Με την επιστολή αυτή ο Πομπέο στέλνει μήνυμα και στον Ερντογάν και στην Μέρκελ για το ποιος είναι το αφεντικό.
Τούτο δεν σημαίνει ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα κάνει πίσω… Η διφορούμενη στάση των ΗΠΑ επιτρέπει στον Ερντογάν να προωθεί τα σχέδιά του αφού από τη μια πλευρά το αμυντικό και διπλωματικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον τον πιέζει από την άλλη η προσωπική σχέση που έχει αναπτύξει με τον Ντόναλντ Τραμπ του επιτρέπει να κινείται κατά το δοκούν. Βέβαια, δεν μπορεί να τραβήξει το σχοινί μέχρι τέλους όπως αρχικά νόμιζε.
Οι Αμερικανοί έχουν ένα διπλωματικό τακτ. Μπορεί να σου ψήνουν το ψάρι στα χείλη, αλλά ισχύει το δόγμα deal is a deal. Όταν διαβεβαιώνουν ότι θα διασφαλίσουν την ειρήνη, την ασφάλεια και τη δημοκρατία, δεν συνηθίζουν να κάνουν πίσω. Η ψυχραιμία της ελληνικής διπλωματίας αρχίζει να αποδίδει. Σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχει νοκ άουτ.
Ο νικητής θα προκύψει από τα σημεία και θα είναι αυτός που θα κάνει τα λιγότερα λάθη. Ευτυχώς ο σουλτάνος δείχνει να χάνει μέρα με την μέρα την ψυχραιμία του και να καταβάλλεται από αισθήματα πανικού που τον οδηγούν σε βεβιασμένες κινήσεις.
Η τουρκική πολιτική σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο θα συνεχιστεί ως έχει και δεν πρόκειται να αλλάξει. Όπως δεν πρόκειται να αλλάξει και η στρατηγική των ΗΠΑ που επί της ουσίας θέλουν τον Τούρκο στην Δύση.
Επιμένω ότι κάποια στιγμή θα βάλουν τους Τούρκους στην συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, έστω κι από την πίσω πόρτα με το μικρότερο δυνατό πολιτικό και στρατιωτικό κόστος.
