Με την εμφάνιση του ιού Covid-19 εντείνεται η επιθετικότητα εναντίον της Εκκλησίας και του Κλήρου από τους γνωστούς κύκλους αλλά και μεμονωμένα άτομα, οι οποίοι με μίσος τις περισσότερες φορές αλλά και με αρκετή δόση ειρωνείας ρίχνουν το δηλητήριο τους. Ακούσαμε αυτές τις μέρες να μιλούν ακόμα και για χωρισμό Εκκλησίας και κράτους και πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως σχετίζεται το θέμα της προσβολής των ανθρώπων από τον ιό με το θέμα του χωρισμού Εκκλησίας – Κράτους.
    

Αυτό που μας παραξενεύει είναι το ότι δεν ακούσαμε κανέναν να λέει πως πρέπει να εντείνουμε την προσευχή μας, να γονατίσουμε μαζί με τον ψαλμωδό και να σιγοψιθυρίσουμε αυτό το οποίο επίκαιρα ακούσαμε (Πέμπτη της β΄ εβδομάδος των Νηστειών), «Πεπτωκότας ανάστησον ημάς αποστραφέντας επίστρεψον …. ο της γης συνέχων τα σύμπαντα Θεός».
    

Αντ’ αυτού πλεονάζουν οι άναρθρες κραυγές ωσάν να έχουν ανοίξει οι πύλες του Άδου και ζητούν να κλείσουν οι Ναοί την στιγμή που με δικούς τους υπολογισμούς οι εκκλησιαζόμενοι είναι το 2% του πληθυσμού και κατά πολύ λιγότεροι εκείνοι που κοινωνούν.
    

Είναι οι υποκριτές που ενδιαφέρονται δήθεν για το καλό των συνανθρώπων τους φθάνει μόνον αυτοί να μην είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και μάλιστα πιστοί.
    

Αυτοί που ψήφισαν τον αντιρατσιστικό νόμο (για τον οποίο μόνο ο Ι.Σ.Κ.Ε. αντέδρασε) δεν εννοούν ότι στρέφονται ρατσιστικά απέναντι στο μεγαλύτερο κομμάτι του Ελληνικού λαού που θρησκεύεται.
    

Παρ’ όλα αυτά επειδή ο Ιερός Κλήρος της Πατρίδας μας ουδέποτε είχε διχαστικό λόγο και επειδή γνωρίζει πως και αυτοί που επιτίθενται εναντίον της Εκκλησίας και του έθνους είναι παιδιά της ίδιας μάνας, της Ελλάδος, που κάπου στην πορεία της ζωής τους ξεστράτησαν και στράφηκαν εναντίον της, προσεύχεται γι’ αυτούς όπως τους δώσει ο Κύριος πνεύμα συνέσεως για να δουν και καταλάβουν τα αυτονόητα.
  

Όσον αφορά τον κίνδυνο που μπορεί να προέλθει από τον συνωστισμό σε κλειστούς χώρους, ως Ι.Σ.Κ.Ε., συντασσόμεθα απόλυτα με τις οδηγίες του κράτους και τους αρμόδιους φορείς. Δεν μπορούμε να ρισκάρουμε και να κινδυνεύσουν ζωές εξ αιτίας της ανευθυνότητας μας.
    

Εδώ όμως έγκειται το θέμα της ελευθερίας του καθενός. Θεωρούμε πως δεν μπορούμε να οδηγήσουμε τους ανθρώπους, ιδίως όσους ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες ή όσους έχουν νοσήσει, σε στιγματισμό αλλά να τους ενημερώσουμε κατάλληλα, ώστε να καταλάβουν τι είναι καλό (σωτήριο) για τους ίδιους αλλά και για τους συνανθρώπους τους, χωρίς κινδυνολογίες και χωρίς υπέρμετρο ζήλο όπως σε μερικές περιπτώσεις παρατηρείται.
    

Κάθε άλλη ενέργεια απ’ όπου και αν προέρχεται θα θεωρηθεί από τον Ιερό Κλήρο ως ευθεία επίθεση κατά της Εκκλησίας.
    

ΕΚ ΤΟΥ ΙΣΚΕ