Στη Σαλαμίνα, λιθοβολήθηκε από τους Ιουδαίους και τους ειδωλολάτρες, και στη συνέχεια τον έκαψαν, το έτος 58 μ. Χ.

Ο Απόστολος Βαρνάβας υπήρξε μεγάλη και ένδοξη εκκλησιαστική φυσιογνωμία, που διακρίθηκε για τη φλογερή του πίστη και για την ικανότητα του στο κήρυγμα του θείου λόγου. Παλαιά παράδοση αναφέρει ότι ο Βαρνάβας ενταφιάσθηκε με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον, το οποίο και είχε αντιγράψει με τα χέρια του και το οποίο προσπάθησε να κάνει γνωστό «πάση τη κτίσει».

Στο πρόσωπο και το αποστολικό κύρος του Απ. Βαρνάβα στηρίζεται το Αυτοκέφαλο και αυτοδιοίκητο της Εκκλησίας της Κύπρου, αφού πρώτο και κύριο έργο της παρουσίας του στο νησί ήταν η χειροτονία κατά τόπους επισκόπων.

Τιμή και ευλογία απέραντη για όλους μας, αλλά και ευθύνη απέναντι στην ιστορία της πατρίδας μας και την Οικουμενική Ορθόδοξο Εκκλησία.

Και οι δυο Απόστολοι, τόσο ο Βαρνάβας όσο και ο Βαρθολομαίος, συνέβαλαν κατά τον καλύτερο τρόπο στην εκπλήρωση της προφητείας του Κυρίου, ότι «εις πάντα τα έθνη δει πρώτον κηρυχθήναι το ευαγγέλιον». Δηλαδή, πρέπει σε όλα τα έθνη, σύμφωνα με το θείο σχέδιο να κηρυχθεί προηγουμένως το Ευαγγέλιο, για να είναι το κήρυγμα αυτό έλεγχος για εκείνους που δε θα πιστέψουν.

Ας προσευχηθούμε όλοι, να αξιωθούμε σύντομα της μεγάλης χαράς να τιμήσουμε πανηγυρικά τον Απόστολο Βαρνάβα, τόσο στον τάφου του, όσο και στη Σταυροπηγιακή Μονή του στη Σαλαμίνα, ως προσκυνητές και ελευθερωτές, με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, και τις πρεσβείες του υιού της Παρακλήσεως.

Η αγία μάρτυς Αντωνίνη, ήταν μία χριστιανή ηρωίδα, η οποία αποτελούσε ένα τηλαυγή αστέρα της κωμόπολης Καρδάμου, όπου και γεννήθηκε. Προικισμένη με εξωτερική και εσωτερική ομορφιά, ζούσε με εγκράτεια, σεμνότητα και έθεσε όλες τις δυνάμεις και τις οικονομίες της στη διακονία, την περίθαλψη και ανακούφιση των πτωχών και δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Η χριστιανική της διαγωγή και συμπεριφορά, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φύστο, ο οποίος τη συνέλαβε και την ανέκρινε.

Η Αντωνίνα με ακατάβλητο φρόνημα και φωτισμένη από το Άγιο Πνεύμα ομολόγησε την πίστη της στο Χριστό και κάλεσε τον Έπαρχο να μετανοήσει και να βαπτισθεί χριστιανός. Αντί αυτού, διέταξε να την ρίξουν σε οίκο ανοχής. Όμως, η θερμή προσευχή της Αγίας, προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι με αποτέλεσμα οι ίδιες οι γυναίκες να την διώξουν απ` αυτό. Ο Φύστος την επανασυνέλαβε και την έριξε σε κάποιο άλλο παρόμοιο κακόφημο σπίτι. Κάποιος όμως χριστιανός ονόματι Αλέξανδρος, την επισκέφθηκε και τη φυγάδευσε δανείζοντάς της τα δικά του ρούχα. Έξαλλος ο Φύστος όταν πληροφορήθηκε το γεγονός διέταξε την άμεση σύλληψη και των δύο. Μετά την απολογία τους διέταξε το σκληρό βασανισμό τους. Αφού τούς ακρωτηρίασαν, τους άλειψαν με πίσσα και έριξαν τα σώματά τους στη φωτιά, χαρίζοντάς τους τούς στεφάνους του μαρτυρίου.

Οι μάρτυρες Αντωνίνη και Αλέξανδρος απέδειξαν ότι η καθαρότητα του σώματος και η αντίσταση του ανθρώπου στις εύκολες ευχαριστήσεις του κόσμου τούτου είναι δυνατή. Αρκεί ο άνθρωπος να αγωνίζεται με πίστη στον αναστημένο Ιησού Χριστό και να επικαλείται τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, ώστε να αντιμετωπίζει τα πάντα με ταπείνωση και υπακοή στο θέλημα του Τριαδικού Θεού.