Ένας τεράστιος μονολιθικός ασβεστόλιθος, που ονομάζεται Βράχος του Γιβραλτάρ, υψώνεται πάνω στο βρετανικό υπερπόντιο έδαφος κοντά στη νοτιοδυτική άκρη της Ευρώπης, στην Ιβηρική Χερσόνησο, και αποτελεί τη φυσική άμυνα του Γιβραλτάρ, στο ατλαντικό στόμιο της Μεσογείου.
Κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού επαναστατικού πολέμου του 18ου αιώνα και αργότερα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο βρετανικός στρατός έσκαψε έναν λαβύρινθο με σήραγγες στη βάση του βράχου για να υπερασπιστεί αυτό το στρατηγικά σημαντικό στρατιωτικό οχυρό ενάντια στις εχθρικές επιθέσεις. Περισσότερα από 50 χιλιόμετρα σήραγγες διαπερνούν αυτό τον τεράστιο μονόλιθο, όπου στεγάστηκαν όπλα, πυρομαχικά, στρατώνες και νοσοκομεία.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ένας μύθος άρχισε να κυκλοφορεί ότι μέσα στον βράχο υπάρχει μια μυστική σπηλιά που προοριζόταν να “φιλοξενήσει” έξι άντρες, που δεν θα μπορούσαν να βγουν έξω. Αναμενόταν να επιβιώσουν και να παρακολουθήσουν τις δραστηριότητες των Γερμανών για ένα ή περισσότερα χρόνια, αν το Γιβραλτάρ έπεφτε στα χέρια των ναζιστικών δυνάμεων.
Οι φήμες γι’ αυτό τον μυστικό θάλαμο συνέχισαν να υπάρχουν για χρόνια και πολλοί άνθρωποι αφιέρωσαν σημαντικό μέρος της ζωής τους για να εξερευνήσουν τις σήραγγες, τις σπηλιές και τους απότομους βράχους του Γιβραλτάρ, ελπίζοντας να τον βρουν.
Στα τέλη του 1997, μια ομάδα εξερευνητών, ο Όμιλος των Σπηλιών του Γιβραλτάρ, ανακάλυψε μια ροή ανέμου να βγαίνει από μια σήραγγα, κάτι που οδήγησε στην ανακάλυψη ενός μεγάλου συγκροτήματος στην κορυφή του νότιου άκρου του βράχου. Οι εξερευνητές διέσχισαν έναν τοίχο από τούβλα για να αποκαλύψουν μια πόρτα, πίσω από την οποία βρήκαν θέσεις παρατήρησης. Ο μυστικός θάλαμος ονομάστηκε “Stay Behind the Cave” και όλα έδειχναν ότι όντως υπήρχε αυτή η σκέψη αλλά και η προσπάθεια να υλοποιηθεί.
Το 1940, η Γαλλία έπεσε στα χέρια των Γερμανών και ήταν μόνο η Ισπανία μεταξύ του Χίτλερ και της επιθυμίας του να εισβάλει στο Γιβραλτάρ και να πάρει τον έλεγχο όλων των ναυτικών κινημάτων στη Μεσόγειο. Το σχέδιο ήταν να αποκοπεί η Μεγάλη Βρετανία από την υπόλοιπη Βρετανική Αυτοκρατορία. Κάπως έτσι γεννήθηκε η επιχείρηση Tracer.
Ο John Henry Godfrey, διευθυντής του Βρετανικού Ναυαρχείου, πρότεινε να δημιουργήσουν στο Γιβραλτάρ μια συγκεκαλυμμένη θέση παρατήρησης η οποία θα έμενε λειτουργική ακόμα κι αν το Γιβραλτάρ έπεφτε στα χέρια του εχθρού. Αυτή η θέση θα ήταν σε έναν κρυφό θάλαμο μέσα στο Βράχο του Γιβραλτάρ με δύο μικρά ανοίγματα για να παρακολουθούνται οι κινήσεις στο λιμάνι. Έξι άτομα επιλέχθηκαν για να μείνουν μέσα στο σπήλαιο και ενώ υπήρχαν αρκετές προμήθειες για έναν χρόνο, δεν υπήρχε τρόπος να βγουν από τον θάλαμο κι αν πέθαιναν κάποιοι θα έπρεπε να θαφτούν εκεί. Μόνο εάν η Γερμανία νικούσε εντός του πρώτου έτους, θα απελευθερώνονταν.
Η κατασκευή του θαλάμου άρχισε τον Δεκέμβριο του 1941 και στις αρχές του 1942 ολοκληρώθηκε το μυστικό συγκρότημα. Το δωμάτιο είχε δύο στενές σχισμές με θέα τον κόλπο του Γιβραλτάρ στα δυτικά και τη Μεσόγειο στα ανατολικά. Υπήρχε μια τουαλέτα, μια αίθουσα ραδιοφώνου και μια δεξαμενή νερού. Ο πομπός, μέσω του οποίου οι άντρες ανέφεραν ασύρματα όλες τις ναυτιλιακές κινήσεις πίσω στο βρετανικό ναυαρχείο, έπρεπε να τροφοδοτείται από δύο γεννήτριες, εξαρτήματα των οποίων βρέθηκαν από την εξερευνητική ομάδα το 1997 .
Υπήρχαν πρακτικά θέματα να εξεταστούν όπως η διατροφή, η άσκηση, η υγιεινή καθώς και η ψυχολογία του προσωπικού. Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 1942, η ομάδα των αντρών ήταν έτοιμη. Το σπήλαιο ήταν επίσης πλήρως εξοπλισμένο. Ευτυχώς για τους άντρες αυτούς, ο Χίτλερ απομάκρυνε το ενδιαφέρον του από το Γιβραλτάρ και η επιχείρηση Tracer δεν εκτελέστηκε ποτέ.
