Πρόκειται για μία σύντομη ιστορία που αφορά την αξία της εξομολόγησης.

ΕΙΧΑΝ προσέλθει θυμάμαι ,πριν μία εβδομάδα , προσκυνητές στην Εκκλησούλα μας και για πρακτικούς λόγους κρεμάω ένα Επιτραχήλι στο Τέμπλο ,για να το έχω εύκαιρο.

Βγαίνοντας όμως από το Ιερό όμως βλέπω κάτι περίεργο.

Είχε βάλει μία γυναίκα, από τους προσκυνητές, το κεφάλι της κάτω από το Πετραχήλι και κάτι μουρμούριζε,προφανώς τις αμαρτίες και τα αιτήματά της.

-Ευλογημένη,δεν είναι το Πετραχείλι όπως τα Α.Τ.Μ. στις Τράπεζες.Δεν σου δίνει μόνο του ευλογία αν δεν το φορέσει ο Ιερέας.

-Ααα συγνώμη,αλλά το θεώρησα καλύτερο από το να τα λέω στην εικόνα τόσα χρόνια.

-Και αν αρρωστήσεις πηγαίνεις στην φωτογραφία του Ιατρού ή στον ίδιο τον Γιατρό;

Ας προσέξουμε το λοιπόν διότι όπως έλεγε και ο Αγιασμένος π.Εφραίμ ο Κατουνακιώτης : «Χωρίς ἐξομολόγηση καί Θεία Κοινωνία δέν σώζεται ὁ ἄνθρωπος.Ἑκατό τοίς ἑκατό δέν σώζεται.Δέν ἀρκοῦν μονάχα οἱ καλές πράξεις.»

π.Διονύσιος Ταμπάκης