“Το ταγκό με την Τουρκία έχει όρια”, αναφέρει ο ΙσραηλινόςΑντιπρόεδρος του Ινστιτούτου Στρατηγικής και Ασφάλειας της Ιερουσαλήμ.
Ο πρώτος Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών που επισκέφθηκε την Ελλάδα μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν ο Έλι Κοέν του Ισραήλ, σημάδι ότι και οι δύο χώρες βλέπουν τη σημασία της σχέσης τους και τη νέα ευθυγράμμιση των δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ενώ ανοίγουν νέοι δρόμοι διαλόγου μεταξύ Ιερουσαλήμ και Άγκυρας – συμπεριλαμβανομένης μιας προγραμματισμένης επίσκεψης του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, που επιβεβαιώθηκε επίσημα από τον Ερντογάν, οι προτεραιότητες του Ισραήλ θα πρέπει να παραμείνουν σταθερές.
Πρέπει να αντισταθούμε σθεναρά στην πίεση για συμφωνία για έναν αγωγό φυσικού αερίου προς την Τουρκία.
Όσον αφορά την εθνική ασφάλεια, η συνεργασία με την Ελλάδα και την Κύπρο αλλάζει το παιχνίδι, δίνοντας στο Ισραήλ ζωτικό στρατηγικό βάθος κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης.
Εξ ου και η σημασία της συνεργασίας και με τις δύο αυτές χώρες, αλλά και η υποστήριξη της ελευθερίας της Κύπρου να λαμβάνει τις δικές της αποφάσεις εξωτερικής πολιτικής.
Η πειστική νίκη του κεντροδεξιού κόμματος Νέα Δημοκρατία (ΝΔ, Νέα Δημοκρατία) του Κυριάκου Μητσοτάκη στον δεύτερο γύρο των ελληνικών βουλευτικών εκλογών στις 25 Ιουνίου σταθεροποιεί το πολιτικό σκηνικό στην Αθήνα.
Η ΝΔ έχει πλέον την απόλυτη πλειοψηφία με 158 από τους 300 βουλευτές στο κοινοβούλιο. Στην πραγματικότητα, ολοκληρώθηκε ένας κύκλος εκλογών σε χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, επιβεβαιώνοντας την παρουσία έμπειρων πολιτικών προσωπικοτήτων στην εξουσία.
Όλα αυτά ενώ ο Μπενιαμίν Νετανιάχου κυβερνά στο Ισραήλ, από τις 29 Δεκεμβρίου, με έναν σταθερό κοινοβουλευτικό συνασπισμό (παρά τη σημαντική αναταραχή σχετικά με τη δικαστική μεταρρύθμιση).
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης, πρώην υπουργός Εξωτερικών, ορκίστηκε πρόεδρος της Κύπρου στις 28 Φεβρουαρίου.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κέρδισε τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στην Τουρκία (28 Μαΐου) και ορκίστηκε για τρίτη θητεία (3 Ιουνίου).
Αυτό σημαίνει ότι «έμπειροι πολιτικοί» είναι επικεφαλής σε όλη την περιοχή, με την ικανότητα να σχεδιάζουν (στην Αίγυπτο, συνεχίζει να κυβερνά ο Αλ Σίσι).
Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες για την ενίσχυση των υφιστάμενων δεσμών συνεργασίας, και τη διερεύνηση νέων επιλογών για την επίλυση ή τη μείωση των παλιών συγκρούσεων.
Σε αυτό το πλαίσιο, η επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ, Έλι Κοέν (6 Ιουλίου),η πρώτη του είδους που φιλοξενήθηκε από τον νέο υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας, Γιώργο Γεραπετρίτη, σηματοδότησε τη σημασία που αποδίδουν και οι δύο χώρες στη συνεργασία τους και στον ρόλο τους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.
Οι κοινές αντιλήψεις των απειλών και των ευκαιριών, η συγγένεια αξιών και η προοπτική οικονομικής συνεργασίας, ειδικά αλλά όχι αποκλειστικά στον ενεργειακό τομέα, αποτελούν όλα μέρος αυτής της νέας «γέφυρας στη Μεσόγειο».
