Στο Pro News Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων.

Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία από εμάς και τους συνεργάτες μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν συναινέσετε ή να αρνηθείτε να συναινέσετε. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις σας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο. Μπορείτε πάντα να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας επιστρέφοντας σε αυτόν τον ιστότοπο ή επισκεπτόμενοι την πολιτική απορρήτου μας.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας.Δες περισσότερα εδώ.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Εορτολόγιο: Σήμερα γιορτάζει ο όσιος Βενέδικτος

Ο Βενέδικτος ο εκ Νουρσίας (ιταλ. Benedetto da Norcia) ή άγιος Βενέδικτος για τους καθολικούς και τους ορθόδοξους (~480-547) ήταν ο ιδρυτής του τάγματος των Βενεδικτίνων μοναχών και, γενικότερα, του δυτικού μοναχισμού.

Αγιοποιήθηκε το 1220 από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Εορτάζεται στις 11 Ιουλίου από τους Δυτικούς (παλαιότερα 21 Μαρτίου) και στις 14 Μαρτίου στους Ορθόδοξους.

Πηγές

Η μοναδική αυθεντική βιογραφία του αγίου Βενέδικτου περιλαμβάνεται στο δεύτερο βιβλίο του πάπα Γρηγορίου ‘Α με τίτλο Διάλογοι, όπου περιγράφονται θαύματά του και δίνεται μια χρονολογική σειρά στη σταδιοδρομία του, το οποίο μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον πάπα Ζαχαρία, Έλληνα από την Καλαβρία.

Επίσης ένα κεφάλαιο στο περίφημο έργο Χρυσός Θρύλος (ή Συναξάρια Αγίων, λατινικά: Legenda AureaLegenda Sanctorum) του αφιερώνει και ο Ιάκωβος του Βαράτζινε.

Γέννηση και σπουδές

Ο Βενέδικτος γεννήθηκε στη Νουρσία (σημερινή Νίρτσια) της Ούμπρια στην Ιταλία.Ο πατέρας του ήταν ευγενής Ρωμαίος της πόλης και είχε μια δίδυμη αδερφή, την αγία Σχολαστική. Οι γονείς του, Ευτρόπιος και Αβουνδαντία, φροντίζοντας για την άριστη κατάρτησή του, έστειλαν το γιο τους με συνοδεία τροφού στη Ρώμη. Οι σπουδές εκεί θα του εξασφάλιζαν τη γνώση της ρητορικής ή και του δικαίου, αφού αυτή την κατεύθυνση ακολουθούσαν οι νέοι της αριστοκρατικής καταγωγής του Βενέδικτου. Η ολοκλήρωση των σπουδών και η κοινωνική του καταγωγή θα του άνοιγαν τις πύλες στα ανώτατα αξιώματα της επαρχίας του ή και της ίδιας της Ρώμης. Το επίπεδο σπουδών δεν μπορούσε να καλύψει την θρησκευτική ευαισθησία του και προτιμά να μείνει «επιστημονικά άσοφος και αμαθής». Οι διάφορες πηγές διχάζονται ως προς την ηλικία κατά την οποία έγινε αυτό, καθώς κάποιες αναφέρουν ότι ο Βενέδικτος ήταν 14 ετών τότε. Ωστόσο, μια τέτοια κίνηση και απόφαση υποδεικνύει ένα χαρακτήρα πιο ώριμο και πιο μορφωμένο, οπότε υποθέτουν ότι ήταν περίπου 19-20 ετών όταν έφυγε από την οικογένειά του και τελείωσε τις ανώτερες σπουδές του. Όπως αναφέρει και ο Παπας Γρηγόριος ‘Α:

Ήταν ένας άνθρωπος με αξιοσέβαστη ζωή, ευλογημένος και στη χάρη και στο όνομα (αυτό σημαίνει Benedictus στα λατινικά). Από τα νεανικά του χρόνια, είχε το μυαλό ηλικιωμένου ανθρώπου: η ηλικία του ήταν κατώτερη της αρετής του. Απαξίωνε τις μάταιες απολαύσεις, και παρόλο που θα μπορούσε ελεύθερα να εκμεταλλευτεί την περιουσία και τα αγαθά της οικογένειάς του, δε βρήκε καμία αξία σε αυτά ή όποια ματαιότητα.

