Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο παραπόταμο του Αλιάκμονα μετά το Βενετικό και έναν από τους ομορφότερους στην Ελλάδα. Είναι ο ποταμός Πραμόριτσα με το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος που επί εκατοντάδες χρόνια στο ταξίδι του στη γρήγορη κατηφορική πορεία από την καρδιά του Βοΐου προς τα χαμηλά έχει διαβρώσει σε μεγάλο βαθμό τα βουνά, δημιουργώντας απότομες κοίτες γεμάτες γκρεμούς και πυκνά δάση. Οι πηγές του βρίσκονται ψηλά στον Αηλιά και στο Παλιοκριμήνι, ενώ η λεκάνη από όπου μαζεύει τα νερά του είναι τεράστια και πολύπλοκη και σε αυτήν οφείλεται και η ιδιόμορφη συμπεριφορά του.

Ο Πραμόριτσα κρύβει μοναδικούς θησαυρούς που αξίζει κανείς να ανακαλύψει, όπως είναι οι καταρράκτες του αλλά και τα γεφύρια του. Από τα πιο ωραία και γνωστά είναι της Χρυσαυγής και του Ανθοχωρίου.

Το μεγάλο γεφύρι της Χρυσαυγής ή το γεφύρι του Παλιομάγερου είναι χτισμένο πάνω από το Παλιομάγερο και παλιά συνέδεε τον οικισμό της Χρυσαυγής με τον Πεντάλοφο και το Δίλοφο. Σύμφωνα με την παράδοση, το γεφύρι κτίστηκε το 1854 με τη χορηγία ενός ληστή, του Νικόλαου Ζάμπρου από το Πολυνέρι Γρεβενών.

Σε μία καταδίωξή του από τα αποσπάσματα, δεν κατάφερε να περάσει το ρέμα που εκείνη τη μέρα ήταν πλημμυρισμένο και ζήτησε από τους Χρυσαυγιώτες να τον κρύψουν. Ως αντάλλαγμα χρηματοδότησε την κατασκευή του γεφυριού, και επιθεωρούσε το έργο κρυμμένος στον παρακείμενο νερόμυλο. Το γεφύρι βρίσκεται σε μια όμορφη τοποθεσία, ενώ ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τον παλιό νερόμυλο που έχει ανακαινιστεί.

Το γεφύρι του Ανθοχωρίου είναι το μεγαλύτερο του Βοϊου, αλλά και το μεγαλύτερο σε μήκος πέτρινο γεφύρι της Μακεδονίας, φθάνοντας τα 49 μέτρα, ενώ το πλάτος του είναι 2,7 μέτρα. Το γεφύρι συνέδεε εμπορικά τα Γρεβενά με το Τσοτύλι και αποτελούσε πέρασμα για τα κοπάδια της Βόρειας Πίνδου που ξεχειμώνιαζαν στη Θεσσαλία.

Λέγεται αλλιώς και Γεφύρι Τσακνοχωρίου – όπως ήταν η παλιά ονομασία του Ανθοχωρίου – αλλά και Γεφύρι Πραμόριτσα. Πότε ακριβώς κατασκευάστηκε, παραμένει άγνωστο, όμως σύμφωνα με μαρτυρίες χτίστηκε πριν το 1770. Σύμφωνα με το θρύλο, χτίστηκε με τη χορηγία κάποιου μεγαλοκτηνοτρόφου.

Όταν αυτός προσπάθησε να διαβεί με το κοπάδι και την οικογένειά του τον ποταμό, μια απότομη και ορμητική ροή έπνιξε τη μονάκριβη κόρη του. Ο τραγικός πατέρας το θεώρησε σημάδι του Θεού που ήθελε να τον τιμωρήσει για την πλεονεξία του, γιατί η περιουσία του ήταν μεγάλη. Τη νύχτα είδε στον ύπνο του έναν άγγελο, ο οποίος τον πρόσταξε να κατασκευάσει ένα γεφύρι στο σημείο όπου πνίγηκε το κορίτσι.

Το γεφύρι επισκευάστηκε για πρώτη φορά το 1937 και μία δεύτερη στη δεκαετία του ’70, όταν και χαρακτηρίστηκε ως Διατηρητέο Μνημείο.