Η πανσέληνος, λοιπόν, λόγω της μικρότερης της απόστασης από τη Γη, θα φαντάζει μεγαλύτερη και φωτεινότερη. Ονομάζεται και ‘κρύα υπερ-πανσέληνος’, λόγω του ότι παρουσιάζεται τον πρώτο μήνα του χειμώνα.
Ο όρος ‘υπερ-πανσέληνος’ (ή supermoon στα αγγλικά) καθιερώθηκε ανεπίσημα για να περιγράψει μια ουράνια σύμπτωση, δηλαδή το γεγονός ότι σημειώνεται πανσέληνος και την ίδια ώρα η σελήνη βρίσκεται σε πιο κοντινή απόσταση από τη Γη.
Στις 3 Δεκεμβρίου, λοιπόν, η πανσέληνος θα φαίνεται 7% μεγαλύτερη και 16% φωτεινότερη, σε μια απόσταση 357,492 χιλιομέτρων από τη Γη. Η καλύτερη ώρα να παρατηρηθεί θα είναι με την ανατολή της, ακριβώς μετά τη δύση του ήλιου.
Το φαινόμενο αυτό δεν συμβαίνει κάθε μήνα, καθώς η αυξομείωση του φαινομενικού μεγέθους της σελήνης οφείλεται στην ελλειπτική και όχι κυκλική τροχιά που έχουν σχεδόν όλα τα σώματα που περιφέρονται στο σύμπαν. Έτσι, η απόσταση της σελήνης από τη Γη κυμαίνεται κάθε μήνα μεταξύ 356.400 χιλιόμετρων και 406,700. Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 1930 καταγράφηκε μια ακόμη πιο κοντινή απόσταση της Σελήνης (356,397 χλμ), και η επόμενη φορά που θα συμβεί αυτό θα είναι την 1η Ιανουαρίου 2257 (356,371 χλμ).
Αξιωματούχος της NASA εξηγεί ότι: «Ο κύριος λόγος για τον οποίο η τροχιά του φεγγαριού δεν είναι ένας τέλειος κύκλος, είναι ότι υπάρχουν πολλές παλιρροϊκές ή βαρυτικές δυνάμεις που έλκουν το φεγγάρι», συμπλήρωσε επίσης πως «Έχουμε όλες αυτές τις διαφορετικές βαρυτικές δυνάμεις να έλκουν και να πιέζουν το φεγγάρι, που μας δίνουν την ευκαιρία να έχουμε αυτά τα στενά περάσματα».
Επιπλέον, έκανε και αναφορά ότι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα για το φεγγάρι, είναι ότι, όχι μόνο ασκεί έλξη στους ωκεανούς της Γης, αλλά και στον ίδιο τον φλοιό της.
Καταλήγει μάλιστα στο ότι: «Ο φλοιός της Γης – η γη κάτω από τα πόδια μας – πραγματικά παραμορφώνεται και ανταποκρίνεται στο φεγγάρι με ένα πολύ διακριτικό τρόπο».
