Τις μέρες αυτές γίνονται πολλές συζητήσεις στις ΗΠΑ και την Τουρκία για τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Πομπέο-Τσαβούσολγου, για την απόσυρση των Κούρδων από την Ιεράπολη/Μένπετζ σε περιοχές ανατολικά του Ευφράτη, κάτι που ήταν πάγιο αίτημα της Άγκυρας. Όμως, όπως προκύπτει από διάφορες διαρροές και δημοσιεύματα, όπως αυτό της δημοσιογράφου Ασλί Αϊντίντασμπας, η Τουρκία πέτυχε αυτόν το στόχο βγάζοντας στο «παζάρι» τον Αμερικανό ιερέα Άντριου Μπράνσον, τον οποίο οι τουρκικές Αρχές έχουν συλλάβει και προφυλακίσει με κατασκευασμένο κατηγορητήριο για να εκβιάσουν τις ΗΠΑ και να πετύχουν την έκδοση του Γκιουλέν.

Τώρα, επειδή οι προτεραιότητες άλλαξαν, έβγαλαν στο «σφυρί» τον Αμερικανό ιερέα για να πετύχουν μια ήπια ποινή για την Halkbank και την απομάκρυνση των Κούρδων από την Ιεράπολη/Μένπετζ.
Παραθέτουμε μεταφρασμένο κατά λέξη το άρθρο της Τουρκάλας δημοσιογράφου, γιατί κατά την άποψή μας αποτελεί «οδηγό» για τις μεθοδεύσεις που θα ακολουθήσει η Τουρκία για να καταστήσει τους δυο Έλληνες στρατιωτικούς που κρατά στη φυλακή της Αδριανούπολης αντικείμενο δούναι και λαβείν με την Ελλάδα.

Καλή ανάγνωση.

«Πάρε τον παπά, δώσε την Μένπετζ»
Της Aslı Aydıntaşbaş.

Ενώ εμείς είμαστε απασχολημένοι με τις εκλογές της 24ης Ιουνίου, την εβδομάδα αυτή έγινε μια πολύ σημαντική συνάντηση στην Ουάσινγκτον. Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου συναντήθηκε με τον Αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο, με τον οποίο συζήτησαν τα προβλήματα που υπάρχουν μεταξύ των δύο χωρών.

Αν και η Άγκυρα διαρρέει ότι το μόνο θέμα που συζητήθηκε ήταν η τύχη της Ιράπολης/Μένπετζ, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι συζητήθηκαν και άλλα θέματα. Εδώ υπάρχει μια σχέση που έχει διαταραχθεί και δεν υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη. Όποιος και να κερδίσει στις εκλογές, αυτήν τη σχέση εμπιστοσύνης πρέπει να την αποκαταστήσει.

Εν πάση περιπτώσει, είναι σημαντικό το ότι υπήρξε συμφωνία στη συνάντηση της Ουάσινγκτον.
Όμως τι βγήκε από αυτήν; Όπως είναι γνωστό, η κάθε χώρα έχει τον δικό της κατάλογο με τα παράπονα που έχει για την άλλη. Και οι δυο πλευρές είναι θυμωμένες και για να γίνει μια συμφωνία, θα πρέπει να καθοριστεί το ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα.

Τι θέλει η Άγκυρα; Σύμφωνα με τις δημόσιες ανακοινώσεις, θέλει την Ιεράπολη/Μένπετζ, μια κωμόπολη της Συρίας που μέχρι χθες δεν την γνώριζε κανείς. Και πιο συγκεκριμένα, θέλει να φύγουν οι Κούρδοι από την πόλη αυτή και να αποσυρθούν ανατολικά του ρου του Ευφράτη. Πίσω από κλειστές πόρτες ψιθυρίζει και λέει ότι αν οι Κούρδοι αποσυρθούν ανατολικά του Ευφράτη, δεν θα φέρει άλλες αντιρρήσεις για την παρουσία τους στις άλλες περιοχές της Συρίας.

Όμως η Ιεράπολη/Μένπετζ δεν ήταν το μόνο θέμα. Κατά την άποψή μου, για την κυβέρνηση πρώτη προτεραιότητα έχει το θέμα της ποινής που θα επιβληθεί στην Halkbank, λόγω της υπόθεση Ζαράμπ, την οποία περιμένει να είναι μια «λογική» ποινή.

