Η Γαλλία, έχει πολλές αιτίες ανησυχίας και διαφορές γύρω από τις ενέργειες και τη στάση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, για τις οποίες είναι απαραίτητες διευκρινίσεις και αναφέρονται στο κείμενο του γαλλικού ΥΠΕΞ:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
- Στη βορειοανατολική Συρία, η μονομερής πρωτοβουλία της Τουρκίας τον Οκτώβριο του 2019, την οποία καταδίκασε η Γαλλία, αποτέλεσε άμεση απειλή για τα συμφέροντα ασφάλειας της Ευρώπης.
- Οι τουρκικές μονομερείς πρωτοβουλίες στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως οι μη εξουσιοδοτημένες δραστηριότητες γεώτρησης στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου, και ο ισχυρισμός της Άγκυρας για οριοθέτηση ζωνών θαλάσσιας δικαιοδοσίας χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων παράκτιων κρατών είναι σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο και το πνεύμα του διαλόγου και της συνεργασίας που θα έπρεπε να επιβάλουν οι σχέσεις καλής γειτονίας.
- Στη Λιβύη, η στρατιωτική δέσμευση της Τουρκίας, άμεση ή έμμεση, παραβιάζει τις δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας του Βερολίνου υπέρ μιας πολιτικής λύσης και παραβιάζει το εμπάργκο όπλων των Ηνωμένων Εθνών.
- Όσον αφορά το ζήτημα της μετανάστευσης, η εργαλειοποίηση των μεταναστών και των προσφύγων για πολιτικούς σκοπούς αντιβαίνει στις δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν στη Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας του 2016 και προφανώς δεν είναι αποδεκτή.
- Στο ΝΑΤΟ, παραμένει η ασάφεια, ιδίως μετά την απόκτηση από την Τουρκία ρωσικών αμυντικών συστημάτων S-400.
Γενικότερα, η κατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών στην Τουρκία καθώς και οι πιέσεις στην κοινωνία των πολιτών παραμένουν δυστυχώς ανησυχητικές. Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι επιλογές της Τουρκίας δεν επιτρέπουν καμία πρόοδο ούτε προσφέρουν καμία προοπτική.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα ήταν αντίθετο με τα συμφέροντα της Γαλλίας να μην διατηρήσει έναν διαυγή, σταθερό και απαιτητικό διάλογο με την Τουρκία για όλα τα θέματα, σε ένα διεθνές πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από έντονες εντάσεις και μια απαίτηση για ανανεωμένη διεθνή συνεργασία. Αυτός ο διάλογος περιλαμβάνει απαίτηση για αποσαφήνιση των θέσεων της Άγκυρας, τόσο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ όσο και στο πλαίσιο της σχέσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
