Καταγόταν από τη Ρώμη και ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.
Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία αναφέρεται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Να σημειωθεί ότι οι διακόνισσες κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού ήταν σπουδαία ομάδα γυναικών που τις διέκρινε ο ένθεος ζήλος και ο ενάρετος βίος και το έργο τους ήταν βασικά να βοηθούν στην εξυπηρέτηση των γυναικών στο βάπτισμα και τη μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων. Είναι γεγονός ότι για ποικίλους λόγους μέσα στους αιώνες εγκαταλείφθηκε η θέση προσφοράς των διακονισσών. Ξεκίνησε και πάλι να συζητείται, ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς και θεολογικούς κύκλους κατά τον 20ό αιώνα.
Το ζήτημα επανήλθε στο πλαίσιο των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, τον Ιούνιο 2016 στην Κρήτη, όπου αποφασίστηκε να το μελετήσει η κάθε τοπική Εκκλησία, λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα και τις ανάγκες της κάθε γεωγραφικής περιοχής.
Η επισημότητα της καταγωγής της Αγίας Τατιανής και ο ένθεος ζήλος της, έδωσαν στη μάρτυρα περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Οι Εθνικοί όμως δεν μπορούσαν να ανεχθούν μια γυναίκα της αριστοκρατικής τάξης να καταφρονεί τα είδωλα και να υπηρετεί με αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και μάλιστα τις Χριστιανές γυναίκες.
Όταν διετάχθη δίωξη των Χριστιανών, η Τατιανή συνελήφθη και οδηγήθηκε μπροστά στο βασιλιά για να δώσει εξηγήσεις. Μπήκε μαζί του σε ένα ειδωλολατρικό ναό, και με τη θερμή προσευχή της η Τατιανή συντάραξε τα ξόανα, τα ξύλινα δηλ. αγάλματα των θεοτήτων της ειδωλολατρίας, και τα γκρέμισε στο δάπεδο. Για το λόγο αυτό την υπέβαλαν σε φρικτά βασανιστήρια. Την έριξαν στη φωτιά, αλλά δεν έπαθε τίποτα, και ακολούθως σε πεινασμένα άγρια θηρία, τα οποία όμως δεν τόλμησαν να τη βλάψουν. Στο τέλος, έκοψαν την τίμια κεφαλή της και με τον τρόπο αυτό παρέδωσε το πνεύμα της στο Θεάνθρωπο Κύριο.
Με το μαρτύριο της Αγίας Τατιανής που τιμούμε σήμερα διακηρύσσεται ακόμη μια φορά η θέση και η αξία της γυναίκας ως ισότιμου προσώπου με τον άνδρα στο θάρρος και την τόλμη απέναντι στους διώκτες της αλήθειας. Ακόμη κατανοούμε περισσότερο, με εκκλησιαστικό φρόνημα, το νόημα στη διανομή των θέσεων προσφοράς και υπηρεσίας μέσα στην Εκκλησία ως τάλαντα για πνευματική καλλιέργεια και πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου, ανδρών και γυναικών.
Αυτή είναι η πραγματική ερμηνεία της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων, αλλά και του αυθεντικού αγώνα μέσα στην πνευματική πορεία της Εκκλησίας. Ο άνδρας και η γυναίκα καλούνται να είναι καλοί οικονόμοι των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
