Το τελευταίο χρονικό διάστημα επί Προεδρίας Τράμπ , γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας τάσης στρατιωτικών αναμετρήσεων μεταξύ Πακιστάν-Ινδίας και Ισραήλ-Ιράν, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα σφοδρές, με ευρύτατη χρήση μαχητικών αεροσκαφών, drones και βαλλιστικών πυραύλων, πλην όμως είχαν διάρκεια λίγες μόνο ημέρες, χωρίς να υπάρχει απώλεια εδαφών για κανένα από τα εμπλεκόμενα κράτη.
Και στις δύο περιπτώσεις, είτε με έμμεση είτε με άμεση Αμερικανική παρέμβαση, τον πόλεμο ακολούθησε παύση των εχθροπραξιών και κατάπαυση του πυρός, η οποία προς έκπληξη της Διεθνούς κοινής γνώμης , τηρείται.
Αυτή η ιδιόμορφη τάση, όπως την ονομάζουμε, προκαλεί τον έντονο προβληματισμό μας, στο ερώτημα ποιά θα είναι η στάση Τράμπ σε μια στρατιωτική αντιπαράθεση Τουρκίας-Ελλάδας;
Η στάση Τράμπ στον πόλεμο Ινδίας-Πακιστάν και Ισραήλ -Ιράν
Φέρνοντας" την στάση του Αμερικανού Προέδρου στην στρατιωτική αντιπαράθεση Ινδίας-Πακιστάν στα Ελληνοτουρκικά, θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν 2 βασικά κοινά σημεία.
Πρώτον υπήρχαν χρόνια προβλήματα και διαφορές μεταξύ των δύο χωρών,οπότε η στρατιωτική αναμέτρηση ήταν κάτι αναμενόμενο για τις ΗΠΑ και την Διεθνή κοινή γνώμη, ενώ και οι δύο χώρες διατηρούν καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ.
Στην περίπτωση Ελλάδας-Τουρκίας, υπάρχει επίσης χρόνια αντιπαράθεση, με τους "γείτονες" να εποφθαλμιούν τα νησιά μας στο Αιγαίο και το γεγονός ότι και με τις 2 χώρες οι ΗΠΑ έχουν καλές σχέσεις, με τον Ερντογάν μάλιστα ο Τράμπ εξαιρετικές.
Διαφορετική ωστόσο ήταν τελικά η προσέγγιση Τράμπ στον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, όπου και εκεί ωστόσο επικρατούσε χρόνια αντιπαλότητα, με το Τελ Αβίβ να "ξεδοντιάζει" στρατιωτικά την Χαμάς και την χεζμπολάχ αρχικά, εκπροσώπους του Ιράν και στη συνέχεια ναχτυπάει αυτό.
Οι ΗΠΑ νωρίτερα έπαιξαν τον ρόλο του ειρηνοποιού αρχικά που θέλει να βρεί λύση μέσω διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, ακολουθώντας την τακτική του "καρότου αλλά και του μαστίγιου", απειλώντας τους μουλάδες της Τεχεράνης με ανελέητο σφυροκόπημα αν δεν βρεθεί διπλωματική λύση, κάτι που δεν έπραξαν, αρκούμενες στο χτύπημα των 3 κύριων πυρηνικών εγκαταστάσεων, σε Ισφαχάν, Νατάτζ , Φόρντο.
Αυτοκτονική επίθεση με εκρηκτικά σκορπάει τον θάνατο στο βορειοδυτικό Πακιστάν
Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι η ύπαρξη του πανίσχυρου Ισραηλινού λόμπυ στις ΗΠΑ, που βάρυνε την τελική απόφαση Τράμπ για την πραγματοποίηση του χτυπήματος κατά του Ιράν.
Η περίπτωση Ελλάδας-Τουρκίας
Όπως προείπαμε υπάρχουν επίσης χρόνιες διαφορές μεταξύ μας, ενώ 3 φορές τουλάχιστον τα τελευταία 27 χρόνια βρεθήκαμε στα πρόθυρα πολέμου, με τις στρατιωτικές κρίσης 1987,1996 και 2020.
Παράλληλα η Τουρκία με το ιδεολόγημα της "Γαλάζιας Πατρίδας" , επιχειρεί να συρρικνώσει την Ελληνική ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο και στο Αιγαίο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις στρατιωτικής αναμέτρησης μεταξύ μας,εφόσον φυσικά αντιδράσουμε και δεν παραμείνουμε για μια ακόμη φορά "ψύχραιμοι", κοινώς κάνουμε πίσω.
Οι πρόσφατες κινήσεις Λιβύης-Τουρκίας για συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου μέρους της Ελληνικής ΑΟΖ νοτίως της Κρήτης, που επιχειρεί ο Ερντογάν να κλέψει από τη χώρα μας στη βάση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, σύντομα θα οδηγήσουν την Ελληνική Κυβέρνηση σε δίλημμα, αφού οι διπλωματικές κινήσεις στην ΕΕ, παρά τα "συμπεράσματα" υπέρ μας, ουδόλως προκάλεσαν πισωγύρισμα στα τουρκικά σχέδια.
