Γιατί ήμουν κι εγώ εκεί;

-Μήπως επειδή ονειρεύομαι εκστρατείες μέχρι «Βακτριανής»;

-Μήπως επειδή θέλω να κτίσω καριέρα «πατριδοκαπηλευόμενος» ή «Εθνομηδενίζοντας»;

-Μήπως είμαι γείτονας άρπαγας για την «Χώρα του Βαρδάρη»;

-Μήπως σταμάτησα να πιστεύω στην αγάπη και αδελφωσύνη των λαών;

Αγαπητέ μου γείτονα

Μου λες να μην βλέπω φαντάσματα….

Καλοπροαίρετα προσπάθησα να πληροφορηθώ τους κανόνες, που έχετε

θεσπίσει και που αποτελούν τα βάθρα για την θεμελίωση των τωρινών

και των μελλοντικών σχέσεων μας, για να διαπιστώσω αν κάποιες δηλώσεις προθέσεων είναι ρεαλιστικές και ειλικρινείς, χωρίς κρυψίνοια για τα μελλούμενα… Το ξέρεις και το ξέρω ότι χρειάζονται ξεκάθαροι κανόνες πυρασφάλειας στις «Βαλκανικές Μπαρουταποθήκες»…

Στο θεμελιώδη Νόμο, που είναι το Σύνταγμά σου, ευθύς εξαρχής, στο

Προοίμιο, ξεκάθαρα δηλώνεις, ότι εμπνέεσαι από τις «τις ιστορικές

αποφάσεις της Αντιφασιστικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συνέλευσης της

Μακεδονίας» (Αύγουστος 1944), των οποίων βασικός  στόχος  είναι:

«Η δίκαιη και αμετάβλητη επιθυμία  για ένωση όλου του μακεδονικού λαού

με βάση τις αρχές του δικαιώματος το αυτοπροσδιορισμού».

-Στο Άρθρο 4 αναφέρεται
«Οι πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχουν την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας….»
-Στο Άρθρο 7 μου λες ότι
«Η Μακεδονική γλώσσα στην γραπτή μορφή χρησιμοποιεί το Κυριλλικό αλφάβητο και  είναι η επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας…»

-Σε πάμπολα από τα υπόλοιπα άρθρα υπάρχουν συνεχείς αναφορές στον «Μακεδονικό λαό» .

Όλα αυτά μιλούν απλά είναι ή δεν είναι κλεψίτυπα δηλωτικά ενός «Ψευδομακεδονικού Έθνους»;

Γιατί να μην σκέπτομαι ότι όλα αυτά καθιστούν την σημερινή κρατική σου

οντότητα κατάλληλο όχημα για αλλαγές συνόρων στο μέλλον; Όταν αποφασιστεί

από τους «προστάτες» σου για να υλοποιηθούν τα περιλαμβανόμενα στα

Αλυτρωτικά σου Μανιφέστα;

Χωρίς την, κατά πρώτη προτεραιότητα, άμεση απάλειψη όλων αυτών των συνταγματικών άρθρων και κατάργηση όλων εκείνων των «εκπαιδευτικών» «πολιτισμικών» και λοιπών δράσεων, που καλλιεργούν το κρατικό ιδεολόγημα του «Μακεδονισμού», το οποίο θρέφει τον αλυτρωτισμό, προς τι η οποιαδήποτε, έστω καλόπιστη, συζήτηση περί του ονόματος;

Ακόμη και το ιδανικότερο βάπτισμα, Ορθόδοξοι κι εμείς κι εσείς το ξέρουμε, ότι χωρίς «Απεταξάμεθα του αλυτρωτισμού» κάκιστος οιωνός…

Ακόμα και το VMRO-παππούς, 1893–1934, ποτέ δεν προέβαλε την ύπαρξη  διακριτής «Μακεδονικής Εθνικής Συνείδησης». ‘Όταν διακήρυττε «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες» σαφώς καθόριζε ότι αυτό δεν αναφερόταν σε ιδιαίτερη

εθνότητα, αλλά αφορούσε το σύνολο των κατοίκων της Μακεδονίας, οι οποίοι

ήταν διαφόρων εθνοτήτων ήτοι Μωαμεθανοί, Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι, Ρωμανίζοντες Βλάχοι  και Εβραίοι. Βέβαια,  οι Βούλγαροι, παρά τις απογραφές,

έλεγαν ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό ήταν Βούλγαροι και οργάνωναν σαν δεύτερο βήμα, μετά την ανεξαρτησία της Μακεδονίας, την ενσωμάτωση της στην Βουλγαρία.

Κατά το χρονικό διάστημα 1919-1943 υπάρχει έντονος εδαφικός ανταγωνισμός μεταξύ Σέρβων και Βουλγάρων για το σύνολο της Μακεδονίας. Οι Βούλγαροι υποστηρίζουν ότι οι κάτοικοι της Μακεδονίας είναι Βούλγαροι κατά πλειοψηφία που ομιλούν Βουλγαρική διάλεκτο. Η Β και η Γ Διεθνής υιοθετούν την δημιουργία  «Ανεξάρτητης Μακεδονίας» θέση την οποία προσυπογράφει επίσημα το 1924

και το ΚΚΕ παρά τις διαφωνίες πολλών στελεχών του.

