Ἀπό τὸ ἡμερολόγιο τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Τρίκκης Διονυσίου ἀποσπᾶμε μικρὴ περικοπὴ σχετικὰ μὲ τὴν ἐκλογὴ γιὰ τὴ Μητρόπολι Λαρίσης (19. 6. 68):

«Κληθείς ὁ π. Θεολόγος (Πασχαλίδης) πρὸς συζήτησι τοῦ θέματος (ἀναδείξεώς του εἰς Μητροπολίτη Λαρίσης), ἤκουσε μὲ προσοχή. Ἐσκάφθη σοβαρῶς. Εἶπε ἐν συγκινήσει: “Τὸ ἀρχιερατικὸν ἀξίωμα τὸ βλέπω ὡς σταυρὸν βαρύτατον. Οἱ ὦμοι μου εἶναι ἀδύνατοι. Ἴσως λυγίσω κάτω ἀπὸ τὸ βάρος του. Ὅμως ἡ ὑπακοὴ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἡ ἄνευ ὅρων παράδοσίς μου εἰς τὸ θεῖον θέλημα μοὶ ἐπιβάλλει νὰ εἴπω ἐν βαθείᾳ σιωπῇ: Ἰδοὺ ὁ δοῦλος Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. Ὑποτάσσομαι εἰς τὸν Κύριον! Γενηθήτω τὸ θέλημα Του”».

του Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Ἀεράκη

Αὐτὸν τὸν ὄντως ἅγιο ἐπίσκοπο ἐκαρατόμησε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Σεραφεὶμ Τίκας, πού τοποθετήθηκε στὴ θέσι τοῦ «Ἀθηνῶν» ἀπὸ τὴ δικτατορία τοῦ Ἰωαννίδη. Καὶ μὲ δύο ὅπλα θρησκευτικοῦ σαδισμοῦ, δύο δικτατορικὲς Συντακτικὲς Πράξεις, κατέστησε ἐκπτώτους δώδεκα ἀμέμπτους Μητροπολῖτες. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ τὸν Λαρίσης Θεολόγο (Ἰούλιος 1974).

Ἔχουν γραφῆ χιλιάδες σελίδες γιὰ τὴν ἀδικία εἰς βάρος τῶν Δώδεκα Μητροπολιτῶν. Κανένας ἀπὸ τοὺς ἐνόχους τῆς ὁμάδας τοῦ Σεραφεὶμ δὲν εἶχε τὴν εὐθιξία καὶ τὸν ἡρωισμὸ νὰ ζητήση συγγνώμη γιὰ τὴ συμμετοχή του στὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔγκλημα. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνους, πού ἀντικανονικὰ κατέλαβαν τὶς Μητροπόλεις τῶν Δώδεκα ἐναρέτων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου δὲν ζήτησε συγγνώμη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Τὸ βράδυ τῆς σκοτεινῆς ἐκείνης ἡμέρας τοῦ 'Ἰουλίου τοῦ 1974, ἕνας ἐκ τῶν «συμψηφισάντων» (Πράξ. ιθ´ 18) τὴν ἄνευ λόγου καὶ αἰτίας, τὴν ἄνευ κατηγορίας καὶ ἀπολογίας ἐκθρόνισι τῶν Δώδεκα «δικαίων» Μητροπολιτῶν, ἔλαβε ἕνα τηλεφώνημα:

—Σεβασμιώτατε, εἶπε ὁ φίλος κληρικός, ἐπιτρέπεται ἕνα ἐρώτημα; Γιὰ πέστε μου, τί ἰδέα ἔχετε γιὰ τὸν Λαρίσης Θεολόγο;

Ὁ ἐπίσκοπος αὐθόρμητα ἀπάντησε:

—Εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος!...

—Αυτόν τὸν ἅγιο ἄνθρωπο, ἀντεῖπε ὁ κληρικός, σεῖς σήμερα τὸ πρωΐ τὸν ἐξωντώσατε...

Γιατί τώρα ἡ ἀναμόχλευσις τῆς ἱστορίας τῶν Δώδεκα ἐκείνων ἁγίων ἐπισκόπων; Διότι ὁ ἀνωτέρω ἐπίσκοπος, πού πίστευε στὴν ἁγιότητα τοῦ Λαρίσης Θεολόγου, προβάλλεται ἀπὸ ὑποτακτικό του ὡς ὑποψήφιος πρός... ἁγιοκατάταξι!

Καὶ γιὰ ἕναν ἄλλο λόγο: Ὁ ἐπίσκοπος, πού τὸν κατὰ τὴ γνώμη του «ἅγιο» Μητροπολίτη Θεολόγο (Λαρίσης) ἐκθρόνισε, ὄχι μόνο κατέστη τυφλὸ ὄργανο τῆς Σεραφειμικῆς ἀνομίας, ἀλλὰ φέρεται (ἀπὸ τὸν ἴδιο ὑποτακτικό του) νὰ εἶπε, ὅτι εἶδε στὸν ὕπνο του φῶς! Καὶ μέσα στὸ φῶς (τοῦ παραδείσου) διέκρινε τὸν... ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ!!! Ὁπότε ὁ ἀναλαβών τὴν ἁγιοκατάταξι τοῦ ἐπισκόπου ἐκείνου, πού καρατόμησε τὸν εὐλαβῆ Θεολόγο, ἔχει ἐργολαβικὰ ἀναλάβει καὶ τὴν ἁγιοκατάταξι τοῦ... Σεραφεὶμ Τίκα!!!

Θεὸς φυλάξοι!