Τεράστια θα ήταν η διαφορά του ποδοσφαίρου χωρίς τις κάρτες των διαιτητών και πολλές αναμετρήσεις θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά.
Γκρίνια από όλες τις πλευρές, σκληρά μαρκαρίσματα, διαμαρτυρίες δίχως αύριο, κλπ. θα ήταν κάποια από τα σκηνικά που θα περιλάμβανε η συγκεκριμένη «χαοτική» αναμέτρηση.
Φαίνεται κάτι το φανταστικό όμως αυτή ήταν η πραγματικότητα, μέχρι να σχηματιστεί στο μυαλό του Κεν Άστον η εξαιρετική ιδέα του να μπορεί ο ρέφερι, με ξεκάθαρο τρόπο, να προειδοποιεί τον παίκτη.
Όλα ξεκίνησαν το μακρινό 1966 και συγκεκριμένα στο Μουντιάλ εκείνης της χρονιάς. Αγγλία και Αργεντινή βρίσκονται αντιμέτωπες στα προημιτελικά της διοργάνωσης και σε μία φάση του παιχνιδιού, προκύπτει το εξής μπέρδεμα.
Ο άρχων του συγκεκριμένου αγώνα, Ρούντολφ Κρέτλαϊν, αποβάλλει τον αρχηγό των «Αλμπισελέστε», Αντόνιο Ραντίν, κάνοντας του δεύτερη παρατήρηση. Λόγος σοβαρός όμως δεν υπήρχε καθώς ήταν μια απλή διαμαρτυρία, την οποία ο Γερμανός ρέφερι είδε ως προσωπική επίθεση.
Ο Ρατίν αρνήθηκε να φύγει από τον αγωνιστικό χώρο ακόμα και τότε ο επίτροπος διαιτησίας της FIFA, Κεν Άστον (ο οποίος παρακολουθούσε τον αγώνα), αποφάσισε να επέμβει στο περιστατικό. Ακολούθησε ένα μεγάλο μπάχαλο, για να καταφέρουν τελικά να βγάλουν από το παιχνίδι τον Λατινοαμερικάνο.
Ο Άστον λοιπόν έχοντας αγανακτήσει με τα όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα και αποχωρώντας από το γήπεδο Γουέμπλει το ίδιο απόγευμα, σκεφτόταν τρόπους για να μπορεί ο διαιτητής να κάνει ξεκάθαρο στον εκάστοτε παίκτη, το πότε απλά τον παρατηρεί και το πότε τον αποβάλλει.
Καθώς κινείται λοιπόν στον δρόμο με το αυτοκίνητο του, σταματάει σε ένα φανάρι. Και εκεί του έρχεται το «εύρηκα»! Κίτρινο φως για να χαμηλώσει ταχύτητα το αμάξι, κίτρινη κάρτα για να προειδοποιήσεις τον παίκτη να ηρεμήσει. Κόκκινο φως για να ακινητοποιηθεί το όχημα, κόκκινη κάρτα για να σταματήσεις τον παίκτη.
Ενθουσιασμένος λοιπόν γυρίζει σπίτι για να μοιραστεί με την γυναίκα του, Χίλντα, την φοβερή του ιδέα. Εκείνη φεύγει για λίγο στο δίπλα δωμάτιο, χωρίς να του εξηγήσει τι συμβαίνει και επιστρέφει λίγο αργότερα με δύο κομμάτια χαρτί. Το ένα ήταν χρώματος κίτρινου και το δεύτερο χρώματος κόκκινου, σε μέγεθος το οποίο ταίριαζε τέλεια στην τσέπη του Άστον.
Η σκέψη του Άστον χρειάστηκε τέσσερα χρόνια προκειμένου να υλοποιηθεί, κάνοντας πρεμιέρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Την πρώτη κίτρινη κάρτα αντίκρυσε ο Σοβιετικός ποδοσφαιριστής Εβγκένι Λόβτζεφ στο 46ο λεπτό στον αγώνα ΕΣΣΔ – Μεξικό, εκείνη την χρονιά. Η πρώτη κόκκινη ήρθε για τον Χιλιανό Κάρλος Κατζέλι, ο οποίος αποβλήθηκε στο επόμενο Μουντιάλ, του 1974, μετά από ένα φάουλ στον Μπέρτι Φογκς.