Ιδαίτερη βαρύτητα έχειεπίσης το γεγονός ότι ο Τράμπ αφενός θαυμάζει τον φίλο του Ερντογάν, έχοντας αναπτύξει ιδιαίτερα καλές σχέσεις μαζί του, αφετέρου δεν επιθυμεί στρατιωτική αντιπαράθεση Ισραήλ-Τουρκίας, αφού θέλει και τις δύο χώρες σε ρόλο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των ΗΠΑ στην Μ.Ανατολή.
Το τελευταίο θα έχει ως συνέπεια σε περίπτωση Ελληνοτουρκικής σύρραξης την παρέμβαση Τράμπ προς το Ισραήλ, προκειμένου αυτό να μην επέμβει υπέρ μας, τηρώντας ουδετερότητα.
Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα θα στερηθεί ενός πολύτιμου πανίσχυρου συμμάχου.
Από την άλλη υπάρχει το Ελληνικό λόμπυ στις ΗΠΑ το οποίο ναι μεν είναι ισχυρό, αλλά εκτιμούμε πως δεν θα έχει την στήριξη του Ισραηλινού λόμπυ υην κρίσιμη στιγμή, ενώ ο Τράμπ έχει αποδείξει πως λειτουργεί στη βάση του win-win, ως μπίζνεσμαν, περισσότερο αφεαυτού και πολύ λίγο συναινετικά με τους επίσημους φορείς χάραξης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Ο κίνδυνος Ελληνοτουρκικού πολέμου αυξάνεται
Εκτός των παραπάνω άποψή μας είναι ότι ο κίνδυνος ενός Ελληνοτουρκικού πολέμου αυξάνεται σημαντικά, λόγω των παρακάτω συνθηκών:
1. Ειρήνευση ΡΚΚ -Τουρκίας
Το ΡΚΚ συμμορφώθηκε στο πρόσφατο κάλεσμα του ηγέτη του Οτσαλάν για κατάπαυση του πυρός και ειρήνευση με την Τουρκία.
Άρα ο Ερντογάν κλείνει ένα πολύ σοβαρό μέτωπο, εξοικονομώντας στρατιωτικές δυνάμεις από την 2η Στρατιά που μπορεί να μεταφέρει σε Ανατολική Θράκη και μικρασιατική παράλια.
Παράλληλα επιχειρεί να καταλαγιάσει το κουρδικό στο εσωτερικό.
2. Ο τερματισμός πολέμου στην Ουκρανία
Παρά τις διαφωνίες Ουκρανίας-Ευρώπης, το γεγονός ότι Πούτιν και Τραμπ συμφωνούν για τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, ερμηνεύεται πως αυτός θα τελειώσει, με τους όρους να ικανοποιούν τον Ρώσο Πρόεδρο.
Αυτό για το Αιγαίο σημαίνει πως θα πάψει να έχει για τις ΗΠΑ την στρατηγική σημασία που είχε την περίοδο του πολέμου στην Ουκρανία, αφού μέσω των ήρεμων νερών του έφθανε ασφαλής η Αμερικανική στρατιωτική βοήθεια στην Αλεξανδρούπολη και μέσω αυτής και Βουλγαρίας-Ρουμανίας στην Ουκρανία.
3. Δεν θα υπάρχει πουθενά ανοιχτό πολεμικό μέτωπο
4. Ο Τραμπ δεν θα ενδιαφερθεί για να σταματήσει τον Ερντογάν
Άποψή μας είναι ότι ο Τραμπ δεν θα εμπλακεί άμεσα σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, αποτρέποντας τα χειρότερα, αφού τηρεί αποστάσεις από οτιδήποτε δεν συμφέρει οικονομικά τις ΗΠΑ, σκεπτόμενος ως επιχειρηματίας και όχι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, όπως απέδειξε άλλωστε με το σχέδιο τερατούργημα για εκδίωξη των Παλαιστινίων από την γη των προγόνων τους και την μετατροπή της σε Ριβιέρα της Μεσογείου για λογαριασμό των ΗΠΑ.
5. Η Τουρκία είναι επιθετική και υπερ-εξοπλισμένη
Τέλος η Τουρκία δεν έχει κάνει βήμα πίσω αναφορικά με τις διεκδικήσεις σε βάρος μας, διατηρεί το Casus Belli εναντίον μας, ενώ συνεχίζει να υπερ-εξοπλίζεται.
Παράλληλα επιχειρεί να μπει από την "πίσω πόρτα" στον Ευρωπαϊκό στρατιωτικό πυρήνα, με την σύσταση ισχυρού αμυντικού βραχίονα από τις Βρυξέλλες να θεωρείται παραπάνω από δεδομένος το προσεχές χρονικό διάστημα.
Κάτι τέτοιο δεν συμφέρει Ελλάδα-Κύπρο που αναμένεται να αντιταχθούν προκαλώντας όμως τριγμούς στις σχέσεις τους με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους που εκτιμούμε πως στην πλειοψηφία τους θα θέλουν την δυνατή στρατιωτικά Τουρκία να μετέχει στο εγχείρημα του ισχυρού ευρωπαϊκού στρατού.
Αυτό με την σειρά του θα οδηγήσει σε μια άρνηση της ΕΕ στήριξης των Ελληνικών θέσεων απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, θέτοντας εν αμφιβόλω την βοήθεια των Ευρωπαίων σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου.
