«75 χρόνια μετά το μακελειό στο Δίστομο η Γερμανία δεν εξοφλεί το χρέος των πολεμικών επανορθώσεων στην Ελλάδα, γράφει η εφημερίδα Junge Welt, η οποία φιλοξενεί συνέντευξη με τον Καρλ-Χάιντς Ροτ, ο οποίος από κοινού με τον ιστορικό Χάρντμουτ Ρίμπνερ έγραψαν το βιβλίο «To χρέος των αποζημιώσεων. Υποθήκες της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα και την Ευρώπη» που κυκλοφορεί και στην Ελλάδα. 

Ο Καρλ-Χάιντς Ροτ χαρακτηρίζει «κακόβουλη την ερμηνεία της Γερμανίας, σύμφωνα με την οποία το ζήτημα των επανορθώσεων θεωρείται νομικά και πολιτικά λήξαν. Το επιχείρημα της Γερμανίας είναι ότι μετά την, επί δεκαετίες, ενσωμάτωση της χώρας στην Δύση, η διεθνής φήμη της χώρας έχει πλέον αποκατασταθεί. Από νομικής πλευράς επικράτησε η άποψη ότι το ζήτημα των επανορθώσεων θα αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης στο πλαίσιο μιας ειρηνευτικής συνθήκης. Όμως στη λεγόμενη Συνθήκη Δύο Συν Τέσσερις, η οποία ντε φάκτο είναι ειρηνευτική συνθήκη το ζήτημα των επανορθώσεων εξαιρέθηκε. Πρόκειται ξεκάθαρα για κυνισμό. Βάσει του διεθνούς δικαίου οι αξιώσεις δεν παραγράφονται, αλλά αντίθετα εξακολουθούν να υφίστανται δίχως περιορισμούς».

Στο ερώτημα με ποιους τρόπους η Ελλάδα θα μπορούσε να διεκδικήσει επανορθώσεις με βάση το διεθνές δίκαιο ο Καρλ-Χάιντς Ροτ απαντά: «Υπάρχουν διάφοροι μοχλοί πίεσης. Σε πολιτικό επίπεδο η Ελλάδα θα μπορούσε να απειλήσει με βέτο στις αποφάσεις της ΕΕ. Νομικά η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης σε βάρος της Γερμανίας, μιας και η τελευταία παραβιάζει διεθνές δίκαιο με την άρνησή της να καταβάλει επανορθώσεις. Μέχρι αυτή την ώρα όμως οι αρμόδιοι στην Ελλάδα είναι υπερβολικά διστακτικοί».

«H EE εγκαταλείπει τα Βαλκάνια στην τύχη τους»

«Οι Ευρωπαίοι εταίροι έβαλαν πάγο στην ευρωπαϊκή πορεία χωρών, όπως η Αλβανία και η Βόρεια Μακεδονία, υποκύπτοντας σε λαϊκιστικές σειρήνες. Με την τακτική αυτή ωστόσο χάνουν την αξιοπιστία τους στα Βαλκάνια και δημιουργούν νέα προβλήματα, γράφει η International Tageblatt με τίτλο «H EE εγκαταλείπει τα Βαλκάνια στην τύχη τους».

Η εφημερίδα του Λουξεμβούργου σημειώνει σε ανταπόκριση από το Βελιγράδι ότι «κυρίως ο τρόπος αντιμετώπισης της Βόρειας Μακεδονίας αποπνέει μια κυνικότητα. Υπό πίεση και με τη διαμεσολάβηση της ευρωπαϊκής διπλωματίας το ασταθές πολυεθνικό κράτος κατάφερε να συμφιλιωθεί με την Ελλάδα και να αλλάξει το όνομά του. Όμως οι υποχωρήσεις της Βόρειας Μακεδονίας που διαθέτουν το στάτους του υποψηφίου μέλους από το 2005, δεν ανταμείφτηκαν.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι η ΕΕ μπορεί να διευρυνθεί μόνο με χώρες που πληρούν τις προϋποθέσεις. Από την άλλη όμως πρέπει οι Βρυξέλλες να τηρούν τις υποσχέσεις τους να δώσουν στις υποψήφιες χώρες με αξιόπιστη ενταξιακή προοπτική. Το γεγονός ότι διεθνείς ανταγωνιστές της ΕΕ όπως η Κίνα ή η Ρωσία επιδιώκουν να καλύψουν το κενό εξουσίας στα δυτικά Βαλκάνια εξυπηρετώντας δικά τους συμφέροντα είναι αποκλειστικά ευθύνη των Βρυξελλών».