Θρησκευτική ζωή

Ο Βενέδικτος αποσύρθηκε στο Ενφίντε και σε μια σπηλιά στο Σουμπιάκο έζησε σαν ερημίτης για τρία χρόνια. Περιβλήθηκε το μοναχικό ράσο από τον Ρωμανό, μοναχό ενός γειτονικού μοναστηριού υπό τον ηγούμενο Θεόδοτο.

Επειδή η φήμη του είχε εξαπλωθεί λόγω της γεμάτης αγιότητα ζωής του στα γύρω μέρη, μετά το θάνατο του ηγούμενου της γειτονικής μονής του Βικοβάρο, κλήθηκε να τον αντικαταστήσει αλλά οι μοναχοί γρήγορα αντέδρασαν λόγω της αυστηρής ασκήσεως, στην οποία τους υπέβαλε και ζήτησαν να τον δηλητηριάσουν. Εγκατέλειψε τη μονή απογοητευμένος και επέστρεψε στο ερημητήριό του. Εκεί διέμεινε αρκετό χρονικό διάστημα όπου άρχισε να συγκεντρώνει πλήθος μαθητών και δημιουργήθηκε επιτακτική η ανάγκη οικοδόμησης μοναστηριών. Για το σκοπό αυτό οικοδόμησε δώδεκα μοναστήρια και τα επάνδρωσε με δώδεκα μοναχούς το καθένα, ενώ κράτησε ορισμένους από τους μαθητές μαζί του. Δεν είναι ξεκάθαρο αν επεδίωκε να ιδρύσει ένα θρησκευτικό τάγμα: μάλλον περισσότερο ένα σύνολο αυτόνομων κοινοτήτων. Από τη στιγμή αυτή εγκαταλείπει την ερημητική ζωή κατά το πρότυπο του Αγίου Αντωνίου  και περνά στην κοινοβιακή εμπειρία πλησιάζοντας την παχωμιανή εμπειρία.

Μετά τη διαμάχη του με τοπικό ιερέα, το 529 κατέφυγε στο Μόντε Κασίνο  και ίδρυσε ένα αββαείο στα ερείπια ενός αρχαίου ναού αφιερωμένου στον Απόλλωνα. Αντιλαμβανόμενος την πρακτική δυσκολία του παχωμιανού προτύπου, υιοθετεί εκείνο του Μεγάλου Βασιλείου.  Πιστεύει πως είναι περισσότερο πρόσφορη η δημιουργία ενός μοναστηριού αυτόνομου, μικρού ή μεγάλου, που να καλύπτει από μόνο του τις οικονομικές, θρησκευτικές, ιερουργικές και πειθαρχικές ανάγκες. Με βάση αυτές τις ιδέες προχώρησε στη ίδρυση και οργάνωση εκεί μοναστηριού, καθώς και στη σύνταξη του περίφημου Κανόνα του το 540.

Με την ίδρυση των μοναστηριών, χτίστηκαν και σχολεία για παιδιά, όπου πολλές ευγενείς ρωμαϊκές οικογένειες έστελναν εκεί τους γιους τους από τους οποίους οι πιο γνωστοί ήταν ο άγιος Πλακίδας και ο άγιος Μαύρος.

Πέθανε το 547, ενώ η ημερομηνία θανάτου του είναι κατά προσέγγιση η 21 Μαρτίου . Το 1964,  ο Πάπας Παύλος  ΣΤ’ τον κατέστησε προστάτη άγιο της Ευρώπης

 

 

Tags
Back to top button