Το Ισραήλ συμμετέχει εκτενώς στην ενίσχυση των ελληνικών στρατιωτικών δυνατοτήτων.
Οι Ισραηλινοί έχουν γίνει σημαντικό μέρος του τουριστικού εμπορίου της Ελλάδας και μεγάλοι επενδυτές στην Κύπρο. Το Ισραήλ υποστηρίζει σθεναρά τη θέση της Ελλάδας και της Αιγύπτου για τη χάραξη των συνόρων της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο, σε αντίθεση με τις γραμμές που χαράσσουν η Τουρκία και η Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας στην Τρίπολη.
Τελικά, η Ελλάδα είναι πιθανό να γίνει, αν όχι κόμβος πιο πιθανόν, αγωγός μεσογειακής ενέργειας προς την Ευρώπη.
Εν τω μεταξύ, το Ισραήλ θα πρέπει να είναι σε θέση να καθησυχάσει την Ελλάδα και την Κύπρο ότι δεν θα υπάρξει συνεννόηση με τον Ερντογάν, κάτι που αντίκειται στα συμφέροντά τους.
Ποια θα πρέπει να είναι η ατζέντα του Νετανιάχου στην Τουρκία;
Οι επαναλαμβανόμενες υποδείξεις και πιέσεις που χρησιμοποίησε ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του για να πείσουν το Ισραήλ να εξάγει το φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα της Μεσογείου μέσω Τουρκίας (βοηθώντας το να καθιερωθεί ως ενεργειακός κόμβος) είναι τελικά άσκοπες.
Ένα τέτοιο έργο θα έρχονταν αμέσως σε σύγκρουση σχετικά με τη χρήση της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.
Το Ισραήλ δεν επιθυμεί να προσδεθεί με μια ισλαμική ηγεσία στην Τουρκία, η οποία εξακολουθεί να τρέφει εχθρικά αισθήματα και μπορεί να στραφεί ριζικά εναντίον του Ισραήλ σε περιόδους κρίσης, ιδιαίτερα σε μια αντιπαράθεση με τη Χαμάς.
Τι θα πρέπει, λοιπόν, να είναι στην ημερήσια διάταξη κατά την επίσκεψη του Νετανιάχου στην Άγκυρα εάν απορρίψει (όσο ευγενικά) την ώθηση του Ερντογάν για έναν αγωγό προς την Τουρκία;
Υπάρχουν, όπως έχουν τα πράγματα, σημαντικά άλλα πεδία στα οποία οι δύο χώρες,παρά τις πικρές διαφορές του πρόσφατου παρελθόντος, που μπορούν να βρουν κοινό έδαφος, ακόμα κι αν το Ισραήλ αποφύγει μια τέτοια δέσμευση και αρνηθεί να ανταλλάξει τη στρατηγική του συνεργασία με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Το εύρος του εμπορίου, σαφώς υπέρ της Τουρκίας, συνεχίζει να αυξάνεται και μπορεί να αυξηθεί ακόμη περισσότερο (αν και οριακά) εάν η παρούσα ισραηλινή κυβέρνηση προχωρήσει στα σχέδιά της να μειώσει το κόστος ζωής επιτρέποντας τις εισαγωγές γεωργικών προϊόντων.
Η κακή απόδοση της τουρκικής οικονομίας τα τελευταία χρόνια φάνηκε σε ορισμένα σημεία να θέτει υπό αμφισβήτηση την πολιτική επιβίωση του Ερντογάν.
Οι καλύτερες σχέσεις με το Ισραήλ, καθώς και με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, μπορούν να βοηθήσουν στην απελευθέρωση της Τουρκίας από την παρούσα δύσκολη θέση.
Τέλος, στο ζήτημα του μεσογειακού θεάτρου, το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν πάρει μια διαφοροποιημένη θέση, η οποία αφήνει τις πόρτες της «λέσχης» του φυσικού αερίου ανοιχτές σε όλους όσοι μπορούν να αποδειχθούν «ομοϊδεάτες».
