Μηχανικοί του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) στις ΗΠΑ δημιούργησαν το πρώτο σύστημα ολόσωμου τηλεχειρισμού, που μεταδίδει την κίνηση ενός ανθρώπου σε ένα δίποδο ρομπότ. Έτσι, όταν ένας άνθρωπος-χειριστής περπατάει, τρέχει ή πηδάει, το ρομπότ κάνει το ίδιο με συγχρονισμένο τρόπο.

Στο παρελθόν οι ερευνητές του ΜΙΤ είχαν πετύχει κάτι τέτοιο μόνο με το πάνω μέρος του σώματος (ρομποτικό σύστημα HERMES), ενώ τώρα βελτίωσαν την τεχνολογία τους ώστε για πρώτη φορά να μεταφέρει αυτόματα όλη την κίνηση του σώματος ενός ανθρώπου σε ένα δίποδο ρομπότ, το οποίο μιμείται τον άνθρωπο. Παράλληλα, το ρομπότ μεταφέρει στον άνθρωπο πληροφορίες για τη δική του κατάσταση ισορροπίας.

Το νέο σύστημα με την ονομασία «Little HERMES», το οποίο βασίζεται σε ένα ειδικό ηλεκτρονικό γιλέκο που φοριέται από τον χειριστή, καθώς και σε έναν ειδικό αλγόριθμο που επιτρέπει στο ρομπότ να «μεταφράζει» τα σήματα από τον άνθρωπο, ελπίζεται ότι θα δώσει ταχύτερα στα ρομπότ την ικανότητα να αποκτήσουν πιο φυσικές και συγχρονισμένες κινήσεις όπως του ανθρώπου.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ζοάο Ράμος, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό ρομποτικής «Science Robotics», ανέφεραν ότι ευελπιστούν πως θα βελτιώσουν κι άλλο το σύστημά τους χρησιμοποιώντας πιο εξελιγμένα δίποδα ρομπότ, ελαχιστοποιώντας τη χρονική υστέρηση της επικοινωνίας μεταξύ χειριστή και ρομπότ και αναζητώντας νέους τρόπους επικοινωνίας ανθρώπου-μηχανής, για παράδειγμα μέσω βιοσημάτων.

Μετάδοση κίνησης σε ρομπότ

Τέτοια ρομπότ θα είναι ιδανικά για χρήση σε περιπτώσεις φυσικών ή άλλων καταστροφών όπου δεν μπορούν να προσεγγίσουν άνθρωποι (πυρκαγιά σε κτίριο, έκρηξη σε πυρηνικό εργοστάσιο, διαρροή χημικών αερίων κ.ά.). Μέχρι σήμερα ακόμη και τα καλύτερα αυτόνομα ανθρωποειδή ρομπότ δεν έχουν εφάμιλλες με τους ανθρώπους ικανότητες κίνησης σε πραγματικές συνθήκες, συχνά χάνοντας την ισορροπία τους, σκοντάφτοντας και πέφτοντας κάτω.

Γι' αυτό ορισμένοι επιστήμονες αναπτύσσουν μεθόδους τηλεχειρισμού που θα επιτρέπουν στα ρομπότ να έχουν πιο φυσικές και πολύπλοκες κινήσεις στον χώρο. Η μεγάλη τεχνική πρόκληση είναι ο άμεσος δυναμικός συγχρονισμός του ανθρώπου-χειριστή με το ρομπότ. Με το νέο σύστημα, όποτε ο άνθρωπος χειριστής νιώθει ότι το ρομπότ πάει να πέσει, προσαρμόζει τη θέση και την κίνησή του, ώστε και το ρομπότ να… έλθει στα ίσια του.

Μέχρι στιγμής το τηλε-ελεγχόμενο ρομπότ μπορεί -με την καθοδήγηση ενός ανθρώπου- να ανοίξει μία βαριά πόρτα, να σηκώσει ή να πετάξει βαριά αντικείμενα, διατηρώντας την ισορροπία του. Οι ερευνητές εργάζονται να το βελτιώσουν ακόμη περισσότερο, ώστε μελλοντικά να είναι σε θέση να κινηθεί άνετα σε μία ζώνη φυσικής ή άλλης καταστροφής.