Το ποιος θα διοικεί την Ιεράπολη είναι ένα θέμα που παίζει και μπορεί να παίξει επικοινωνιακά. Όμως το πιο σημαντικό είναι να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα στην Τουρκία, σε μια εποχή που υπάρχουν προβλήματα στην οικονομία. Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι έπαιξε με τη φωτιά με την επιμονή της στο θέμα των επιτοκίων. Μετά από όλα αυτά δεν θέλει μια βαριά ποινή για την Halkbank. Υπό αυτήν την άποψη, το θέμα της Halkbank είναι δέκα φορές πιο σοβαρό από εκείνο της Ιεράπολης. Η Ιεράπολη ήταν το πρόσχημα για να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να τεθούν τα άλλα ζητήματα.

Και η Ουάσινγκτον έχει τον δικό της κατάλογο παραπόνων.
Μας λένε «Μην παίρνετε τους S-400 από τη Ρωσία, μην ταρακουνάτε το ΝΑΤΟ, απελευθερώστε τους Αμερικανούς πολίτες που κρατάτε προφυλακισμένους». Όμως για την κυβέρνηση Τραμπ το θέμα που έχει πρώτη προτεραιότητα είναι η απελευθέρωση του παπά Άντριου Μπράνσον. Ο Μπράνσον, παρότι έχει προφυλακιστεί με βάση ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο, όπως έγινε και με τον Ντενίζ Γκουζέλ και τη Γερμανία, έχει καταστεί το πιο σημαντικό στοιχείο διαπραγμάτευσης μεταξύ των δύο χωρών. Δεν αναμένεται να απελευθερωθεί πριν από τις εκλογές. Η δίκη του αρχίζει στις 18 Ιουλίου και τα μάτια όλων είναι στραμμένα σ’ αυτήν τη δική…

Οι σχέσεις της Τουρκίας με τους συμμάχους της αντί για σχέσεις φιλίας έχουν μετατραπεί σε ένα πάρε-δώσε. Προϋπόθεση να κάνεις εσύ «αυτό», για να κάνω εγώ το «άλλο», αλλιώς δεν το κάνω.

Μένει να δούμε ποιος θα κάνει το πρώτο βήμα. Οι δυο πλευρές δεν εμπιστεύονται η μια την άλλη. Για το λόγο αυτόν ήταν σημαντικά τα μηνύματα που κρύβονταν ανάμεσα στις γραμμές των επίσημων ανακοινώσεων που εκδόθηκαν μετά τη συνάντηση της Ουάσινγκτον. Τις διάβασα με προσοχή και τις ξαναδιάβασα. Χωρίς να σας κουράσω, σας μεταφέρω την ουσία. Οι επίσημες ανακοινώσεις δηλώνουν ότι έχει επέλθει μια συμφωνία επί της αρχής για το θέμα της Ιεράπολης. Υπάρχει κι ένας οδικός χάρτης για το θέμα. Όμως δεν έχει αποφασιστεί ποιος θα είναι εκείνος που θα κάνει το πρώτο βήμα. Οι Αμερικανοί αρμόδιοι σε σχετικές ερωτήσεις ξεκαθαρίζουν ότι δεν υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα έξι μηνών και ότι για να λειτουργήσει ο οδικός χάρτης υπάρχουν ορισμένες «προϋποθέσεις». Μόνον όταν γίνουν ορισμένα βήματα θα αποκτήσει τον έλεγχο στη γραμμή των συνόρων η Τουρκία και θα αποχωρήσουν οι στρατιωτικοί σύμβουλοι του YPG από την πόλη. Και μετά, λένε οι Αμερικανοί αρμόδιοι, θα συγκροτηθεί ένα συμβούλιο (στο οποίο θα εκπροσωπούνται όλοι οι λαοί), που θα διοικεί την πόλη και την περιοχή.

Κατά την άποψή σας ποιες είναι αυτές οι «προϋποθέσεις» που θα πρέπει να διευθετηθούν για να αρχίσει να λειτουργεί το χρονοδιάγραμμα; Είμαι σίγουρη ότι διπλωμάτες και στρατιωτικοί εργάζονται εντατικά πάνω στο θέμα αυτό.
Όμως το πραγματικό παζάρι είναι μεγαλύτερο από το θέμα της Ιεράπολης. Χωρίς αμφιβολία, η πραγματική προϋπόθεση για να λειτουργήσει ο οδικός χάρτης είναι η απελευθέρωση του ιερέα Άντριου Μπράνσον. Ό,τι προετοιμασίες και σχέδια κι αν κάνουν οι διπλωμάτες, αν δεν απελευθερωθεί ο Μπράνσον είναι δύσκολο να υπάρξει συμφωνία για την Ιεράπολη.

Όπως αντιλαμβανόμαστε, οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να σκέφτονται σαν τον πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι η συμφωνία που έγινε στην Ουάσινγκτον είναι του τύπου «Πάρε τον παπά, δώσε την Μένπετζ».

Πηγή: pontosnews