Του Υποστρατήγου ε.α. Κωνσταντίνου Αργυροπούλου

Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το φαινόμενο, όπου το μείζον μέρος των πολιτικών μας εκπροσώπων θέλει τους ψηφοφόρους του να ψυχανεμίζονται με ένα ζήτημα, του οποίου η σημασία έχει τεχνηέντως υπερθεματισθεί έναντι των κρισίμων εθνικών θεμάτων, τα οποία -αντιθέτως- συνιστούν τους ουσιαστικούς παράγοντες της εθνικής μας επιβιώσεως. Τα θέματα αυτά είναι κατά κύριον λόγον η εθνική μας ασφάλεια και το δημογραφικό. Ωστόσο υπάρχουν και άλλα θέματα εξ ίσου σοβαρά και συντελεστικά μιας αρνητικής εθνικής πορείας.

Αυτά -χωρίς ιεραρχική συμμόρφωση- είναι. Το αίσθημα ανασφαλείας των πολιτών έναντι των απειλών εκ μέρους του, εντός της χώρας, ξένου στοιχείου, εις περίπτωσιν επιχειρηθεισομένης αντιπαραθέσεως πολιτισμών. Αυτή η ανασφάλεια είναι απόρροια μίας ανησυχητικής διοράσεως. Επί πλέον η μαζική εισροή κατά χιλιάδες αλλοδόξων και αλλοφρόνων αφρο-ασιατών, αυτών των λάθρα εισδυόντων στην χώρα, ως εικός, προμηνύει δεινά, λόγω του μη αφομοιωσίμου της αντιτιθεμένης προς την δυτική, κουλτούρας των. Και ου μόνον τούτο. Η υπεργεννητικότης των μουσουλμάνων και η υπογεννητικότης των χριστιανών καθώς και των αδιαφόρων θρησκευτικά, με την προσθήκη των μηδενικής γεννητικότητος ομοφυλοφίλων, είναι τεκμήριον μηνύον το σαφές αποτέλεσμα μιας κακής τροπής, της μέχρι προ ολίγων δεκαετιών σφριγηλής ελληνικής κοινωνίας. Το ίδιο αίσθημα ανασφαλείας υπάρχει και ένεκα της αυξανομένης στην επικράτεια εγκληματικότητας. Το ίδιο αίσθημα γενικής αμηχανίας κατακαλύπτει την κοινωνία μας από την εγκληματικότητα των ανηλίκων και την οπαδική βία. Η ανεξέλεγκτη πληθωριστική τάση, δημιουργεί την ιδέα γενέσεως κάποιας ανθρωπιστικής επελάσεως. Η μη αποκατάσταση των πλημμυροπαθών, των πυροπλήκτων και των καθ’ οιανδήποτε έννοια αναξιοπαθούντων προκαλεί στον πληθυσμό ψυχική δυσφορία μη δυναμένη να εκτιμηθεί, προς γαρ το τελευταίον της εκβάν.

Και ποίον είναι εν τέλει αυτό το φλέγον ζήτημα που έχει κατακαλύψει τους νόες των ευπειθεστάτων πολιτών; Μα φυσικά είναι το ζήτημα των ΛΟΑΤΚΙ (LGBTQ plus “it” and so on).

Είναι η «συνεπής» πολιτική ανταπόκριση σε ένα εσκεμμένως μεγιστοποιημένο ζήτημα, το οποίο έχει σκοπίμως προαχθεί σε πρωτεύον, διαγράφοντας κάθε υπερτονισμένη σημαντότητα των προαναφερθέντων ζεόντων εθνικών προβλημάτων. Είναι η «δέσμευση» (η λέξη δέσμευση πλαστουργεί πολλών προσανατολισμών ερμηνείες) εκείνων, οι οποίοι έχουν εφαρμόσει εκείνες τις ψυχολογικές επιχειρήσεις επί του πληθυσμού, ώστε να αποκομίσουν την προτίμηση (ψήφους) από κάθε πιθανή πλευρά της κοινωνίας, που ικανοποιείται από ψυχολογικές ή και άλλες συγγενούς υφής παροχές. 

