Η νέα «ρωγμή» στο γαλάζιο δόγμα «νόμος και τάξη» συνοδεύεται από λάθη, παραλείψεις και σοβαρά ερωτήματα για τους χειρισμούς της αστυνομίας και τον τρόπο που αξιολόγησε τις εκκλήσεις της γυναίκας, με κυριότερο το γιατί δεν εκλήθη περιπολικό ώστε να τη συνοδεύσει στο σπίτι της.

Και ταυτόχρονα επέστρεψαν η αντιπολιτευτική πίεση και η πολιτική κόντρα για τη νομική αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία». Η κυβέρνηση ωστόσο απαντά με επιθέσεις, κατηγορώντας τους πολιτικούς αντιπάλους της, τον ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα, για επικοινωνιακό «πυροτέχνημα» και επιμένοντας στο «όχι» στη νομική αναγνώριση του όρου.

Η «σημαία»

Την ώρα που το Μαξίμου κρατά σταθερά ψηλά τη «σημαία» της ασφάλειας, επιδιώκοντας μετρήσιμα αποτελέσματα, ο συγκεκριμένος τομέας εξακολουθεί να έχει αρνητική αξιολόγηση από τους πολίτες – όπως έχει προκύψει και δημοσκοπικά.

Πάνε τρεις μήνες από τη δραστική παρέμβαση που είχε αποφασίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, «ξηλώνοντας» τότε την ηγεσία της Κατεχάκη. Είχε άλλωστε προηγηθεί σειρά δραματικών γεγονότων – από την είσοδο Κροατών χούλιγκαν και τη δολοφονία του Μιχάλη Κατσουρή στη Νέα Φιλαδέλφεια έως τα επεισόδια στου Ρέντη και τον θάνατο του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη.

Την αποστολή να γυρίσει το κλίμα στην κοινωνία ανέλαβε μετά από εκείνον τον στοχευμένο ανασχηματισμό ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έχοντας «λευκή επιταγή» από τον πρωθυπουργό για τις αναγκαίες αλλαγές. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση έχει ανάγκη να χτίσει προφίλ αποτελεσματικότητας στο συγκεκριμένο πεδίο και το «στοίχημα» είναι διαρκώς ανοιχτό.

Πρόκειται για μια ατζέντα που κυριαρχούσε στο αφήγημα της ΝΔ από το 2019 αλλά και εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο ισχυρά «χαρτιά» της παράταξης τόσο προς το συντηρητικό ακροατήριο όσο και προς τους κεντρώους. Και αυτό με δεδομένο ότι το σκεπτικό του Μητσοτάκη ότι δεν χωρά «πολιτικό πρόσημο» στο αίσθημα ασφάλειας του πολίτη.

Ο όρος

Η αντιπαράθεση για το αν πρέπει ο όρος «γυναικοκτονία» να αποκτήσει και νομική υπόσταση είναι πλέον σε πλήρη εξέλιξη. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτός ο δημόσιος διάλογος, καθώς ο Μητσοτάκης έχει τοποθετηθεί σχετικώς από το 2022. Με αναγνώριση – τότε – του συγκεκριμένου όρου αλλά μόνο σε κοινωνικό επίπεδο (στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου δηλαδή) και όχι σε νομικό.

«Αποδέχομαι τον όρο γιατί θέλω να προσδιορίσω με αυτό τον τρόπο ότι τα εγκλήματα αυτά τα οποία τα χαρακτηρίζαμε «εγκλήματα πάθους» και τα κρύβαμε κάτω από το χαλί» έχει πει ο ίδιος. Η γραμμή δεν αλλάζει και η κυβέρνηση επιμένει ότι ο όρος αυτός δεν πρέπει να αποκτήσει ξεχωριστή νομική κατοχύρωση.

«Το να ζητά η αντιπολίτευση να υιοθετηθεί ο όρος στην ποινική μεταχείριση είναι υποκρισία και επικοινωνιακό πυροτέχνημα» είπε (ANT1) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, υποστηρίζοντας ότι μετά την αυστηροποίηση του Ποινικού Κώδικα προβλέπεται η μέγιστη ποινή. Η αναγνώριση του όρου, όπως σημείωσε, «θα ήταν απαραίτητο να γίνει επί ΣΥΡΙΖΑ με τον δικό τους Ποινικό Κώδικα, όπου ένας δολοφόνος, όπως ο χθεσινός, θα μπορούσε να καταδικαστεί, όχι μόνο 15, ακόμα και δέκα χρόνια και σε πέντε χρόνια να είναι πάλι έξω και να ξανά κάνει το ίδιο».