Του Μάνου Χατζηγιάννη

“Η αντίρρηση πάντα φλογίζει τον φανατικό, ποτέ δεν τον μεταπείθει” έλεγε ο Γερμανός συγγραφέας & ποιητής Σίλερ.

Με αφορμή τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό ζήτημα οι γνωστοί-άγνωστοι ινστρούκτορες της κοινής γνώμης επιχειρούν να πείσουν πως οι διαμαρτυρόμενοι είναι ο Μεσαίωνας και πως οι ίδιοι εκφράζουν την…Αναγέννηση.

Γιατί για αυτούς οι διαδηλωτές με τις ελληνικές σημαίες είναι οπισθοδρομικοί, ενώ εκείνοι που τις καίνε…ακτιβιστές.

Κατακεραυνώνουν και στιγματίζουν χιλιάδες λαού επειδή ανάμεσά τους παρεισέφρησαν προπαγανδιστές της ακροδεξιάς, η οποία υπηρετεί το ίδιο σύστημα με τους κατηγόρους της, αλλά λησμονούν πως επί δεκαετίες από τα συλλαλητήρια της τυφλής αριστεράς , από τις δικές τους “Κερκόπορτες”, ξεπηδούσαν με δεξιοτεχνία τα ακροαριστερά εκείνα στοιχεία, τα οποία συνάμα αποτελούσαν και την μαγιά για το επί πολλά έτη αντάρτικο πόλεων ,που κρατούσε ζωντανή την εγχώρια τρομοκρατία.

Μονά ζυγά δικά τους τα θέλουν οι άθλιοι αριστερομπερδεμένοι προβοκάτορες.

Σαν «ποντικοί» ροκανίζουν τα ούτως ή άλλως σαθρά θεμέλια της κοινωνίας, φανατισμένοι βάζουν ταμπέλα φασίστα σε όποιον λέει το αντίθετο από αυτούς, θυσιάζουν τα πάντα στο βωμό του political correct και απαξιώνουν ή διακωμωδούν τις αγωνίες του συμπολίτη τους, αυτοβαπτιζόμενοι εκείνοι καλύτεροι από αυτόν, λες και η κολυμπήθρα των αξιών, την γνώσης και της ορθής κρίσης χωράει μόνο αριστερόφρονες παίδες…

Τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία έχουν μια πολύ μεγάλη δυναμική. Δικαίως ή αδίκως μεγάλη συζήτηση. Και όπως κάθε τι που έχει δυναμική κάποιοι καιροσκόποι θέλουν να το εκμεταλλευτούν βιάζοντας τις όποιες αγνές προθέσεις. Εκείνοι που περιμένουν πως και πως να αδράξουν τέτοιες ευκαιρίες για να προωθήσουν τους δικούς τους σκοπούς.

Γιατί μήπως οι φωνασκούντες σήμερα αριστεριστές δεν έκαναν το ίδιο πριν από κάποια χρόνια με το κίνημα των “αγανακτισμένων”;

To ξέσπασμα των «αγανακτισμένων» σε όλη τη χώρα είχε προκαλέσει ρίγη συγκίνησης σε όλο το λαό. Με μπροστάρηδες του νέους ανθρώπους, η κοινωνία έδειχνε να βγαίνει από το λήθαργό της και να επιζητά την ανατροπή. Μέρα με τη μέρα πλήθος κόσμου συνέρεε στις κεντρικές πλατείες των περισσοτέρων μεγάλων πόλεων της χώρας και ένωνε τις φωνές του με εκείνες των απλών συνανθρώπων του, των ανθρώπων της διπλανής πόρτας εκφράζοντας την αηδία του για τους προκλητικούς εξουσιαστές και για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια ο Έλληνας σηκώθηκε από τον καναπέ.

Ποιός μακέλεψε εκείνο το κίνημα; Η ακροδεξιά;

Και γενικά κάθε φορά που ο απλός λαός θυμάται να αντιδράσει για οποιονδήποτε λόγο ποιανού τα μοσχοναναθρεμμένα καλόπαιδα με τις κουκούλες κάνουν μπάχαλο ειρηνικές διαδηλώσεις;

Για αυτό κύριοι της αριστεράς με τις δεξιές τσέπες…μην παραχαράσσετε την πρόσφατη ιστορία! Από την δική σας μήτρα γεννήθηκαν οι μπαχαλάκηδες, που έφτασαν να σκοτώσουν τους αθώους ανθρώπους στην Μαρφίν σε ένα άλλο μεγάλο λαϊκό συλλαλητήριο.

Καλύτερα λοιπόν όταν πρόκειται για μαζικές διαδηλώσεις η σύγχρονη αριστερά να το βουλώνει και να κάνει την αυτοκριτική της…

Και για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση σχέδιο ακροδεξιών θυλάκων προφανώς και υπήρξε στα εθνικά συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, για να εκμεταλλευτούν την μαζικότητα μιας κινητοποίησης, μόνο που και αυτή η πρακτική βασίζεται σε φράση του Μάο: «Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση»