Σήμερα πανηγυρίζουν οι ιερές μονές Αγίου Νικολάου της Στέγης στην Κακοπετριά, Αγίου Νικολάου των Γάτων στο Ακρωτήρι και Αγίου Νικολάου στην Ορούντα. Επίσης, η Αγία Μονή των Αγίων Ευτυχίου και Νικολάου στην Πάφο, η οποία σύμφωνα με την παράδοση κτίσθηκε τον 4ο αιώνα μ.Χ., από τον άγιο Ευτύχιο και τον άγιο Νικόλαο που αργότερα έγινε επίσκοπος Μύρων της Λυκίας. Να σημειωθεί ότι την πληροφορία για την ανέγερση της Μονής των Ιερέων από τους αγίους Ευτύχιο και Νικόλαο βρήκε ο Εφραίμ ο Αθηναίος σε «παμπάλαιο» μεμβράνινο χειρόγραφο που την εποχή του βρισκόταν στο σκευοφυλάκιο του μοναστηριού. Το κομμάτι του χειρογράφου που αναφερόταν στην ίδρυση της Αγίας Μονής δημοσίευσε ο Εφραίμ στην Περιγραφήν της μονής Κύκκου, που εκδόθηκε στη Βενετία το 1751.
Επίσης, πανηγυρίζουν ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου Αμμοχώστου, και αρκετές ενορίες στη Λευκωσία, τη Λεμεσό και σε όλη την Κύπρο, μεταξύ αυτών οι κατεχόμενες κοινότητες του Αγίου Νικολάου Λευκονοίκου, της Βατιλής, του Νέου Χωρίου Κυθρέας, του Τραχωνίου Κυθρέας, του Ξερού, του Συριανοχωρίου και της Πεντάγειας.
Ο Άγιος Νικόλαος ποίμανε το λαό του Θεού την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας, στη Μ. Ασία. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη, σοφία και ταπείνωση το ποίμνιό του. Ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια κι έτσι αναδείχθηκε κυριολεκτικά σε «κανόνα πίστεως και εικόνα πραότητος», όπως ακούμε στο Απολυτίκιο της εορτής του Αγίου.
Ένεκα του σπουδαίου εκκλησιαστικού έργου του, συνελήφθη από τους ζηλόφθονες τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος, και εκδόθηκε το Διάταγμα της ανεξιθρησκείας, ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα, έλαβε μέρος στις εργασίες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου, το 325, στη Νίκαια της Βιθυνίας.
Προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας από το Πανάγιο Πνεύμα, έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή, αλλά και μετά την κοίμησή του. Σύμφωνα με μαρτυρία από την Οικουμενική Σύνοδο, ο Άγιος Νικόλαος με θάρρος και αποφασιστικότητα αντιμετώπισε τον Άρειο χάριν της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Ο Άγιος Νικόλαος είναι ο προστάτης των θαλασσινών, η δε Εθνική Φρουρά τον τιμά ως προστάτη του Ναυτικού.
Πέθανε ειρηνικά το έτος 330 μ.Χ., αφήνοντας παράδειγμα σπουδαίου Ιεράρχη και ενάρετου ανδρός που γνωρίζει και στην εποχή των διωγμών και στην εποχή της ανεξιθρησκείας να διατηρεί ακεραία την αληθινή Ορθόδοξη Πίστη και να περιφρουρεί την ιερή παρακαταθήκη και την παράδοση της Εκκλησίας.
Κλειδί για τον κάθε Ιεράρχη για αποφυγή του κοσμικού φρονήματος είναι η απόλυτη αφοσίωση και αγάπη για την Εκκλησία και την ιερή αποστολή της.
