Ο Φώτιος ήταν ανιψιός του Ανικήτου. Έζησαν κατά την εποχή των διωγμών, επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού. Κάποια μέρα άκουσαν στη Νικομήδεια το σκληρό αυτοκράτορα να βλασφημεί και να απειλεί τους χριστιανούς με μαρτύριο.

Τότε ο Ανίκητος, περιφρονώντας τις απειλές του, τόλμησε και με θάρρος ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Τριαδικό Θεό, με αποτέλεσμα να τον συλλάβουν, να τον μαστιγώσουν και να αφήσουν καταπάνω του ένα εξαγριωμένο λιοντάρι, το οποίο αντί να τον κατασπαράξει, σκούπισε με το πόδι του τον ιδρώτα που έτρεχε από αγωνία στο πρόσωπό του Μάρτυρα Ανίκητου. Αγανακτισμένος ο αυτοκράτορας διατάζει βασανιστήρια και τον αποκεφαλισμό του γενναίου μάρτυρα.

Αμέσως ακολούθησε ένα πολύ συγκινητικό θαυμαστό γεγονός. Ο Φώτιος, ο ανιψιός του, βρίσκει την ευκαιρία και το θάρρος να ομολογήσει πίστη και αφοσίωση στο  Σωτήρα Χριστό, ως πράξη συμπαράστασης στο γενναίο θείο του και στη συνέχεια να μαρτυρήσει και αυτός για την ορθόδοξη πίστη.

Έτσι, ο ένδοξος Φώτιος και ο θεόφρων Ανίκητος, η δυάς η πανάριστος, της Αγίας Τριάδας «λαμπρότησι, κατηγλαϊσμένοι και πεποικιλμένοι, ταις των στιγμάτων καλλοναίς, μετά Αγγέλων αεί αγάλλονται».

«Ἅγιοι Μάρτυρες, οἱ καλῶς ἀθλήσαντες, καὶ στεφανωθέντες, πρεσβεύσατε πρὸς Κύριον, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν».