Ο Άγιος Παΐσιος έχει μιλήσει για το μέλλον ουκ ολίγες φορές και τις περισσότερες εξ αυτών όσα λέει γίνονται πραγματικότητα.
Έτσι και αυτή τη φορά, ο γέροντας είχε κάνει αναφορά μέσα από τα προφητικά του λόγια για τις καταστροφές που επρόκειτο να πλήξουν τη χώρα, όπως ο σεισμός και οι πλημμύρες.
Όπως είπε:
“Είθε να μην επιτρέψει ο Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ο καθένας θα πάει να σώσει τον εαυτό του και θα τραβήξει την πορεία του.
Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψει ο Θεός. Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα. Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Εμένα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μου το είπαν, τι ήθελαν.
Για να μην πω βράδια, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν. Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευτείτε πολύ. Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε.
Να στηριχτείτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θα έχουμε πιο δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τα …; φρούτα· δεν ωρίμασαν. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τι θα είστε; Όχυρο. Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορείτε να βοηθάτε και πιο πέρα.
Γιατί, διαφορετικά, θα έχετε και εσείς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Και ξέρετε τι κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, να έχει ανάγκη από λαϊκούς;
Σήμερα ο μοναχός πρέπει να ζήση πνευματικά, για να είναι έτοιμος να ξεπεράσει μια δυσκολία. Να ετοιμασθεί, για να μην τον στενοχωρήσει η στέρηση, γιατί μετά μπορεί να φθάσει στην άρνηση. Θα έρθει εποχή που θα ξεραθούν τα ποτάμια, όλοι θα διψάσουν, όλοι θα υποφέρουν.
Για μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό· εμείς και να διψάσουμε, πρέπει να διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε για κακουχία. Ο,τι δεν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θα πω, το κάνω τώρα ακουσίως, για να καταλάβω τι θα πει καλόγερος. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου.”