Έτσι λοιπόν, εμείς ο λαός οφείλουμε να θέσουμε σε λειτουργία τον αδρανούντα εγκέφαλό μας προς ανάδυση της σκέψης, της συνείδησης και της συμπεριφοράς μας, ώστε να κατανοήσουμε τι ακριβώς παιανίζεται στ’αυτιά μας και προκαλεί τον κλονισμόν μας. Να τοποθετηθούμε μέσω της κρίσεώς μας, στο γιατί ευρισκόμεθα στην όποια -σωστή ή λάθος- πλευρά της ιστορίας, με το να ιστάμεθα απέναντι στο ό,τι εκφράζει τις μέχρι σήμερα παρακατατεθειμένες σοφίες αιώνων, περί του τι σημαίνει το «παρά φύσιν».

Συμβουλευόμεθα τα λεξικά, αρξάμενοι από το Μέγα Λεξικόν Liddel & Scott μέχρι το σύγχρονο της Ακαδημίας Αθηνών και διαβάζουμε, ότι ομοφυλοφιλία σημαίνει γενετήσιος διαστροφή καθ’ην επιδιώκει εις την ικανοποίησιν του ερωτικού αυτού ενστίκτου επί προσώπου του αυτού φύλου (πρβλ. αρσενοκοιτία, λεσβιασμός). Ομοφυλόφιλος σημαίνει αρσενοκοίτης, λεσβιάς, κίναιδος, αισχρός, αναίσχυντος, ξεδιάντροπος, αδελφή, συκιά, ανώμαλος, παρά φύσιν, σοδομίτης, αρρενοβάτης, αλληλοβάτης, ανδροκοίτης, πισωκέντης, εναλλάκτης, θηλυδρίας, ουρανιστής, ευρύπρωκτος και σε περσική εκφορά pust. Άλλα μεταφορικά και χαρακτήρος σημαντικά είναι: άτιμος, ύπουλος άνδρας κλπ. 
Από τα λεξικά καταλαβαίνουμε, ότι πρόκειται για άτομα ιδιαιτέρων προτιμήσεων. Και θα λέγαμε αποδεκτά, κατά ένα βαθμό προσηνείας, σαν ομάδα με ιδιογνωρίσματα. Ωστόσο η εκδηλουμένη εκ μέρους των αδικαιολόγητη «υπερηφάνεια» απέναντι σε όλα τα σοβαρά θέματα που ταλανίζουν την χώρα δημιουργεί στους πολίτες δυσθυμία και ενίοτε αποστροφή. Η επιστήμη της ψυχολογίας μάς εξηγεί, ότι αυτή η πείσμων και ακλόνητη στάση εκ μέρους των, στηρίζεται στην «Αρχή της οικειότητας» (mere exposure effect). Έχουν διαπιστώσει, ότι οι άνθρωποι προτιμούν τα οικεία πράγματα από τα ανοίκεια, ανεξαρτήτως του αν έχουν συνείδησιν αυτής της οικειότητος. Για παράδειγμα, η απλή έκθεση ενός ατόμου σε ένα ερέθισμα αυξάνει την πιθανότητα το ερέθισμα αυτό να είναι αρεστόν στο μέλλον. Με άλλα λόγια αυτή η ομάδα εκτιμά, ότι στο μέλλον η κοινωνία θα προσαρμοστεί κατά πρώτον στην ιδέα της νομικά κατοχυρωμένης ομάδος και επομένως τής υπ’αυτών προσδοκουμένης, εν τω μέλλοντι, μαζικής προσχωρήσεως σ’αυτή την λέσχη ενός απειρομεγέθους ποσοστού ατόμων. 

Οι υπέρμαχοι της υποθέσεως αυτής πολιτικοί στηρίζουν την προαγωγή του ζητήματος σε νόμο περί «γάμου μεταξύ ομοφύλων», όπου το «ομοφύλων» έχει μεν την νομική ερμηνεία «του ιδίου φύλου» αλλά στην προκειμένη περίπτωση δημιουργεί σύγχυση, ως εσκεμμένος και δόλιος προσδιορισμός τιθέμενος προκλητικά απέναντι στο λεξιλογικόν το επικεντρούμενον στην ταυτότητα φυλής και έθνους και όχι προσηρμοσμένον σε σεξουαλικές ιδιαιτερότητες. Δοκιμότερον στην περίπτωση ακούγεται το «γάμος ομοφυλοφίλων».

