Τα νέα συμμαχικά καταδιωκτικά τύπου Mustang και Thunderbolt εξασφάλιζαν τέτοια επάρκεια σε καύσιμα ώστε να μπορούν άνετα να συνοδεύουν και να προστατεύουν τα «ιπτάμενα φρούρια» βαθειά μέσα στο γερμανικό έδαφος με τρόπο ώστε η γερμανική αεροπορία διώξεως να μην μπορεί να τα αναχαιτίσει
Μόνο με μια αιφνιδιαστική επιδρομή και καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των συμμαχικών αεροσκαφών στο έδαφος θα ήταν δυνατή η ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης. Με αυτή τη λογική σχεδιάστηκε η επιχείρηση «Ισοπέδωση» με πρωτοβουλία του αντιπτεράρχου Ντίτριχ Πέλτς (Dietrich Pelts) στην Ανώτατη Διοίκηση της Λουφτβάφε.
Το σχέδιο, γύρω από το οποίο τηρήθηκε άκρα μυστικότητα, προέ- βλεπε την ταυτόχρονη επιδρομή κατάτων 17 βασικών αεροδρομίων των συμμάχων στο Βέλγιο, την Ολλανδία και την ανατολική Γαλλία.
Την κυρίως δύναμη κρούσης θα αποτελούσαν μηχανοκίνητα καταδιωκτικά τύπου Messerchmitt BF 109 και Focke – Wulf 190, που ανέπτυσσαν μεγάλη ταχύτητα και μπορούσαν να μεταφέρουν μεσαίου μεγέθους βόμβες.
Η συνολική γερμανική αεροπορική δύναμη που διατέθηκε ήταν 1035 αεροσκάφη
Η απογείωση των γερμανικών αεροσκαφών την 1η Ιανουαρίου έγινε κανονικά σύμφωνα με το σχέδιο
Ωστόσο, λόγω κακής ενημέρωσης, τα γερμανικά μαχητικά δέχτηκαν σφοδρά πυρά από τα φίλια αντιαεροπορικά, οι μονάδες των οποίων δεν είχαν ενημερωθεί για την επίθεση.
Επίσης οι Γερμανοί, εν μέρει, μόνο, πέτυχαν να αιφνιδιάσουν τους Συμμάχους. Η επιχείρηση αποδείχθηκε το κύκνειο άσμα της Luftwaffe, η οποία είχε 169 πιλότους νεκρούς, άλλους 69 αιχμαλώτους και 19 τραυματίες.
Οι Γερμανοί κατέστρεψαν ή προκάλεσαν ζημιές σε 480 συμμαχικά αεροσκάφη, αλλά οι απώλειες των Συμμάχων σε πιλότους ήταν πολύ μικρές.
Αντίθετα οι απώλειες των Γερμανών, τόσο σε αεροσκάφη, όσο, κυρίως, σε πιλότους, δεν ήταν δυνατό να αντικατασταθούν. Μετά από την επιχείρηση αυτή η Luftwaffe έπαψε, ουσιαστικά, να υφίσταται ως οργανωμένη δύναμη, αν και μεμονωμένες μοίρες που είχαν πρόσβαση σε καύσιμα, συνέχισαν να μάχονται ως το τέλος.
