Ο Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας και βουλευτής της ΝΔ, Μάξιμος Χαρακόπουλος υποστηρίζει την άποψη ότι η χώρα μας πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ενίσχυση των χριστιανικών πληθυσμών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Η Ελλάδα οφείλει, λόγω των μακραίωνων ιστορικών δεσμών, να έχει ενεργότερο ρόλο στην προστασία και στην ενίσχυση των χριστιανών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Έχοντας τα “πρωτοτόκια” της βυζαντινής κληρονομιάς οφείλουμε να πρωτοστατήσουμε στην προσπάθεια να παραμείνουν ζωντανά τα απομεινάρια του βυζαντινού κόσμου στις περιοχές αυτές, και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για την επιστροφή στις εστίες τους των εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών, που εξαναγκάστηκαν λόγω των διώξεων να τις εγκαταλείψουν». Τα παραπάνω δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας (ΔΣΟ), βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, Μάξιμος Χαρακόπουλος, μετά τη συνάντηση που είχε με τον υφυπουργό Εξωτερικών, Κώστα Βλάση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ο κ. Χαρακόπουλος που συνοδευόταν από το σύμβουλο της ΔΣΟ δρ Κώστα Μυγδάλη, ενημερώθηκε αναλυτικά για τα θέματα αρμοδιότητας του υφυπουργού Εξωτερικών για τη στήριξη των πρεσβυγενών πατριαρχείων της Ανατολής και την ενίσχυση και τον συντονισμό του ελληνισμού της διασποράς, σε αυτήν την κρίσιμη για τα εθνικά μας ζητήματα εποχή.

Ο επικεφαλής της ΔΣΟ παρουσίασε στον υφυπουργό τους στόχους και τις δράσεις του διεθνούς κοινοβουλευτικού θεσμού, εστιάζοντας ιδιαίτερα στις πρωτοβουλίες που επιδιώκουν να αναδείξουν το ζήτημα της τραγικής κατάστασης που έχει βρεθεί ο χριστιανισμός της Μέσης Ανατολής από τις ακραίες ισλαμιστικές ομάδες. Όπως σημείωσε «δυστυχώς, η ΕΕ έχει κάνει ελάχιστα ως προς αυτό το θέμα, μένοντας αδρανής στις συνθήκες γενοκτονίας των χριστιανών. Έως και σήμερα, παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί, οι εναπομείναντες χριστιανοί σε πολλές περιοχές της Συρίας -ιδιαίτερα εκείνες τις οποίες έχει υπό την κατοχή του ο τουρκικός στρατός- υπόκεινται σε κάθε είδους διακρίσεις. Προφανής σκοπός είναι η εκδίωξή τους από τις πατρογονικές τους εστίες, σε συνέχεια της μεγάλης γενοκτονίας των χριστιανών της Μικράς Ασίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να αναδείξει το πρόβλημα στα ευρωπαϊκά όργανα και να αναλάβει πρωτοβουλίες για την επίλυσή του. Το γεγονός, μάλιστα, ότι στην περιοχή αυτή υφίστανται τα τρία παλαίφατα Πατριαρχεία, που ποιμαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες Ορθοδόξους επιτείνει την ανάγκη της στήριξής τους, ώστε να ανταποκριθούν στην εξαιρετικά δύσκολη, αλλά τεράστιας σπουδαιότητας, αποστολή τους. Σε κάθε περίπτωση το πολιτισμικό στίγμα που έχει αφήσει ο ελληνισμός στη διάρκεια χιλιετιών στην ευρύτερη περιφέρεια είναι ανεξίτηλο. Αυτό αναμφίβολα διευκολύνει την ουσιαστικότερη παρουσία μας εκεί, με γνώμονα πάντα την ειρηνική συμβίωση όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτου φυλής και θρησκείας».