Η Αίγυπτος εξοπλίζει και εκπαιδεύει τις φυλές της Ανατολικής Λιβύης αγνοώντας τις προειδοποιήσεις ότι η συμπεριφορά αυτή είναι επιπόλαιη, οδηγώντας τη γειτονική της χώρα σε «Συριοποίηση» ή ακόμα και «Σουδανοποίηση» δηλώνουν αιγυπτιακά ΜΜΕ. Όσον αφορά το Κάιρο, η Λιβύη αποτελεί ήδη μια πολεμική ζώνη της «διπλανής πόρτας».
Την ώρα που η εικοτολογία όσον αφορά μια πιθανή αιγυπτιακή στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη δίνει και παίρνει μετά το σχετικό «πράσινο φως» από το αιγυπτιακό και το λιβυκό κοινοβούλια, αλλά και τις φυλές στα ανατολικά της χώρας, το ερώτημα αν η αιγυπτιακή στρατιωτική κίνηση θα αφορά εναέριες επιδρομές έναντι στρατιωτικών στόχων ή χερσαία επίθεση έχει μικρή σημασία. Η διακηρυγμένη «κόκκινη γραμμή» για τον Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι είναι να μην καταλάβουν την Σύρτη και την αλ Τζούφρα οι δυνάμεις του Φαγέζ αλ Σάρατζ (GNA - Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας), δηλαδή του Ταγίπ Ερντογάν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Από το χαοτικό πολιτικό σκηνικό της Λιβύης λείπουν εμφανώς υπεύθυνοι και συναινετικοί πολιτικοί ηγέτες. Ο αρχηγός του GNA Σάρατζ διαθέτει φυλετική υποστήριξη στην Τρίπολη, αλλά αμφισβητείται η ηγεσία του. Ο υπουργός Εσωτερικών του Σάρατζ Φατχί Μπασάγκα, είναι ο πρωταρχικός αντίπαλός του.
Στο «αντίπαλο στρατόπεδο», ο Χαλίφα Χαφτάρ του LNA (Λιβυκός Εθνικός Στρατός), πρώην στρατηγός του στρατού του Καντάφι χάνει τον έλεγχο των δυνάμεών του, που απέκτησε χάρη στις κοπιώδεις προσπάθειες του Καΐρου. Διαφωνεί με τον φαινομενικά πολιτικά πιο αδύναμο πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων της Λιβύης Ακίλα Σάλεχ, και με αρκετούς από τους στρατηγούς του.
Ένα πρώην μέλος της αποστολής του ΟΗΕ στη Λιβύη σχολίαζε κυνικά ότι «το να εργαστούμε για μια πολιτική λύση στη Λιβύη είναι ένα πράγμα, αλλά να πιστεύουμε ότι μια τέτοια λύση είναι πολύ κοντά είναι κάτι άλλο». «Οι διαιρέσεις στη Λιβύη είναι πολλές, και σε αντίθεση με την περίπτωση του Ιράκ δεν υπάρχουν πολιτικοί ηγέτες που μπορούν να αναδειχθούν και υπολείμματα κρατικών θεσμών για να βασιστείς» επισήμαινε ο διπλωμάτης.
