Ένα από τα πρώτα αλυσοπρίονα δημιουργήθηκε περίπου το 1830 από τον γερμανό ορθοπεδικό Bernhard Heine. Μάλιστα η ονομασία του ήταν οστεοτόμος και είχε μια αλυσίδα με μικρά δόντια κοπής που έκαναν γωνίες στις άκρες. Η αλυσίδα κινούταν γύρω από μια λεπίδα καθοδήγησης και περιστρέφονταν από τη λαβή ενός ενός οδοντωτού τροχού.
Όπως υπονοεί και το όνομα,χρησιμοποιήθηκε για να κόβει οστά. Όμως το πρωτότυπο του αλυσοπρίονου όπως το ξέρουμε σήμερα δημιουργήθηκε μεταξύ 1783 και 1785από δύο σκοτσέζους γιατρούς, τους John Aitken και James Jeffray.
Το συγκεκριμένο εργαλείο ήταν ειδικά κατασκευασμένο για τη συμφυσιοτομία, δηλαδή την κοπή του συνεκτικού ιστού ώστε να καταστεί δυνατή γέννα. Η συμφυσιοτομία είχε πάρα πολλές επιπλοκές για τους περισσότερους μαιευτήρες και η συσκευή έγινε ευρέως αποδεκτή ειδικά μετά την περαιτέρω ανάπτυξη αναισθητικών.
Μάλιστα η συσκευή και η χρήση της είχε περιγραφεί και στο βιβλίο του Aitken «Principles of Midwifery or Puerperal Medicine» (1785) του Aitken
Μέσα στα επόμενα 10 χρόνια, το ιατρικό αλυσοπρίονο είχε γενικευτεί για κάθε χρήση που αφορούσε την εκτομή αρθρώσεων και κοκάλων, ειδικά σε γόνατα και αγκώνες.
Όσο για το πρώτο αλυσοπρίονο για την κοπή δέντρων, δηλαδή αυτό που γνωρίζουμε και σήμερα πάνω κάτω, κατασκευάστηκε τον Ιανουάριο του 1905 απο τον Αμερικάνο Samuel Bens.