Ο νεο-οθωμανισμός του Ερντογάν της προηγούμενης δεκαετίας δεν χωρά σε αυτήν την προσπάθεια, αφού διεκδικεί το μισό Αιγαίο στο όνομα της «Mavi Vatan», του δόγματος δηλαδή της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Εάν ο Ερντογάν είναι πρόθυμος να αποστασιοποιηθεί από τέτοιες φαντασιώσεις, το Ισραήλ θα μπορούσε να βοηθήσει στη χάραξη μιας πορείας προς μια ευρύτερη περιφερειακή ολοκλήρωση (η οποία μπορεί επίσης να αντανακλά τη θέση της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον), αλλά όχι εις βάρος των όσων έχουν ήδη επιτευχθεί.
Αυτά υποχρεώνουν το Ισραήλ να υποστηρίξει σταθερά την ελληνοαιγυπτιακή θέση σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ, σε αντίθεση με αυτή που χαράσσει η Τουρκία και η «Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας» στη Δυτική Λιβύη.
Η Τουρκία δεν χρειάζεται να μείνει έξω: η αυξανόμενη χωρητικότητα LNG/FLNG θα μπορούσε επίσης να παρέχει αέριο (ισραηλινό, αιγυπτιακό ή κυπριακό) που αποστέλλεται σε τουρκικές εγκαταστάσεις υγροποίησης, αλλά με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να εξασφαλιστεί η ευελιξία και όχι μια άκαμπτη αμοιβαία εξάρτηση.
Η σημασία της Κύπρου για το στρατηγικό βάθος του Ισραήλ Ένας από τους βασικούς λόγους για την ανάγκη του Ισραήλ να διατηρήσει και να διευρύνει τις τριμερείς σχέσεις του με την Ελλάδα και την Κύπρο έχει να κάνει με τον πιθανό ρόλο που μπορεί να τους ζητηθεί να παίξουν, εάν το Ισραήλ εμπλακεί σε μια ολική αντιπαράθεση στον Βορρά (όπως φαίνεται όλο και περισσότερο.
Πιθανότατα, δεδομένων των πρόσφατων προκλήσεων της Χεζμπολάχ), ενδεχομένως και στη Γάζα. Δεδομένης της εμβέλειας των πυραύλων και των πυραύλων της Χεζμπολάχ, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια του Ισραήλ ενδέχεται να αντιμετωπίσουν έναν βαθμό απειλής που δεν θα δεχτούν οι ξένοι εμπορικοί φορείς.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, οι εθνικοί αερομεταφορείς, όπως η El Al Airlines και η Zim Shipping,στην οποία η ισραηλινή κυβέρνηση έχει αποφασιστικό μερίδιο που της επιτρέπει να τους χρησιμοποιήσει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, θα πρέπει να στηρίξουν την εθνική γραμμή σωτηρίας: και η πλησιέστερη υλικοτεχνικη «Βάση» από την οποία θα μπορούσαν να το κάνουν θα ήταν η Κύπρος και η Ελλάδα.
Είναι ενδιαφέρον ότι αναφορές σε «στρατηγικό βάθος» προέκυψαν στα σχόλια που έκαναν ανώτατοι Κύπριοι αξιωματούχοι και αξιωματικοί στον τελευταίο γύρο του Ισραηλοελληνικού Φόρουμ, που διοργάνωσε το Κυπριακό Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων σε συνεργασία με την B'nai B'rith.
Είναι μια πιθανή πτυχή, που έχει ήδη ενισχυθεί από τις μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές ασκήσεις που διεξάγει ο ισραηλινός στρατός στο Τρόοδος σε ετήσια βάση, που καθιστά σημαντικό για το Ισραήλ να υποστηρίξει τη συνεχιζόμενη ικανότητα της Κύπρου να υλοποιεί την δική της εξωτερική πολιτική και εθνική ασφάλεια επιλογές, χωρίς βέτο από την Άγκυρα.
Ακόμη και αν επρόκειτο να υπάρξει ανανεωμένη πρόοδος προς ένα συμφωνημένο μόνιμο καθεστώς στο νησί στο σύνολό του –το οποίο το Ισραήλ και όλοι οι άλλοι στην Ανατολική Μεσόγειο θα πρέπει να χαιρετίσουν θερμά– αυτή η απαίτηση για τη διατήρηση της ανεξαρτησίας των αποφάσεων, ζωτικής σημασίας για όλα τα μέρη, πρέπει να τηρηθεί, τόνισε ο ίδιος.
