Του Μάνου Χατζηγιάννη

Η γνωστή φράση του τίτλου περιλαμβάνεται στον περίφημο ύμνο της 4ης Αυγούστου) την περίοδο της δικατορίας του Μεταξά. Σήμερα μετά την απόφαση στην δίκη της Χρυσής Αυγής οι πολλοί γελούν, και οι λίγοι σκύβουν το κεφάλι. Είναι όμως η απόφαση αυτή νίκη της δημοκρατίας και επιβολή δικαιοσύνης;

Καταρχάς θα πρέπει να μελετηθεί το σκεπτικό της απόφασης, αν και εφόσον έρθει στο φως, μιας και η απόφαση απέχει από την εισήγηση της εισαγγελέως. Μια απόφαση με τόσο μεγάλη διαφορά από την εισαγγελική εισήγηση δημιουργεί συνειρμούς και προβάλλεται ήδη από πολλούς κύκλους σαν “πολιτική απόφαση”.

Δεύτερον, περί σύστασης εγκληματικής οργάνωσης πρέπει να εξηγηθούν τα εξής: Έμπειροι νομικοί διευκρινίζουν πως το αν χαρακτηριστεί ή όχι μια ομάδα “εγκληματικη οργάνωση” προκύπτει με βάση την Σύμβαση του Παλέρμο, η οποία έχει κυρωθεί και στην Ελλάδα και ορίζει πως: για να χαρακτηριστεί εγκληματική μια οργάνωση πρέπει να αποδειχθεί ότι επιδιώκει οικονομικό ή κάποιο άλλο υλικό όφελος. Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής αυτό δεν προκύπτει άμεσα.

ΟΜΩΣ: στο άρθρο 34 της σύμβασης του Παλέρμο αναφέρεται πως τα κράτη που κυρώνουν την σύμβαση μπορούν να θεσμοθετήσουν αυστηρότερα μέτρα και κριτήρια για να αντιμετωπίσουν εγκληματικές οργανώσεις. Ο ελληνικός νόμος, λοιπόν, δεν περιλαμβάνει την επιδίωξη οικονομικού ή υλικού οφέλους για κάθε περίπτωση. Οπότε είναι νόμιμη η απόφαση και συντρέχουν όλα τα στοιχεία για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης. Βέβαια αυτό θα πρέπει να έχει αποδειχτεί κατά την ακροαματική διαδικασία στο δικαστήριο για την οποία έχουμε δυστυχώς μεροληπτικές και μεμονωμένες πληροφορίες όλα αυτά τα χρόνια.

Τρίτον, ακόμη δεν έχουμε μάθει τις ποινές. Νομικοί κύκλοι ανησυχούν πως πιθανόν τα “μεγάλα κεφάλια” τελικά να πέσουν στα μαλακά. Μήπως θα πρέπει κάποιοι να ανατρέξουν στην αλλαγή του Ποινικού Κώδικα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου ο αρχηγός΄ ήταν σήμερα έξω από το Εφετείο ; Μήπως με αυτές τις αλλαγές οι ποινές για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση έχουν μειωθεί αισθητά;

Τέταρτον, υπάρχει πάντα το Εφετείο. Και η διαδικασία μέχρι εκεί μπορεί να είναι μακρόχρονη και χρονοβόρα...

Όλα τα παραπάνω δεν αφήνουν προφανώς σε δεύτερη μοίρα την σπαραξικάρδια κραυγή της μάνας του Παύλου Φύσσα και την αύρα μιας δικαίωσης!

Για τα επεισόδια ούτε λόγος, ήταν... εθιμοτυπικά και αναμενόμενα, όπως και η αντίδραση της αστυνομίας για να διαλύσει τον κόσμο.

Βέβαια, η ξεδοντιασμένη πια "Χρυσή Αυγή" δεν αποτελούσε φόβητρο εδώ και καιρό, οπότε το “Σιγά μην φοβηθώ” ήταν εκ τους ασφαλούς, αλλά μια τέτοια απόφαση της δικαιοσύνης μπορεί να λειτουργήσει παραδειγματικά για άλλους επίδοξους μιμητές της στο μέλλον!