Του Μάνου Χατζηγιάννη

Βαυκαλίζονται οι θρησκευτικοί ηγέτες της γείτονος σχετικά με τις θρησκευτικές ελευθερίες στην χώρα και συμπεριλαμβανομένου του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου έχουν γίνει -άθελά τους θέλουμε να πιστεύουμε- πιόνια στα σχέδια του “σουλτάνου” Ερντογάν.

Πριν από 20 μέρες δηλώνουν ότι δεν αντιμετωπίζουν κανένα περιορισμό στην έκφραση και την λατρεία των θρησκειών τους.

Φευ η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας και τους διαψεύδει καθώς οι Χριστιανοί της Τουρκίας αντιμετωπίζουν στην πράξη και πέραν από τις υπογραφές των μεγαλοκλαρούχων αυξανόμενες διώξεις!

Η περίπτωση του Αμερικανού πάστορα Brunson δείχνει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι Χριστιανοί υπό το καθεστώς του Ερντογάν. Ενός καθεστώτος που ζει και θα ζει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμη με το “κυνήγι μαγισσών” για πιθανούς και απίθανους Γκιουλενιστές.

Η Τουρκία είναι -ακόμη- μέλος του ΝΑΤΟ, κατέχει στρατηγική θέση μεταξύ της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, και θα είχε τη δυνατότητα να λειτουργήσει ως γέφυρα κατανόησης μεταξύ του χριστιανικού και του ισλαμικού κόσμου θεωρούσαν μέχρι πρόσφατα οι αναλυτές.

Ο χαρακτήρας της όμως άλλαξε άρδην…

Για πρώτη φορά, η υποψηφιότητα της Τουρκίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν σημείωσε πρόοδο, παρά το γεγονός ότι ορισμένες αμερικανικές πιέσεις δεν είναι υπερβολικές. Επιπλέον, εξαιτίας της στάσης Ερντογάν, η Τουρκία φαίνεται όλο και λιγότερο δημοκρατική μέρα με την μέρα και αντίστοιχα λιγότερο κοσμική. Αντί να είναι χώρα -γέφυρα, η Τουρκία τώρα φαίνεται να φλερτάρει με ένα νεο-οθωμανικό μέλλον.

Ωστόσο, οι αναλυτές στέκονται στην θέση των χριστιανών στην Τουρκία ακριβώς όπως οι μουσουλμάνοι ενδιαφέρονται για την ευημερία των αδελφών τους στις χριστιανικές χώρες, στην Ευρώπη την οποία κάποτε ο Ερντογάν χαρακτήρισε “χριστιανικό κλαμπ”.

Οι Τούρκοι Χριστιανοί υφίστανται ατελείωτες, σημαντικές και όχι τόσο μικρές διακρίσεις ενώπιον του κράτους και οι Χριστιανοί στην Τουρκία υπόκεινται επίσης σε πράξεις βίας για το απλό…. αδίκημα του Χριστιανισμού.

Και αν συνυπολογίσει κανείς όσα γίνονται με την Αγιά Σοφιά αλλά και την Θεολογική Σχολή της Χάλκης όπου η Τουρκία  τα δεδομένα για τους Χριστιανούς στην Τουρκία κάθε άλλο παρά ενθαρρυντικά φαίνονται.

Επί του παρόντος, η προσοχή όλου του πλανήτη επικεντρώνεται στην περίπτωση ενός Χριστιανού ποιμένα που κρατείτο δέσμιος σε τουρκική φυλακή για σχεδόν δύο χρόνια και τώρα βρίσκεται υπό κατ ‘οίκον περιορισμό, για την κατηγορία της κατασκοπείας.

Η υπόθεση του Andrew Brunson έχει προπαγανδιστεί έντονα στην Αμερική και θα προσθέσει εντυπώσεις στην αντίληψη ότι η Τουρκία δεν είναι το είδος του τόπου όπου το κράτος δικαίου είναι ισχυρό. Αντίστροφα, η φυλάκιση του πάστορα από τον Ερντογάν μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα στην κεντρική του εκλογική περιφέρεια στην καρδιά της Ανατολίας. Εν τω μεταξύ, ολόκληρη αυτή η υπόθεση και ο οικονομικός πόλεμος που ακολούθησε θα κάνουν την ούτως ή άλλως ελάχιστη χριστιανική μειονότητα της Τουρκίας πολύ νευρική.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ είναι εξαιρετικά απίθανο να υποχωρήσει. Επομένως; Ειδικοί αναλυτές συμφωνούν πως το αποτέλεσμα θα είναι περισσότεροι από τους χριστιανούς της Τουρκίας να επιλέξουν να μεταναστεύσουν. Και βέβαια για όσους θέλουν καλές σχέσεις με την Τουρκία – και αυτό περιλαμβάνει και το Βατικανό με τέσσερις από τους τελευταίους πέντε Παπες να έχουν επισκεφτεί την χώρα – ίσως να αισθανθούν τουλάχιστον αμήχανα.

Η Τουρκία, προβάλλει στους επισκέπτες της, μια “πλούσια πολιτιστική κληρονομιά”, αλλά αυτά τα πολιτιστικά κατάλοιπα προέρχεται το κατηγορητήριο του παρόντος. Οι άδειες εκκλησίες μιλούν από μόνες για τους χριστιανούς που ζούσαν εκεί. Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν φαίνεται να πιστεύει ότι αυτό είναι πρόβλημα. Πολλοί λίγοι Χριστιανοί έχουν απομείνει στην Τουρκία. σύντομα ίσως να μην υπάρχουν και καθόλου. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό και για το Οικουμενικό Πατριαρχείο…