Διαρκώς αυξάνεται το γεωπολιτικό premium στις τιμές του αργού πετρελαίου και των καυσίμων. Η πρωτοφανής επίθεση που εξαπέλυσε το σαββατοκύριακο το Ιράν απευθείας ενάντια στο Ισραήλ κατέρριψε ακόμη ένα ταμπού του μεταπολεμικού κόσμου.
Πλέον, η ανησυχία σε ότι αφορά τις επιπτώσεις για την ομαλή τροφοδοσία της παγκόσμιας οικονομίας με πετρέλαιο δεν έχει να κάνει τόσο με το άμεσο μέλλον, αλλά πιο μακροπρόθεσμα.
Σε άμεσο ορίζοντα, το αργό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο αναμένεται να σημειώσουν απότομη άνοδο τη Δευτέρα, με τους περισσότερους αναλυτές να κάνουν λόγο για έως 100 δολάρια στην περίπτωση του Brent.
Η αγορά θα περιμένει να δει αν και πως θα απαντήσει το Ισραήλ στην αντεπίθεση του Ιράν και αν θα επικρατήσουν πιο ψύχραιμες φωνές, όπως και οι εκκλήσεις της Δύσης για κατάπαυση των εχθροπραξιών και διάλογο.
Στο κατώφλι του χάους η Μέση Ανατολή! Αναλυτές φοβούνται ότι μια νέα ισραηλινή επιχείρηση μπορεί να αποσταθεροποιήσει όλη την περιοχή
Εφόσον το Ισραήλ θεωρήσει ότι δεν χρειάζεται στην παρούσα φάση να πλήξει στόχους εντός του ιρανικού εδάφους, η λογική λέει ότι οι τιμές του μαύρου χρυσού θα επανέλθουν κοντά στα 90 δολάρια που βρίσκονταν την περασμένη εβδομάδα.
Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ακόμα και αν το Ισραήλ επιτεθεί στο Ιράν, αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι θα πληγούν ενεργειακοί στόχοι, όπως πετρελαιοπηγές, διϋλιστήρια και τερματικά εξαγωγής.
Αντίστοιχα, το Ιράν επέλεξε να μην στοχεύσει τις ισραηλινές πλατφόρμες φυσικού αερίου, πράγμα που στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Η δε κίνησή του να δεσμεύσει πλοίο ισραηλινών συμφερόντων στα Στενά του Ορμούζ συνοδεύτηκε από διαβεβαιώσεις ότι δεν σκοπεύει να τα κλείσει.
Έτσι, προς το παρόν δείχνει να υπάρχει μια αυτοσυγκράτηση που υπαγορεύεται αφενός από τα οικονομικά συμφέροντα των δύο χωρών, αλλά και από την ασφυκτική πίεση του Λευκού Οίκου που εν μέσω χρονιάς προεδρικών εκλογών δεν θέλει να δει μια νέα ενεργειακή κρίση.
Εντούτοις, προβληματισμός επικρατεί για το απώτερο μέλλον, καθώς η Μέση Ανατολή δείχνει να εκτρέπεται επικίνδυνα και δίχως τα στεγανά που υπήρχαν άλλοτε και διατηρούσαν κάποια μορφή σταθερότητας.
Οι ενεργειακές αγορές επωμίζονται ήδη το γεωπολιτικό κόστος που γεννά η αβεβαιότητα λόγω της Ουκρανίας και πλέον θα έχουν ακόμη μια διαρκή ανοδική πίεση εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων.
