Ο Ισίδωρος, κατάγονταν από την Αλεξάνδρεια και ήταν ναύτης του ρωμαϊκού στόλου, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251). Καθόν χρόνον η μοίρα του ναυλοχούσε στη Χίο, καταγγέλθηκε στο ναύαρχο Νουμέριο ότι ήταν χριστιανός.
Αμέσως, ο Νουμέριος κάλεσε τον Ισίδωρο να εμφανισθεί ενώπιόν του, ελπίζοντας ότι θα αρνηθεί την καταγγελία. Έκπληκτος, όμως, τον άκουσε να ομολογεί με παρρησία την πίστη του στο Χριστό.
Οργισμένος έδωσε εντολή να τον βασανίσουν σκληρά και να τον ρίξουν στη φυλακή.
Όταν ο πατέρας του πληροφορήθηκε το γεγονός, έσπευσε να πάει στη Χίο, με σκοπό να πείσει το γιο του να εγκαταλείψει το Χριστιανισμό και να επιστρέψει στην πατροπαράδοτη ειδωλολατρική θρησκεία.
Μάταια, όμως, τον παρακαλούσε. Ο Ισίδωρος, με περισσή ευγένεια και σεβασμό, του απαντούσε ότι δεν μπορούσε να αρνηθεί τον ένα και αληθινό Θεό.
Αγανακτισμένος, ο πατέρας του τον καταράστηκε και παρότρυνε τον Νουμέριο να τον θανατώσει το συντομότερο δυνατό, διότι αποτελούσε μίασμα για την οικογένειά του και την αυτοκρατορία.
Πράγματι, ύστερα από πολλά βασανιστήρια, ο Ισίδωρος αποκεφαλίστηκε
