Η Ζωή Μαρούδα-Τζιόλα είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Ζει στην μακρινή Αλάσκα, στην πόλη Άνκορατζ, τη μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκας. Σπούδασε ιατρική αλλά η αγάπη της για τη μαγειρική, τον συνάνθρωπο και την ποιοτική πρώτη ύλη την κέρδισε. Αγαπά τον άνθρωπο κι έχει μάθει να προσφέρει. Χαίρεται τη ζωή της, χαμογελά καθημερινά και νιώθει περήφανη για την καταγωγή της. Είναι η Ελληνίδα που άλλαξε τον τρόπο που σκέφτονται και τρώνε οι Αμερικάνοι…

Η Ζωή γεννήθηκε στην Ζάκυνθο. Κατάγεται από ένα μικρό χωριουδάκι, τον Κοιλιωμένο. Ένα αγροτικό ορεινό χωριό, χτισμένο στο υψηλότερο σημείο του νησιού. «Είναι πολύ όμορφο μέρος…», μας λέει με καμάρι η Ζωή. Τεσσεράμισι χρονών, ήρθε στην Αλάσκα μαζί με τους γονείς της και τα δύο της αδέλφια. «Ο αγαπητός θείος μου, ζούσε εκεί και μας έκανε πρόσκληση οικογενειακός γιανα έρθουμε». Επέστρεψε 13χρονών στην Ελλάδα έμεινε για 6μήνες και γύρισε ξανά στην Αλάσκα για το σχολείο. Σπούδασε στο Τέξας, Ιατρική. Εκεί γνώρισε τον άνδρα της, τον Θεσσαλονικιό αστροφυσικό Ανδρέα Τζιόλα. Παντρεύτηκαν… «Και τον έφερα μαζί μου στην Αλάσκα…», παραδέχεται.

Η ζωή στην Αλάσκα είναι πανέμορφη … «Είναι απλή, έχει την ζεστασιά ενός μικρού τόπου και τις ευκολίες μιας πόλης. Άρα τα έχεις όλα. Το μόνο που σου λείπει είναι το φως. Τον Δεκέμβρη η Αλάσκα σκοτεινιάζει. Τότε… αρχίζει να σου λείπει το φως. Υπάρχουν 500 ελληνικές οικογένειες εδώ. Η Αλάσκα, καλύπτει τα 2/3 των Ηνωμένων Πολιτειών. Είμαστε σκορπισμένοι αλλά έχουμε ελληνική εκκλησία , μαθαίνουμε τα παιδάκια μας ελληνικά, κρατάμε όλα τα παραδοσιακά έθιμα» λέει και συνεχίζει. «Η Αλάσκα έχει πολλές φυλές από όλον τον κόσμο. Όπως και στην Ν. Υόρκη, έτσι και εδώ αισθάνονται δεμένοι. Ανταλλάσσουν και μοιράζονται μυστικές συνταγές , έθιμα, ακόμη και τη γλώσσα. Ότι φυλή θέλεις, εδώ θα την βρεις. Ζεστοί και χαρούμενοι άνθρωποι. Το μόνο που με στεναχωρεί, είναι το φως».

Πώς γεννήθηκε η Bambinos baby food,

Μαγειρεμένα καταψυγμένα βιολογικά γεύματα… «Όλα ξεκίνησαν από τη μαμά και τον μπαμπά … δεν ήταν σπουδαγμένοι. Ήταν απλοί, φτωχοί άνθρωποι αλλά ήταν πάντα ανοιχτοχέρηδες. Να ταΐσουνε, να βοηθήσουνε. Με τα αδέλφια μου είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ο μπαμπάς, η μαμά, τα δύο μου αδέλφια κι εγώ είχαμε έρθει με μία βαλίτσα … Στην απορία του πατέρα μου πως θα ξεκινήσουμε μία καινούργια ζωή , τι θα κάνουμε; Η μητέρα του απάντησε… Θα ταΐσουμε τους Ανθρώπους στην Αλάσκα, όπως ταΐζουμε τα παιδιά μας …».

