Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του προφήτη Μαλαχία και του μάρτυρος Γορδίου.

Ο άγιος Γόρδιος καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και έζησε επί αυτοκράτορα Λικινίου. Ήταν κόμης κατά την τάξη, αρχηγός εκατό στρατιωτών. Επειδή δεν άντεχε να βλέπει το θράσος των δυσσεβών και τις βλασφημίες τους κατά του Χριστού, σηκώθηκε και έφυγε και πήγε στα όρη, ζώντας εκεί με τα θηρία. Εκεί ανέφλεξε τον πόθο του για το Χριστό και έλαβε θάρρος κατά της ειδωλολατρικής πλάνης, οπότε ήλθε ορμητικός σαν λιοντάρι από την έρημο στην πόλη.  Μπήκε μέσα στο θέατρο και δοξολόγησε το Χριστό, με αποτέλεσμα  το πλήθος να στρέψει την προσοχή του προς εκείνον και ο παρευρισκόμενος άρχοντας να νιώσει κατάπληξη από το θάρρος του. Η κατάπληξή του μετατράπηκε σε μανία, γι’ αυτό και διέταξε να τον φονεύσουν με ξίφος.

Ο Άγιος Θεοφάνης, ο υμνογράφος του κανόνα του αγίου Γορδίου, ερμηνεύει κατά πρώτον την απομάκρυνση από τον κόσμο του αγίου μάρτυρα: στράφηκε στα αιώνια, αποθέτοντας την πρόσκαιρη ματαιότητα. Ο άγιος Γόρδιος δηλαδή προτίμησε να ζει με τους αγγέλους, παρά με ανθρώπους που είχαν χάσει το στοιχείο της ανθρωπιάς, γενόμενοι χειρότεροι και από τα θηρία, λόγω της ασέβειάς τους προς το Θεό.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Ένας αγιασμένος στάρετς της Ρωσικής Ορθοδοξίας

Ο Άγιος Θεοφάνης επιμένει σ’ αυτήν την ορμητική και λιονταρίσια παρουσία του Γορδίου στο θέατρο: «η πυράκτωση της καρδιάς του αγίου από την αγάπη του Χριστού» τον κάνει να βλέπει τους άφρονες ειδωλολάτρες ως άψυχες πέτρες, ενώ η μανία του τυράννου πέφτει επάνω του σαν το κύμα που σπάει μπροστά σε βράχο. Είναι εκπληκτικές οι συγκεκριμένες εικόνες του αγίου υμνογράφου, προκειμένου να «ζωγραφίσει» ανάγλυφα την ψυχική δύναμη του μάρτυρα. «Υπεισελθών ατρόμως και ρωμαλέως ως λέων το θέατρον, πέτρας ώσπερ αψύχους, μάκαρ, ελογίσω τους άφρονας» (Μπαίνοντας χωρίς φόβο και με ρωμαλεότητα, σαν λιοντάρι, στο θέατρο, αντιμετώπισες, μακάριε, τους άφρονες ειδωλολάτρες σαν άψυχες πέτρες)∙

Οι Χριστιανοί των κοινοτήτων Αγριδακίου, Συσκλήπου και Λάρνακα Λαπήθου πανηγύριζαν τον Άγιο Γόρδιο πριν από την τουρκική εισβολή στον Άγιο Χαράλαμπο στο Αγριδάκι, ενώ εκ μεταθέσεως μετέβαιναν στο εξωκκλήσι του και εόρταζαν τον Άγιο Γόρδιο τη Δευτέρα της Λαμπρής.

Σήμερα η ψυχή μας φτερουγίζει στις παρυφές του Πενταδακτύλου και αγναντεύει από την πιο ψηλή κορυφή του, τον Κυπαρισσόβουνο, στους  πρόποδες του οποίου ευρίσκεται το εξωκκλήσι του Αγίου Γορδίου (Άις Ορκιανός).