Αυτή η παρτίδα των πολιτικών κατά το Λεξικό της ψυχολογίας του Cambridge εκμεταλλεύεται την Αρχή του Jackson (the Jackson’s principle), η θεωρία του οποίου υποστηρίζει, ότι ο εκφυλισμός των νοητικών λειτουργιών λόγω ψυχικής διαταραχής  ή νευρολογικής βλάβης συνοψίζει την οντογένεση, με την έννοια, ότι όσο πιο πρόσφατα έχει αναπτυχθεί μία νοητική λειτουργία ή δομή, τόσο πιο γρήγορα θα εκφυλισθεί καθώς εξελίσσεται η διαταραχή. Με άλλα λόγια ο ευπειθέστατος λαός θα αναπτύξει μία νοητική λειτουργία μετά την ψήφιση του εν λόγω νόμου, η οποία εκφυλιζομένη με τον χρόνο θα δέχεται οποιαδήποτε αλλαγή θα απαιτήσει αυτή η παρά φύσιν ομάδα ανθρώπων. Δηλαδή το νομικώς αποκτώμενον «δικαίωμα» θα επεκτείνεται και προς πολλά άλλα πεδία ενδιαφερόντων. Ένα ακραίο παράδειγμα αλλά όχι ανεπίτευκτο είναι το να απαιτηθεί από την εν λόγω ομάδα η καύση των λεξικών που χαρακτηρίζουν αρνητικά αυτή την ανωμαλία και ακολούθως την απαγόρευση νεοεκδιδομένων λεξικών με παρόμοιες προτάσεις λημμάτων. Είναι μία εκδοχή της ανθρώπινης ψυχολογικής απληστίας που δέχεται, ότι ο κόσμος έγινε μόνο για την συγκεκριμένη αυτή ομάδα και όχι η ομάδα για τον υπόλοιπο τον κόσμο. 

Κατά συνέπειαν εμείς ο λαός οφείλουμε να είμεθα προσεκτικοί απέναντι σ’αυτή την ομάδα, διότι εκάστοτε θα υποχρεούμεθα εις λογοδοσίαν έναντι της δικαιοσύνης, διότι κάθε «προσβλητικός» χαρακτηρισμός εκ μέρους ημών θα αποτελεί και πρόσκληση σε μία δαμόκλειον σπάθη. 

Μετά από αυτές τις σκέψεις οι θιασώτες πολιτικοί αυτής της μεταμοντέρνας και άκρως προοδευτικής εκδοχής θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν εαυτόν σε ένα πλαίσιον εστιασμένον στο εθνικό συμφέρον και όχι σε συμφέροντα προκαλούντα κοινωνικήν αστάθεια. Και ας μη ξεχνούν τα ελληνικά λεξικά που γράφουν π.χ. «υπουργός» συνηρημένο του υποεργός (Φωκυλ. 49) ο υπηρετών τινι, ο παρέχων βοήθειαν εις τινα, βοηθός, συντελεστικός εις τι, όθεν ως ουσ. υπουργός ο θεράπων, ο υπηρέτης: Ιππ. Διαίτ.395, Πολύβ.30,8,4 υπουργός τινος (υπηρέτης εις τινα) κλπ. Πρωθυπουργός είναι ο πρώτος των υπουργών! 

Ο καθ’ένας λοιπόν εξ ημών ας θεωρήσει εαυτόν ως τον εργοδότη και εντέλλοντα τον επιλεγόμενον υπ’αυτού πολιτικόν, ως τον ευθυνόμενον για την εκτέλεσιν συγκεκριμένου έργου. 

Συνεπώς η αλαζονική συμπεριφορά, ως φαινόμενον των εξουσιαστών είναι αποτέλεσμα της κακής ερμηνείας του ρόλου των υπηρετούντων τον λαό πολιτικών. Ας σκεφθούν λοιπόν το: Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι. Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει. (Αγάθων, αρχαίος τραγικός, 450 – 400 π.Χ.). και ότι στις επόμενες εκλογές ένας σκεπτόμενος λαός ας έχει και αυτή την αλαζονική συμπεριφορά στο μυαλό του, ώστε να αποδώσει τα αναλογούντα εις ένα έκαστον επιλήσμονα του όρκου του.

Και ας μην περιθωριοποιείται η θρησκεία των Ελλήνων, ιδίως στους βιουμένους χαλεπούς καιρούς. Η θρησκεία και το ομόθρησκον είναι σημαντικός παράγων της ισχύος μιας εθνικής υποστάσεως. Εκτός εάν ο απόλυτος έλεγχος εφ’ημών των απρονοήτων συντελεί στην θνησιμότητα της δικής μας πατρίδος. Εάν ναι τότε ο big brother του George Orwell μας ελέγχει αποτελεσματικά. Μήπως κι αυτός συνεχίζει να είναι ομοφυλόφιλος;