Αρκετές είναι οι φράσεις τις οποίες παρόλο που χρησιμοποιούμε καθημερινά, αγνοούμε πόσο παλιά είναι η ιστορία τους.
Η φράση «δώσε τόπο στην οργή», που σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε χρησιμοποιήσει έστω και μία φορά, συναντάται στις επιστολές του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους.
Με την φράση δώσε τόπο στην οργή, καλούμε κάποιον να υποχωρήσει και να ανεχθεί τις διαθέσεις και τις αντιδράσεις κάποιου άλλου.
Η φράση συναντάται σε επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 12: «Μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν».
Υπάρχει, όμως, και πολύ παλαιότερα. Στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή βρίσκουμε σχετικό στίχο: «είκε θυμώ και μετάστασιν δίδου». Αυτά τα λόγια λέει ο Αίμωνας στον πατέρα του τον Κρέοντα , που επιμένει να τιμωρήσει την Αντιγόνη, γιατί δεν υπάκουσε στη διαταγή του και έθαψε τον αδελφό της Πολυνείκη.
«Είκε» = υποχώρησε, «θυμώ και» αντί «και θυμώ μετάοτασιν δίδου» = και άλλαξε γνώμη, δηλαδή, δώσε τόπο στην οργή.
Στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου λέει η θεά Αθηνά στο Χορό (των Ευμενίδων): «οργάς ξυνοίσω σοι· γεραιτέρα γαρ ει». Η λέξη οργή έχει και τη σημασία: διάθεσης, των αισθημάτων, όπως κι εδώ «θα δώσω τόπο στην οργή», θα υποχωρήσω και θα ανεχθώ τις διαθέσεις σου, γιατί είσαι γεροντότερη.
