επώνυμους, που πολέμησαν για λευτεριά και δικαιοσύνη.
Η γιορτή όμως δεν είναι μόνο λόγια, αλλά και πράξη. Η Ρούμελη είναι τόπος ηρώων και υψηλών πράξεων αυτοθυσίας. Ποιον δεν έχει συγκινήσει το μαρτύριο του Αθανασίου Διάκου;
Ενός ήρωα που δόξασε τον τόπο μας και την πατρίδα.
Εξ΄αφορμής του διπλού φετινού εορτασμού, φωτίζουμε ξανά τον ανδριάντα του στην ομώνυμη πλατεία, όπως και το κενοτάφιό του στην οδό Καλύβα-Μπακογιάννη. Δύο σημαντικά σημεία αναφοράς της Λαμίας μας.
Γιατί φέτος γιορτάζουμε όλη τη χρονιά, είναι χρονιά εθνικής εορτής, όχι μόνον ημέρα.
Είναι όμως και γιορτή-σύμβολο εθνικής ομοψυχίας. Μια ομοψυχία που καλούμαστε κι εμείς, οι απόγονοι, να επιδείξουμε, μπροστά σε αυτήν την ασύμμετρη απειλή της πανδημίας, που ένα χρόνο τώρα μας δοκιμάζει και μας έχει στερήσει τόσους ανθρώπους μας.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, πρέπει να δώσουμε τον αγώνα ενωμένοι, με αφοσίωση, με τα όπλα της επιστήμης και με υψηλή αίσθηση καθήκοντος και χρέους. Χρέους προς τους εαυτούς μας, τους δικούς μας ανθρώπους, αλλά και τους συνανθρώπους μας.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η κούραση σε έναν αγώνα, κορυφώνεται πάντα πριν από την τελική έκβαση της μάχης. Αν σταματούσαμε πριν το αποφασιστικό σημείο, δε θα νικούσαμε ποτέ. Για αυτό δε θα σταματήσουμε τώρα.
Είναι κι αυτός αγώνας για την ελευθερία. Και όταν αυτή η λαίλαπα κοπάσει και ανταμώσουμε όπως και πρώτα, τότε θα στήσουμε μια μεγάλη γιορτή για το κατόρθωμά μας.
Σε εκείνη τη γιορτή πρέπει να είμαστε όλοι. Ζωντανοί και υγιείς.
Αγώνας τότε, αγώνας και τώρα.
Νικηφόρος τότε, νικηφόρος και τώρα.
Είμαστε αγωνιστές. Και θα τα καταφέρουμε.
Ζήτω η πατρίδα μας. Ζήτω η επανάσταση των Ελλήνων».