«Σιγά, σιγά ξεκίνησα. Μπορεί να μην μεγάλωσα στην Ελλάδα, όμως το σπίτι μου, είναι στην Ελλάδα. Η μαμά, μου έδειξε πως φτιάχνουμε ψωμάκι χωρίς μαγιά. Πως το έκαναν οι παππούδες μας. Όλα αυτά, τα συνεχίσαμε εδώ, στην Αλάσκα. Μέχρι να πάω στο πανεπιστήμιο, βοηθούσα στο μαγαζί που διατηρούσε η οικογένεια μου. Μαγείρευα μετά το σχολείο. Έβλεπα ότι οι γονείς και τα αδέλφια μου, θέλανε βοήθεια. Ήταν χαρά μου να τους βοηθάω. Δεν ήταν αγγαρεία. Έτσι έμαθα τη διαφορά της ελληνικής κουζίνας από την αμερικάνικη. Η ελληνική κουζίνα είναι ποιοτική, υγιεινή. Είχα πάντα στο μυαλό μου και έχω, πώς μπορώ να προσφέρω. Τι μπορώ να κάνω για να φέρω κοντά την κοινότητα. Ήθελα να γίνω γιατρός. Όταν σπούδαζα ιατρική, στο δεύτερο έτος, κατάλαβα πως ο οργανισμός του ανθρώπου είναι φοβερός, αλλά το μυαλό του είναι σημαντικό. Συνειδητοποίησα πως δουλεύει. Πως λειτουργεί. Λόγω της καταγωγής μου και της εμπειρίας μου, είδα κάτι που δεν το είχαν προσέξει οι άλλοι μαθητές. Αυτό ήταν η τροφή . Έβλεπα τους ασθενείς μας στα νοσοκομεία να μη τρώνε το φαγητό. Δεν ήταν χαρούμενοι. Δεν είχαν διάθεση. Τότε ρώτησα, αν και δεν ήταν η δουλεία μου, αν μπορώ να αλλάξω το φαγητό. Μίλησα στο νοσοκομείο, στους μάγειρες και αλλάξανε την τροφή. Μέσα σε ένα μήνα, είχε αλλάξει τελείως το κλίμα. Οι ασθενείς χαίρονταν το φαγητό. Δυνάμωναν. Aυτό ήταν που με οδήγησε και στην δημιουργία του bambinosbabyfood. Στην Αμερική τα παιδιά έχουν πολλές αλλεργίες με το σιτάρι , τα φιστικιά και αναρωτήθηκα γιατί γίνεται αυτό. Έκατσα και το ανάλυσα. Πρέπει να γνωρίζουμε την πρώτη ύλη των προϊόντων που τρώμε. Οι μαμάδες δεν είχαν χρόνο να μαγειρέψουν και τα έτοιμα παρασκευάσματα δεν έχουν τις βιταμίνες που χρειάζεται ένα παιδί. Τα τελευταία 6 με 7 χρόνια, οι γονείς στην Αμερική άρχισαν να μαγειρεύουν. Στην Ελλάδα όμως, πάντα μαγειρεύουμε, όση δουλειά κι αν έχουμε. Όσο κουρασμένοι κι αν είμαστε. Για τους Αμερικάνους όμως, το έτοιμο φαγητό ήταν ευκολία».

Η Ζωή Εργάζεται συνέχεια. Το μυαλό της δε σταματάει ποτέ… « Ξεκινάω 3 η ώρα το πρωί και συνεχίζω μέχρι της 10 το βράδυ. Χαίρομαι γι’ αυτό που κάνω. Το καλό είναι ότι μπορώ να παίρνω τα παιδάκια μου στη δουλειά». Η Ζωή έχει ένα αγοράκι 6,5 χρόνων τον Κωνσταντίνο και τη μικρή Αθηνά 18 μηνών … «Είμαστε μια οικογενειακή επιχείρηση. Δουλεύουμε όλοι μαζί», μας λέει με καμάρι και προσθέτει: «Ο μικρός Κωνσταντίνος βάζει τα αυτοκόλλητα πάνω στα πακέτα. Μαθαίνουμε εκεί να μετράμε. Διαβάζουμε μέσα στη δουλειά. Μάθημα και παρεούλα μαζί».