Ο Τίτο, για να υπερκεράσει τους Βουλγάρους το 1944,  ιδρύει τη «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» (ΛΔΜ) και το καινούργιο εφεύρημα, που προπαγανδίζει, είναι η ύπαρξη «μακεδονικού» έθνους, όχι μόνο στην περιοχή

της «Βαρδάσκας» αλλά και στην Βουλγαρία και στην Ελλάδα.  Με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζει τις διεκδικήσεις των Βουλγάρων και παράλληλα επιδιώκει έξοδο

προς το Αιγαίο. Έτσι προέκυψε η αποσύνδεση, ενός κατά βάση βουλγαρόφωνου πληθυσμού, των σημερινών Σκοπίων, από την επιρροή της Βουλγαρίας μέσω της καλλιέργειας μιας νέας τεχνητής εθνικής ταυτότητας.

Αγαπητέ γείτονα

Θέλω να μονοιάσουμε, αλλά πως;  μπορεί να γίνει αυτό;

-Όταν θεωρείς τον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονία; σαν αδιαίρετη ενότητα ;

Όταν τα δικά σου γεωγραφικά, Μακεδονικά εδάφη τα ονομάζεις «ελεύθερα»,

και τα δικά μου «υπό κατοχή»;

-Όταν στις παρελάσεις σου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό τα πανό σου αναγράφουν «Η Solumn  θα ξαναγίνει πρωτεύουσα της Μακεδονίας»;

– Όταν στο καταστατικό του VMRO, του κόμματος που ιδρύθηκε το 1990 και πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή της χώρας σας, ορίζεται ότι σκοπός του είναι

να προωθήσει «την πνευματική, οικονομική και εθνική ενότητα του διχασμένου μακεδονικού λαού»;

Σαν επίλογος μια Πρόσκληση….

Ας μοιράσουμε με ειλικρίνεια τον δρόμο προς την μέση της γέφυρας, που ενώνει

τις όχθες του ποταμού που μας «χωρίζει», χωρίς να διεκδικούμε ούτε εσείς

ούτε εμείς εκείνα που δεν μας ανήκουν, υπηρετούντες ηθελημένα ή αθέλητα εκείνους που διαχρονικά φτειάχνουν σύνορα και ιδεολογήματα…. Κανένα

κράτος ποτέ δεν δημιούργησε έθνος…

Αγαπητοί μας «Σύμμαχοι»

Γιατί πιέζετε την Ελλάδα να κάνει «Ιστορικές Εκπτώσεις» παραχωρώντας

το όνομα «ψυχή» της; Χωρίς εξαφάνιση του Αλυτρωτισμού της γειτονικής χώρας;

-Εσείς δεν ήσασταν το 1944, που με το στόμα του τότε ΥΠΕΞ σας, διακηρύξατε ότι «οποιαδήποτε συζήτηση για ύπαρξη «μακεδονικής» πατρίδας ή έθνους είναι δημαγωγική κι έχει επιθετικούς σκοπούς σε βάρος της Ελλάδας»; Τι άλλαξε;

Αγαπητοί «σύντροφοι»

-Από πότε ο αντιφασιστικός πατριωτισμός ταυτίζεται με τον φασιστικό εθνικισμό;

-Προς τι η μεταμοντέρνα «εκσυγχρονιστική» ενοχοποίηση των πατριωτικών χαρακτηριστικών;

-Σήμερα σε τούτη την λαοσύναξη δέσποσε η μορφή ενός Ακρίτα Διγενή, που συνεχίζει να πορεύεται «Στους Δρόμους του Αρχάγγελου»….

-Ένας τεράστιος, υπερβατικός, ενωτικός, ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ, να δηλώνει ότι

είναι ταυτόχρονα «Διεθνιστής και πατριώτης», να προτρέπει να πορευτούμε ενωμένοι, κάτω από την Γαλανόλευκη, για να αντιμετωπίσουμε «αυτά που

φέρνουν οι καιροί»… με πυξίδα τον «άδολο πατριωτισμό»…..

Σεβαστέ μου ΜΙΚΗ

(Επίτρεψέ μου την προσφώνηση γιατί όλοι οι Έλληνες σε θεωρούμε τόσο οικείο)

Ξέρω ότι «είναι πάντα δύσκολοι και όχι εύκολα κατανοητοί οι δρόμοι του Αρχάγγελου», και ότι «είναι ακροβασία ότι υπερβαίνει τα κοινά φερσίματα». ανθρώπινα».

Μας δίδαξες «Πόσο ταιριαστά μπορούν να συμπορεύονται Ρομιοσύνη και Οικουμένη»…

Θα μου επιτρέψεις να σου αφιερώσω δυο δίστιχα απ’ ένα ποίημα μου

«Σε όλες τις πόλεις πριν έλθουν οι κουρσάροι και Πορθητές,

Κάποιοι είχαν φροντίσει να εξοστρακίσουν τους ποιητές!».

Όμως, ελπίζω, γιατί σε τούτη την χώρα αρκούν…

«Ένα κερί, πέντε κεριά, είναι τα όπλα τα βαριά

της Ρωμιοσύνης που ξυπνά, για ν’ οδηγήσει πάλι…»

Σε σένα, που είσαι μια πελώρια «Λαμπάδα» σε «σκοτεινούς καιρούς»…

Σπάρτα 4/2/2018-Παναγιώτης Παπαλεξανδράκος