Υπήρχαν τρομεροί Έλληνες πειρατές που ήταν τρομερότεροι των πειρατών της Καραϊβικής που είδαμε στην ομώνυμη σειρά ταινιών.

Ένας από αυτούς ήταν Μανιάτης και ήταν πραγματικά τρομερός.

Σύμφωνα με την αξιέπαινη προσπάθεια της ιστοσελίδας Noctua Tales στο You Tube, παρουσιάζεται σε ένα εκπληκτικό βίντεο η τρομερή, άγνωστη στους πολλούς Έλληνες, ιστορία του Νικολού Σάσσαρη, του μονόφθαλμου μανιάτη πειρατή που ήταν ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων και άλλων Αράβων πειρατών της Μεσόγειο.

Ο Αρχιπειρατής Νικολός Σάσσαρης δεν ήταν απλώς κουρσάρος, ήταν άρχοντας του Μέζαπου, πυλώνας δύναμης στα σκληρά προεπαναστατικά χρόνια της Μάνης, αναγκάζοντας το Γάλλο φιλόσοφο και συγγραφέα Ιούλιο Βερν να γράψει το βιβλίο “ οι Πειρατές της Μεσογείου” μιας και η φήμη των Μανιατών πειρατών ειχε φτάσει παντού.

 Σε μια εποχή όπου η πειρατεία ήταν όχι μόνο επιλογή επιβίωσης αλλά και προετοιμασία για τον ερχομό της Επανάστασης του 1821, ο Σάσσαρης άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα.

Παρότι λίγες οι ιστορικές πηγές για τη ζωή του, και συχνά μπλεγμένες με τη λαϊκή παράδοση, η φήμη του ήταν τρομερή . 

Το βίντεο αναφέρει την σκοτεινή, επική του διαδρομή, από τις πειρατικές επιδρομές στα Κύθηρα και το «Μικρό Αλγέρι» του Οιτύλου, έως τη φονική του σύγκρουση με τουρκικά πλοία.

Η σειριά του Σάσσαρη προερχόταν από τους Φελουριάνους και είχε συγγενικούς δεσμούς με την πόλη Σάσσαρι της Σαρδηνίας.  

Ως γνωστόν, τα χρόνια εκείνα, η διαβίωση στην ευρύτερη περιοχή της Μάνης για τους κατοίκους ήταν τρομερά άγρια και δύσκολη. 

Το μανιάτικο έδαφος είναι γεμάτο βουνά,  άγονο, σκληροτράχηλο γεμάτο πέτρες.

Αρκετοί Μανιάτες ασχολούνταν με το ψάρεμα, αλλά αυτό δεν έφτανε για να θρέψουν 70.000 κατοίκους εκείνη την περίοδο, για αυτό ασχολήθηκαν ενεργά με την πειρατεία, και έγιναν οι τρομερότεροι πειρατές της Μεσογείου.  

Ορμητήριο του Σάσσαρη ήταν ο Μέζαπος. Από τους τριγύρω απόκρημνους γκρεμούς και σπηλιές παρατηρούσε μαζί με τους συντρόφους του τα εμπορικά πλοία, σύμφωνα με την .

Αφού κούρσευε τα καράβια, στη συνέχεια τα ρυμουλκούσε και τα πήγαινε στο λιμάνι του Οιτύλου ( “μικρό Αλγέρι”) για να τα πουλήσει. θέλοντας να κρύψει τη λεία του, είχε εντοπίσει μια σπηλιά, τη λεγόμενη «σπηλιά του πειρατή», την οποία μόνο εκείνος μπορούσε να προσεγγίσει. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που μέχρι σήμερα, συντηρείται ο θρύλος. 

επισκέφτηκε κατά το 1805 ο Άγγλος στρατιωτικός, τοπογράφος και αρχαιολόγος Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ, ο οποίος αναφέρει πως το λιμάνι του Μεζάπου θεωρείτο ως το πιο ασφαλές στη δυτική ακτή της Μάνης. Κατά τον 19ο αιώνα, εγκαταστάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Μεζάπου οικογένειες Νικλιάνων και άλλες συγγενικές ή συμμαχικές φατρίες.

Κοντά στο χωριό έχει βρεθεί παλαιοχριστιανικός ναός που χρονολογείται μεταξύ του 5ου και 6ου αιώνα. Άλλα αξιοθέατα της περιοχής είναι ο βυζαντινός ναός της Παναγίας της Βλαχέρνας στη θέση Φοκαλωτό που χρονολογείται μεταξύ των τελών του 12ου και των αρχών του 13ου αιώνα, τα απομεινάρια του πύργου του Μανιάτη πειρατή Νικολού Σάσσαρη ή Κάτζου, το σπήλαιο Αλατόσπηλο και τα ερείπια βυζαντινών ή φραγκικών οχυρώσεων.