Η γη στην Αλάσκα είναι παρθένα… «Στην Αλάσκα το χώμα είναι πολύ καθαρό και υγιεινό. Δεν έχει καλλιεργηθεί. Είναι πολύ μεγάλη η Αλάσκα. Είναι παρθένο το χώμα, ενώ σε άλλα μέρη στο Τέξας, στη Λουϊζιάνα, καλλιεργούσαν παλιά βαμβάκι. Τώρα άλλαξαν καλλιέργεια και παράγουν Ρύζι. Πέρασαν 100χρόνια από τότε. Το ρύζι δείχνει καθαρό, αλλά όταν το αναλύεις, διαπιστώνεις ότι απορρόφησε φάρμακα βλαβερά για τον ανθρώπινο οργανισμό. Η Αλάσκα όμως, είναι απολύτως καθαρή. Δε χρησιμοποιούν χημικά φάρμακα στα λαχανικά, αλλά λίπασμα από κόκκαλα ψαριών. Η καλλιέργεια των λαχανικών είναι βιολογική. Το καλοκαίρι η Αλάσκα έχει πάρα πολύ ήλιο. Δεκαπέντε με είκοσι ώρες την ημέρα. Γι’ αυτό τα λαχανικά μας είναι πολύ γλυκά. Έχουμε καρότα, κρεμμύδια, πατάτες, κολοκύθες… Μάλιστα άρχισαν να καλλιεργούν και καρπούζια στην βόρεια Αλάσκα εκεί που ζει ο Άγιος Βασίλης. Εκεί υπάρχει ένα χωριό με θερμές πηγές. Το χώμα κρατάει υψηλή θερμοκρασία όλο το χειμώνα κι έτσι τα καλλιεργούν. Δεν είναι σαν τα ελληνικά, μεγάλα και κόκκινα. Είναι μικρά. Σαν μικρό πεπόνι προς το ροζ, είναι όμως νόστιμα. Οι άνθρωποι εδώ, δοκιμάζουν διαφορετικά πράγματα λόγω του Bambinos baby food. Παλαιότερα δεν είχαν λόγω να το κάνουν. Τώρα χαίρονται το καινούριο. Με το χρόνο βρίσκουμε τι διαφορετικό μπορούμε να κάνουμε. Η Αλάσκα έχει και πολλά Ψάρια. Υγιεινά και καθαρά. Για παράδειγμα, τον Σολωμό. Είμαι η μόνη που έχω βάλει είδος ψαριού στις παιδικές τροφές. Το χρειάζονται τα μωρά για να μεγαλώσουν χωρίς αλλεργίες. Για να έχει γεύση το φαγητό. Να τους δώσει μια καλή αρχή, να μάθουν να τρώνε υγιεινά. Οι παιδικές τροφές μας έχουν βρασμένα, καρότα , σέλινο, κρεμμύδι, πατατούλες και κολοκυθάκι. Αληθινό φαγητό. Είναι μαγειρεμένο και κατεψυγμένο σε σχήμα από αστεράκι. Το αστεράκι, έχει όλα τα λαχανικά και ψάρι ή κρέας αλεσμένο. Μπορεί να φαγωθεί κατευθείαν από την κατάψυξη ή να ζεσταθεί και να λιώσει. Έχουμε ένα πλήρες γεύμα. Το παιδί μπορεί να το παίρνει στα χέρια του και να το βάζει στα ούλα του. Το αστεράκι βοηθάει όταν τα παιδάκια βγάζουν δοντάκια. Τα αστεράκια μπαίνουν σε σακουλάκια και τα στέλνουμε σε όλη την Αμερική. Τα γεύματα δεν απευθύνονται μόνο στα μωρά αλλά σε ηλικιωμένους, σε ανθρώπους που κάνουν χημειοθεραπεία. Τα λαχανικά δίνουν ενέργεια και βιταμίνες. Είναι ένα ελαφρύ γεύμα… που φτάνει στην πόρτα του καταναλωτή μέσα σε ένα 24ωρο…».

