Αμέσως μετά τον θάνατο του σημαντικότατου Γάλλου αστρονόμου, συγγραφέα και μεγάλου πνευματιστή Camille Flammarion στις 3 Ιουνίου του 1925, είχε προκληθεί παγκόσμια αναστάτωση, εξαιτίας μιας υπόσχεσής του, που είχε δώσει στους οικείους του, όσο βρισκόταν ακόμα εν ζωή.

Ο Camille είχε υποσχεθεί σε ορισμένους, στενούς φίλους του ότι μετά τον θάνατό του θα τους παρουσιαζόταν με κάποιον τρόπο. Η σύζυγός του, Gabrielle Renaudot Flammarion, πίστευε ότι αυτή του η υπόσχεση εκπορευόταν από τη βαθιά πίστη του συζύγου της στα μεταφυσικά φαινόμενα.

Σε διάφορες πνευματιστικές συνεδριάσεις, πολλοί ισχυρίζονταν ότι είχαν συνομιλήσει πράγματι με τον Camille Flammarion. Μάλιστα, υποστήριζαν ότι είχαν κατορθώσει να συλλάβουν τη μορφή του πάνω σε φωτογραφική πλάκα.

Άραγε, ο Flammarion, που θεωρείται ο Πατέρας του Πνευματισμού, έδωσε δείγματα της μεταθανάτιας ύπαρξής του; Στο ερώτημα αυτό, η σύζυγός του έδωσε τη δική της απάντηση ενυπόγραφα:

«Ό,τι θα διηγηθώ, δεν είναι παραμύθι. Άλλωστε, είμαι επιστήμονας. Είναι γεγονός, το οποίο δύναται κάποιος να πιστοποιήσει, εάν το επιθυμεί. Το παραδίδω στους αναγνώστες του κειμένου μου και περιμένω αυτοί να το κρίνουν, σύμφωνα με τις ιδέες τους.

«Είναι γνωστό ότι ο Camille δε διέθετε μονάχα σπουδαίο μυαλό, αλλά και μεγάλη καρδιά. Σε ανάμνηση του αποθανόντος Louis Eugene Meret, ο οποίος ήταν ο γενναιόδωρος δωρητής της ιδιοκτησίας, όπου ο Flammarion ίδρυσε το διάσημο Αστεροσκοπείο του Juvisy, είχε φυτέψει μια βελανιδιά.

«Παράλληλα, περιποιούνταν και μια καστανιά, την οποία είχε φυτέψει όταν ήταν νεαρός. Όταν η καστανιά έβγαλε τους πρώτους καρπούς, τους φυτέψαμε λίγα μέτρα πιο μακριά από το οικογενειακό ταφικό μνημείο μας, με την ελπίδα ότι τα κλαδιά τους θα έφταναν στο μέλλον, μέχρι την τελευταία κατοικία μας.

«Αυτό συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια. Καμιά άλλη καστανιά δε βρισκόταν εκεί κοντά, εκτός από τις μικρές μας, τις νεόφυτες. Οι πρώτοι καρποί βλάστησαν κι ήμασταν πολύ ευτυχείς, μέχρι που κάποιος αδέξιος κηπουρός τις έκοψε όλες από τη ρίζα. Καταλυπημένοι και φοβούμενοι ότι οι καστανιές μας χάθηκαν για πάντα, φυτέψαμε καινούριες το 1923 και παράλληλα, είχαμε την ιδέα να φυτέψουμε και μερικές βελανιδιές.

«Το φθινόπωρο του 1924 εμφανίστηκαν μικρές βελανιδιές, αλλά καμία καστανιά. Κατόπιν έφτασε το τρομερό για μένα έτος του 1925. Στις 4 Ιουνίου, ο λατρεμένος μου Camille μπήκε στο φέρετρο. Ενθυμούμενη πόσο αγαπούσε ο σύζυγός μου τη βελανιδιά και την καστανιά του, εξέφρασα αυθορμήτως την επιθυμία να τοποθετήσω πάνω στο στήθος του ένα μικρό κλωνί από το κάθε δέντρο. Μετά τον ενταφιασμό, το μνημείο του σκεπάστηκε από ένα παχύ στρώμα χώματος κι εκεί, φύτεψα χλόη και πανσέδες σε σχήμα αστεριού.

«Μα, στις 18 Απριλίου του 1926, η εξάχρονη βαφτιστήρα μου, με την οποία καθόμασταν μαζί, κοντά στο μνημείο του αγαπημένου μου, πρόσεξε πως κάτι είχε φυτρώσει πάνω στο μνήμα. Θεώρησα πως ήταν αγριόχορτα κι έτσι, ειδοποίησα τον κηπουρό, ο οποίος με θρησκευτική ευλάβεια περιποιούνταν τη στερνή κατοικία του κυρίου του. Ο έκπληκτος κηπουρός μου ανακοίνωσε ότι είχε φυτρώσει ένα φυτό, που έμοιαζε με καστανιά και επομένως, το αφήσαμε στη θέση του, μέχρι να δούμε το αποτέλεσμα.

«Πράγματι, είχε φυτρώσει η πολυαναμενόμενη καστανιά ακριβώς πάνω από το φέρετρο. Βέβαια, θα πρέπει να σας πω ότι το φέρετρό του περικλειόταν στο εσωτερικό με μία τσιμεντένια σαρκοφάγο και ότι κενός χώρος, περίπου 80 εκατοστών, χώριζε το κάλυμμα του τσιμέντου από την επιφάνεια του εδάφους, όπου μια συμπαγής σιδερένια πλάκα σκέπαζε όλο το μνήμα. Η σιδερένια πλάκα καλυπτόταν από παχύ στρώμα χώματος κι εκεί πάνω έκανε την αγέρωχη, αλλά και ανεξήγητη εμφάνισή της η νεαρή καστανιά.

«Εδώ θα πρέπει να σας κάνω μια εκμυστήρευση. Στο σημείο όπου ήταν η καρδιά του αγαπημένου μου Camille, κάθε μέρα τοποθετούσα μια ανθοδέσμη από φρέσκα λουλουδάκια. Η έκπληξή μου ήταν απερίγραπτη, όταν είδα ξαφνικά μια μικρούλα βελανιδιά στη θέση της ταπεινής μου ανθοδέσμης.

«Δε γνωρίζω για εσάς, αλλά εγώ είμαι πεπεισμένη πως αυτόν τον τρόπο διάλεξε ο σύζυγός μου να μου φανερωθεί και να μου πει πως δε σταματάει η ζωή με τον θάνατο».

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 14/01/1927…