Τα ελληνικά προϊόντα που ταξιδεύουν μέχρι την Αλάσκα…Η Ζωή όμως για 6 μέρες κάθε Νοέμβρη επισκέπτεται την Ελλάδα για να συλλέξει και να πάρει μαζί της στην Αλάσκα ελληνικά προϊόντα. Χρησιμοποιεί ελληνικά προϊόντα στις παιδικές τροφές. Κυρίως λάδια από τη Ζάκυνθο και την Κρήτη, μαστίχα από τη Χίο που βάζει στα ελληνικά παραδοσιακά της κουλουράκια και Σταφίδες. «Το κάνω για δύο λόγους γιατί τα ελληνικά προϊόντα είναι πολύ υγιεινά βιολογικά και γιατί θέλω να δώσω συμπαράσταση στους Έλληνες και ας είναι μικρή η εταιρία μου». Προσπαθώ να φέρω και διαφορετικά ήδη από φασόλια, όμως είναι λίγο δύσκολο. Πρέπει να δω πώς θα αντέξουν στο ταξίδι, στο κλίμα της Αλάσκας. Πρέπει να μην είναι πολύ κρύος ο καιρός γιατί χαλάει το λάδι…».

Πρόσφατα η Ζωή συνάντησε την Martha Stewart (https://www.facebook.com/marthastewart/) «Δεν το πίστευα, πέρασα καταπληκτικά στη Ν. Υόρκη. Οι άνθρωποι είναι υπέροχοι, χαμογελαστοί. Πρόκειται για μια συγκέντρωση παραγωγών από όλη την Αμερική. Η Martha το διοργανώνει για 5η χρονιά και ήμουν η μοναδική από την Αλάσκα. Η Αμερική δεν έχει παραγωγή. Παίρνουν πολλά πράγματα από την Κίνα και την Ιαπωνία. Θέλει λοιπόν να αυξήσει την παραγωγή, να δώσει συμπαράσταση σε αυτούς που ασχολούνται με τη γη. Εμείς παίρνουμε την πρώτη ύλη απευθείας από τον παραγωγό. Συζητάμε μαζί του. Λέμε ποια βότανα, ποια λαχανικά είναι καλύτερα για την Αλάσκα. Και πόσο θα αντέξουν. Παίρνουν τους σπόρους και τα φυτεύουνε για μας. Πρώτη φορά στην ιστορία της Αλάσκας καλλιεργούν ντόπια λαχανικά για μεγάλης κλίμακας παραγωγή.

Η Αντίδραση της Αμερικής απέναντι στην bambinos baby food έχει καταπλήξει ευχάριστα τη Ζωή. «Νιώθω ένα πολύ ταπεινό αίσθημα. Μάλιστα στο Today Show , η Hoda Kotb και η Kathy Lee με αγκάλιασαν πολύ. Είναι πολύ καλές και χαμογελαστές ..όπως ακριβώς είναι στην οθόνη …».

Μάθημα μαγειρικής στα σχολεία της Αλάσκας… «μαθαίνουμε στα παιδιά να μαγειρεύουν και να τρώνε σωστά και υγιεινά. Για να έχουν μια ποιοτική ζωή. Αυτό που ξεκίνησα στην Αλάσκα ήταν έκπληξη …για όλους». Το φαγητό αποτελεί για την Ζωή τρόπο ζωής… Η Ζωή είναι ένας χαμογελαστός, ακούραστος ταξιδιώτης της γεύσης και μας δίνει τη δική της συμβουλή … «Η ζωή είναι ευχάριστη, πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε πάντα τις πιο χαρούμενες στιγμές. Διαφορετικά δεν προχωράμε…».

πηγή: